Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

13 06 16 - 18:17

Houston? Houston?

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen 

Op de mooie locatie van zandafgraving Oost zetten Nineties Productions en Paradiso Melkweg deze Oerol een muziektheaterproductie neer: 'We are here'. We gaan naar de maan, in de slipstream van Neill Armstrong. In 2014 volgden we op Oerol met Oostpool de avonturen van Buzz Aldrin, de tweede man op de maan. Ditmaal is het de beurt aan Michael Collins. De man die in 1969 in het ruimtevaartschip bleef zitten en in zijn eentje net zolang om de maan cirkelde totdat Armstrong en Aldrin van de maan terugkeerden. De derde man. Veertien rondjes om de maan. Hij werd bijna gek toen hij daar in eenzaamheid in het heelal ronddwaalde. Houston? Houston?

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

12 06 16 - 19:34

De tijd tarten in Walden

  
Door Youetta Visser met foto's van Leo van Velzen

De voorstelling 'Walden' van het Ro-theater speelt om twee oude kerels, broers, die rondkeutelen in de moestuin. Arjan Ederveen kennen we al zo, door zijn tv-serie 'Wroeten'. Jack Wouterse voegt zich bij hem, in de Kom van Hoorn. Krakend en knarsend gaat het stel aan het werk in de tuin. Langzaam en mopperend. Kasje in, kasje uit. Ederveen is de bezige bij die zich zorgen maakt en zich ergert aan de inactieve broer. Hun droom dreigt in onkruid ten onder te gaan. Het zevenblad, het kweekgras, de brandnetels...ze nemen het over! Wouterse is een beetje dromerig. Ze hadden die tuin toch ook als hobby? Mogen ze ook even genieten? Hun gestuntel werkt al snel op de lachspieren van het publiek, zeker als de broers elkaar dwars zitten. Als de twee mannen dan ook de toeschouwers bespreken als waren zij bijzondere plantjes - oude bessen, kaal kopkruid, enzovoorts - lijkt een komedie in de maak. Maar het drama dreigt.

Onderwerp: Impressies van Oerol, OEROL

12 06 16 - 18:03

Windwerk van SLeM

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

12 06 16 - 17:08

De enige soort die niet past in de natuur

  
Door Youetta Visser met beeld van Mieke Kreunen

Och, wat kunnen sommigen mensen toch prachtig acteren. Actrice Harriet Stroet zet niet alleen zeer overtuigend een geïsoleerde vrouw neer die eenzaam is achtergebleven na een catastrofe, maar brengt daarnaast dierenpoppen tot leven. Sterker nog: ze speelt dialogen met hen, waarbij ze eigen tekst afwisselt met het snuffelen en zachte janken van de hond. De dieren vormen haar enige gezelschap sinds ze is gevallen in het bos en afgesloten van haar omgeving door een dikke glazen wand. De voorstelling van de Ulrike Quade Company, geïnspireerd op een boek van Marlen Haushofer, in een prachtige bewerking van Hannah van Wieringen, heet ook zo: De Wand. Langzaam beseft ze dat om haar heen geen leven meer te bespeuren is; alle mensen zijn dood. De buren zijn dood op hun rug vallen. Misschien zijn er aan de andere kant, achter het donkere woud nog mensen, maar daar durft ze niet doorheen. De vrouw verschanst zich in het jachthuis.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

12 06 16 - 10:51

Grenzeloze muziek, eindige eer

  
Door Annemiek Barnouw met foto's van Mieke Kreunen

Er is een foutje gemaakt bij het boekingskantoor: er zijn meer kaartjes verkocht dan dat er plekken op de tribune zijn. Het is geen probleem, want achter het podium zijn plekken gemaakt, zodat iedereen de voorstelling bij kan wonen. Uiteindelijk worden negentien mensen uit het publiek uitverkoren om op de tribunen te zitten, de overige bezoekers kunnen op een omgekeerde ton in het gras zitten. De voorstelling XIX van Compagnie KAiET!, Andre Manuel en Geert Hautekiet gaat over grenzen: grenzen bewaken, grenzen overgaan, maar vooral ook de grens tussen de uitverkorenen en de rest.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER, DANS

12 06 16 - 07:56

Onderdeel van een groter geheel

  
Door Youetta Visser met beeld van Mieke Kreunen

Oerol 2016 opende vrijdag 10 juni bij zonsopgang. Elke ochtend om 5 uur danst het gezelschap van Sharon Fridman in het rode ochtendlicht een speciale jubileumvoorstelling in coproductie met Oerol 35 jaar. Nadat het publiek via een rustgevende wandeling naar Arjensdune is geleid, komen de dansers aan het begin van de voorstelling van alle kanten heel langzaam aanlopen om vervolgens tussen en rond de drie tribunes in het duinzand 'NIDO/Rizoma 2016' uit te voeren. Net als vorig jaar op Oerol zijn de professionele dansers van Sharon Fridman aangevuld met tientallen vrijwilligers. Zij bewegen gezamenlijk, in een organische samenhang. Samengeklonterd, rollend, tegen elkaar leunend, in groepjes rennend.

Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

11 06 16 - 16:51

Juist hier vergaat de wereld vandaag...

  
Door Youetta Visser met beeld van Mieke Kreunen

Het is een van de grote buitenlocaties op Oerol. Bij de Wierschuur op Oost strekken de punt van Terschelling, de kwelder, het wad en de zee zich ongenaakbaar uit. Zover het oog reikt. Juist hier vergaat de wereld vandaag. Of beter: is de wereld vergaan. 'The re-enactment of the now', van Theater Utrecht, laat het publiek terugkijken naar deze dag. Via koptelefoons horen we de teksten en het gezang van de spelers en de voice over die ons alles uit de doeken doet.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

19 06 15 - 09:27

De reuzen vallen op hun plaats in de duinen

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

'Reuzen' van Theater Artemis en Ro Theater, is een van de voorstellingen van Oerol 2015 waarover de meningen ver uiteen lopen. You love it or you hate it. Weinig grijs daartussen. Eerder in het theater, de voorstelling stamt uit 2011, waren de reuzen onnoemelijk groot. Dat effect is afgezwakt op deze locatie bij Arjens Dune.

De reuzen vallen op hun plaats in de duinen. Op de een af andere manier is het heel logisch dat ze daar lopen en wonen in de grote grot op de achtergrond. Alleen lastig, al dat zand. Alle reuzen zijn ouders. In negen taferelen, telkens aangekondigd door een rijtje schoolkinderen, trekken ze op grote hoogte voorbij aan het publiek. Jonge ouders, gescheiden ouders, een moeder met een postnatale depressie, de echte ouders van de maker Jetse Batelaan, een rolstoelvader. Je groeit van ouderschap, zo is het idee. Je wordt reusachtig in vergelijking met het kleine kind in je handen. En onhandig. De reuzen van Theater Artemis klunzen wat af met zijn allen.