Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

16 06 17 - 10:08

Een goed mens en een indrukwekkende performer

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Stephanie Louwrier is een kleine vrouw. 1.63 meter om precies te zijn. Heeft toch een eigen catwalk, dwars over de sloot bij Dobe aan de Badweg in Hoorn. Tig jurkjes en een vette band ernaast. Is stand-upper, haast een vloekwoord in het Oerol theaterprogramma tot dusver. De cabaretiers en stand-uppers zijn hooguit te vinden in de Stay-okay en de kroegen deze week. 

Je zou zeggen: voorzichtig beginnen. Maar dan ken je Stephanie Louwrier niet, die gaat meteen stevig in de overdrive. Knalt achter elkaar teksten het publiek in, maakt contact, verliest alle controle over gedachten en gezichtsmimiek. Gilt: “Bagger!” Met ‘Revolutie van de mislukking’ windt deze powerbak het Oerol publiek moeiteloos om haar vinger. Stephanie Louwrier, onthoud die naam. Meer!

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

15 06 17 - 12:00

LEK, dat is pas stoer!

 
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Dat is pas stoer. Gingen de mannen van muziektheatergroep Bot in vorige voorstellingen vol energie los op grote zelfgebouwde geluidsmachines, in LEK wagen ze zich ditmaal aan een kwetsbaar thema: het verval. Met man en macht zingen ze van lege dagen, de lichamelijke aantasting door naalden en medische machines en de eenzame afstand tot andere mensen. Bot neemt de tijd om een zelfstandig lopende rollator haar plek op het podium te laten vinden. De combinatie van stoere kracht, donderende geluidsmachines en rauwe songteksten halen, meer nog dan tedere liedjes, het verdriet van de vergankelijkheid naar boven. Het publiek In Schuur Spanjer op Terschelling slikt. LEK is in al zijn ruigte een confronterende en gevoelige voorstelling, die iedereen op Oerol wel wil zien. Bot maakt zijn faam waar.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

14 06 17 - 11:48

Windstilleven in 4800 seconden

  
Door Youetta Visser met foto's van Sandra van Kampen

Collectief Walden neemt in Windstilleven de toeschouwers mee op een wandeling langs duinen, wetenschappelijke theorieën en theatrale ervaringen. Het thema is het verstrijken van de tijd. Is tijd een hard natuurwetenschappelijk gegeven, zoals Einstein beweerde, elke seconde even lang en op zichzelf staand? Of veel meer een menselijke ervaring, zoals de Franse filosoof Bergson hem tegenwierp in hun grote ruzie in 1922? Een zomer duurt immers als je jong bent eeuwig en op latere leeftijd veel korter. ‘Windstilleven’ laat bezoekers op verschillende manieren kennis maken met tijd. De wetenschappelijke en theatrale delen staan los van elkaar, afwissellend een dotje theorie en dan weer een ervaring. Toch vormt Windstilleven een geslaagde en knappe voorstelling.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

14 06 17 - 10:46

Indrukwekkend muziektheater roept actuele vragen op

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Via Berlin kan het. Oude verhalen over componisten in een dictatuur bewerken tot een intrigerende en moderne muziektheatervoorstelling over actuele keuzes: Breaking the Silence. De bijbehorende klassieke muziek is van de Russische componisten Sjostakovitsj en Ligeti. De dreiging is van het regime, dat eist dat componisten muziek maken ter opwekking van het volk. De setting is een kantoor met bureaus in rijen. 

Je zou zeggen: een ouderwetse thematiek. De muur is immers al lang gevallen. En kunstenaars in Nederland kunnen toch alles maken wat zij willen?

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

14 06 17 - 10:41

Een zee van zand

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Peergroup en Staatsbosbeheer hebben de handen ineen geslagen om ons de elementen en de natuur opnieuw te laten ontdekken. In 2016 ontwikkelden ze gezamenlijk voor Oerol een rondwandeling met poëtische zinnen en klanken, ‘Levende Duinen’, die dit jaar in reprise is. De kunstenaars en natuurvorsers zochten daarin nog naar een evenwicht, waarbij de natuur aan het langste eind trok. In 2017 maakten ze ook ‘Zee van Zand’, een nachtelijke video-installatie in een diepe duinpan.

Onderwerp: OEROL

13 06 17 - 20:14

Een geluid dat doordringt

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Het is een van de stille genoegens van Oerol. Tussen alle theatervoorstellingen door fiets ik naar de polder en het wad net voorbij Striep. En daar sta ik - eindelijk - stil. Een uurtje vrij om te luisteren en kijken naar de vogels. Met de verfrommelde flyer van de Vogelbescherming in mijn hand murmel ik hun namen: wulp, grutto, lepelaar, enzovoorts. Het ijle geluid van de vogels ontroert me. Daarna keer ik terug van de ruimte van de natuur naar de dynamiek van de kunst.

De Friese stichting Pier21 brengt de vogels nu in het Oerol-programma met de voorstelling Tracks: een samenwerking tussen bioloog Theunis Piersma en musicus Sytze Pruiksma. Verwacht geen theater, het is veeleer een lezing met muziek. Piersma legt uit: de wetenschap heeft de kunst nodig, omdat je via kunst mensen kunt bereiken en kunt laten veranderen. En het werkt. De combinatie van kennis, de passie van beide mannen voor vogels en de kwetsbare muziek raakt. Het publiek krijgt (weer) oog voor de vogels en het grotere verband tussen de natuur hier op het onmetelijke wad en elders op de wereld.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

12 06 17 - 19:52

Een vrouw zingt, verbeeldt, raakt

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen 

Niets staat stil. Alles beweegt. Het NU is een punt op een lijn. Zo dus: _________________.  We maken deel uit van een groter geheel van onherroepelijk beweging. Eerst dus die langgerekte lijn. Eentonig. Dan de eerste voorzichtige slinger. De frêle klankkunstenares, Lisa Verbelen, van BOG staat middenin een grote duinkuil in Hoorn en toont het aan het muisstille publiek. Ze zingt de beweging. Een gestaag ronddraaiende stellage op het zand werpt telkens een ander licht op de zaak.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

12 06 17 - 18:26

Fucking pathologisch

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Nou daar gaan we. Het laatste deel van Crashtest Ibsen van theatergroep Moeremans & Sons. Oftewel: Hoe kunnen we de ouderwetse theaterschrijver Ibsen vermorzelen? Met ‘Pijlers van de samenleving’ komt een einde aan een inmiddels een beroemde reeks van vier zeer verwarrende en meeslepende voorstellingen, waarin personages moedeloos proberen te ontsnappen aan de 140 jaar oude toneelscènes. Zij willen niet meer. En daarmee heeft Moeremans & Sons de teerling geworpen; na deze voorstelling stopt de groep zelf ook.