Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE, TONEEL

31 07 05 - 00:12

Parade: Kauw

Ze hadden haar al een keer met een leuke pantomime geprobeerd te verleiden om een kaartje te kopen, de Transformers, door de papieren loper voor haar uit te rollen en haar de hand te reiken. En trouwens toen we bij de centrale kassa stonden zei ze ook al dat ze wel naar Kauw wilde. Dus toen we voor de tweede keer die avond door één van de Transformers werden aangeklampt die ons allebei een handjevol aarde aanbood van haar voorraadje, konden we niet anders meer dan een kaartje kopen.
We werden binnengeleid in een ruimte die schaars verlicht werd met rood licht, zaagsel op de grond en aan iedere lange zijde een rij krukjes. Aan de ene kopse kant stond een vrouw in een met een zaklantaarn verlichte 'etalage' te spelen met een zaklantaarn en de schaduwen die dat licht maakte. Het programmaboekje schrijft: "het publiek betreedt samen met de spelers en de muzikante (saxofoniste) een installatie. Deze installatie blijkt een wereld met een eigen taal." En dat klopte, het was een taal die wij niet helemaal spraken.
De muziek van de saxofoon was prachtig. De beelden ook (zie hier voor meer foto's van Kauw) . Er kwam op een bepaald moment nog een vrouw die allerlei dingen ging doen met een mand met takken aan een takel. En een derde vrouw in een verlichte vitrine waaruit ze met een touw te voorschijn werd getrokken. En toen.... werd het aardedonker en klonken er alleen de indringende klanken van die saxofoon. In dat pikkedonker werden er papieren schermen opgehangen waardoor er, toen er na verloop van enige tijd weer een klein lichtje aanging, een soort schaduwspel ontstond. Met veel drama werden daarna die papieren schermen weggerukt en als gordijn gebruikt voor de 'etalage' en als verenkleed voor de 'vogel' die zich er in wikkelde.
En toen was het afgelopen. Weird, was het woord dat wij er allebei voor hadden.
Het meeste bleef bij mij nog de geur hangen die in het theatertje hing. Het was dezelfde geur als van het kippenhok van mijn buren dat op een hete zomerdag ook zo kan stinken.

Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE, TONEEL

30 07 05 - 16:13

Parade: City Animals

In één van de sfeervolste Paradetenten Case Mondo gingen we naar de voorstelling City Animals. Drie getalenteerde jonge mensen (Jacqueline Boot, Rick Paul van Mulligen en Stefan Rokebrand, klik de foto voor vergroting) zetten in een ruim half uur het 'real life' van de stadsmens neer. Als de voorstelling begint staat de acteurs op een klein stukje vloer afgerasterd met een hekje en eet pinda's eet van de vloer. Wij kijken naar de aapjes. Eén voor één komen de meest uiteenlopende onderwerpen voorbij: liefde, commercie, flirting, dating, schoonheidsidealen, mobieltjes, bevolkingsdichtheid, heteroseksualiteit, homoseksualiteit, plastische chirurgie en het hectische bestaan van de moderne mens van minuut tot minuut. De verhalen worden onderbroken door Jacqueline Boot die ons quizvragen stelt: welke film vind ik het leukst, wat vind ik het belangrijkste in een partner etc. Het trio maakt letterlijk theater op de vierkante meter doordat (bijna) het hele stuk zich afspeelt binnen de ruimte die door het hekje wordt afgegrendeld. Sterk spel van alle drie met een speciale pluim voor Jacqueline Boot die met haar minuten durende monoloog over haar activiteitenoverzicht als moderne jonge vrouw zonder adem te halen alles opsomt wat zij moet doen om de dag tot een goed einde te brengen. Het is een voorstelling met vaart en humor die eigenlijk nergens aan spanning inboet maar opbouwt naar een climax en dan goed op tijd ook weer ophoudt. Compliment voor Teatro die in 2004 al de Mus wonnen met de voorstelling "Dat is het punt niet". Wij hebben ervan genoten!
Meer foto's van City Animals en andere Paradevoorstellingen zijn hier te zien.

Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE

30 07 05 - 10:20

Parade: Achterbuurt van het Nederlands theater

Gisterenavond ben ik met haar naar de Parade in Amsterdam geweest. In de Volkskrant van gisteren had ik al gelezen dat De Parade bijna verzoop in het grasloze park. Omdat de gemeente Amsterdam de renovatie van het Martin Luther Kingpark nog niet klaar had, was dat park na de onafgebroken regen van de laatste weken namelijk veranderd in een . Eén van de jongere Paradegasten zag dat als een enorme uitdaging, tilde haar jurk omhoog (mèt Batmanlogo) en ging er lekker met blote voeten doorheen lopen. Maar ja, zij was nog maar een jaar of vier. In plaats van de gebruikelijke dorpspleinachtige opstelling was er daarom een doolhof gemaakt van straten en pleintjes belegd met houten pallets zodat het loopverkeer enigszins gecontroleerd en droog kon verlopen.
Ik moet zeggen ik vond het geen verslechtering. Je kon nu een aantal rondjes lopen langs de verschillende 'wijken' van de achterbuurt van het Nederlands theater (zoals artistiek directeur Terts Brinkhoff het zelf noemt in de Volkskrant). In het begin was het er nog vrij rustig maar toen we weg gingen was het in alle 'straten' druk en gezellig. Veel tenten, ook die met de mooie staldeuren die ook op het Terschellinger Groene Strand stond, het schitterende Brandtpaviljoen en meerdere fonteintenten.
Een heerlijk biologisch dynamisch vruchtensapje op tropische wijze opgediend maakte de avond voor ons helemaal af. Voor wie er nog niet geweest is: De Parade is nog tot en met 14 augustus in het Martin Luther Kingpark in Amsterdam en je kunt voor een redelijk bedrag parkeren bij het Mirandabad.

Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE, TONEEL

21 07 05 - 20:16

Parade: Irene de Sirene

De woensdagavond op De Parade weer drie voorstellingen op ons programma. We begonnen met Irene de Sirene, een rondborstige en -billige zeemeermin, die gespeeld wordt door danser/entertainer Rinus Sprong (DDDD). Irene ambieert een carrière boven water en laat zich opereren zodat ze - min of meer - kan lopen. De wereld ligt voor haar open maar dat valt na een aanvankelijk goede start toch behoorlijk tegen. Ze wordt niet echt gewaardeerd en niemand zit op haar bijzondere talenten te wachten. Irene staat op het punt zelfmoord te plegen en uit het raam te springen als redding komt in de vorm van een aanbod dat ze niet kan weigeren. En zo eindigt ze haar carrière op de manier die het beste bij haar past: als Irene de Sirene.
Het is een wonderschone voorstelling in een piepklein Theater de Luxe. Het decor is niet alleen prachtig maar ook nog zeer ingenieus en multi-functioneel en de aankleding (kostuum en requisieten) zijn allemaal heel goed gevonden. Optimaal gebruik van licht en schaduw en de voice-over van Mike Boddé maken het geheel af. Irene krijgt van ons een dikke 5 (in het kader van de Volkskrant publieksprijs). Recensies van de andere twee voorstellingen volgen later.

Onderwerp: DE PARADE, FESTIVAL, MULTIMEDIA

21 07 05 - 20:14

Parade: Club Mondo Leone

Een eenmansvoorstelling van Leon Giesen die ons een kijkje gunt in zijn Mondo Leone op een wijze die verrassend, vol humor, ontroerend en gepassioneerd is. Hij maakte filmpjes over thema's die hem beroeren en over zijn helden en daarbij speelt hij gitaar. Klinkt heel gewoontjes als je het zo opschrijft maar zoals Leon het doet is het heel speciaal en komen film en muziek samen in een perfecte harmonie. Geweldig waren de nummers over zijn gitaar Berry (zie ook de foto van Hans hierboven), Fons (zijn gitaarleraar), Phil Lynott (de jong overleden basgitarist van Thin Lizzy), origineel die over de trein naar Den Bosch (zie ook dit filmpje), de dansende bejaarden en Mohammed Ali en ronduit briljant die over de basgitarist van Lou Reed (ben helaas zijn naam vergeten) en het jongetje dat leert duiken.
We hebben echt genoten van zijn ode's en droomorkesten en konden er maar geen genoeg van krijgen. Net als de rest van het publiek overigens dus we hadden echt geluk dat Leon nog een paar extra nummertjes speelde omdat het de laatste voorstelling van de avond was. Hij heeft ook een CD/DVD waarop een aantal van bovengenoemde nummers te zien zijn maar zo charmant als hij life is dat kun je op een DVD nooit vastgelegd krijgen. Zeker naar toe gaan als je nog op De Parade komt!

Onderwerp: FESTIVAL, DANS, DE PARADE

21 07 05 - 17:27

Parade: Manouvres

Manouvres is een voorstelling van Conny Janssen Danst die zij speciaal voor het vijftienjarig bestaan van De Parade maakte. Het begint met vier mensen die lopende band werk zitten te doen: bestek poetsen, lepeltjes tellen en in pakjes samenbinden, suikerklontjes inpakken of er een kasteel van bouwen. Verveling is het thema en de aandacht dwaalt alle kanten op. Totdat één van de vrouwen de radio aanzet op een zender die leuke 'arbeidsvitaminen' uitzendt en haar collega's begint uit te dagen. Dan ontstaat een ingenieus spel van beweging, verleiding, afstoten en aantrekken tussen de twee mannen en twee vrouwen waarbij ook de tafels en stoelen in de choreografie worden betrokken. Vloeiende moeiteloze bewegingen die als vanzelf lijken te ontstaan maken dit tot een vloeibare schouwspel dat even abrupt eindigt als het begon. Met een blik op de klok en een geeuw van verveling pakken ze hun klusjes weer op.
Prachtige voorstelling waarbij je je ogen uitkijkt naar al die vloeiende bewegingen die de dansers geruisloos en gracieus maken. Het had van mij nog wel een half uur mogen doorgaan. Een topper!

Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE, TONEEL

21 07 05 - 10:41

Parade: Op Onze Zenuwen

Deze voorstelling van Lange Poten was geprogrammeerd als publiekstrekker. We zagen ze een paar jaar geleden met het programma 'Doorgefokt' dat we toen erg leuk vonden. Nu was het thema de maatschappij onder druk' gezien door de ogen van twee dames op leeftijd. De twee vrouwen becommentariëren - vergezeld van behoorlijk wat alcohol - de situatie in de wereld waarin ze leven, een achterstandswijk met veel allochtonen. Op de verjaardag die gevierd wordt komt de ex-echtgenoot van de jarige het feest opluisteren met een jonge Poolse vriendin.
Er zitten zeker aardige en originele elementen in de voorstelling, met name in het begin. De ambitie die Lange Poten heeft namelijk 'lucht brengen in een maatschappij onder druk' komt echter niet helemaal uit de verf en het geheel blijft een beetje hangen in platachtige grappen die maar hier en daar wat verfijning hebben en soms helemaal de plank mis slaan. Kleding en decor zijn leuk en goed verzorgd maar het gezelschap heeft zich wat mij betreft verslikt in dit moeilijke thema.

Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE, TONEEL

20 07 05 - 20:13

Parade: Heute noch, verdomme!

Deze voorstelling van het Paleis voor Volksvlijt gaat over een thema dat nooit verveelt: de vrouw met een kinderwens. Hoofdpersoon is Sonja (Lottie Hellingman) wiens eisprong over een half uur gaat plaats vinden dus die NU een man zoekt bij haar kinderwens. Er zijn drie kandidaten die door Sonja gekeurd worden in het verhaal dat zich vooral afspeelt via de teksten van de liedjes. Hoewel Lottie er aardig op los zingt, de band lekker swingt en er behoorlijk wat grappige effecten in de voorstelling zitten is het geheel toch net wat te obligaat. Het is vermakelijk maar nergens echt goed en ondanks een aantal grappige wendingen komt de voorstelling voor mij niet uit boven de middenmaat.

Onderwerp: FESTIVAL, DANS, DE PARADE

20 07 05 - 20:11

Parade: Carmen

Als je nog naar De Parade gaat dan is de voorstelling Carmen van De Dutch Don't Dance Division een aanrader. Thom Stuart maakte de choreografie voor deze dansvoorstelling waarin het verhaal van Carmen met een aantal muzikale highlights uit de opera op geheel nieuwe wijze wordt uitgebeeld. Decor en dansers zijn uitgevoerd in een zwart/wit noppendesign en dat is niet alleen geniaal simpel maar brengt ook eenheid in de voorstelling. Tot in de kleinste details zijn de requisieten genopt en alleen dat al zorgt voor een glimlach. Maar meer nog zorgt daar de voorstelling voor die met veel humor en vaart passie, liefde, lust, geweld en jaloezie de revue laat passeren. Het is van begin tot eind een wervelende vertoning en als het afgelopen is dan moet je constateren dat het kleine half uur gewoon voorbij is gevlogen.
De foto is van Hans (klik voor vergroting).