Onderwerp: DANS, DANSLOG, MUZIEK, OEROL, OPERA EN OPERETTE

17 Juni 2014

Onderdompelen en weer bovenkomen

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Daar waar zee en wind vrij spel hebben en het zand de wangen van de toeschouwers striemt, daar duikt het publiek de onwerkelijke kracht van een tsunami in. Even word je mee-weggevaagd als een man zijn verhaal danst. Hij verloor zijn geliefde en wordt nu ouder zonder haar. Spinvis en Saartje van Camp zetten een meeslepende moderne opera neer op de Noordsvaarder, die nauw aansluit bij de ruige omgeving. De muziek en liedjes van Spinvis en band, aangevuld met een kwartet klassieke zangers en een cello, de teksten van Saartje van Camp, de choreografie van Adriaan Luteijn, de gedreven dansers; met de hulp van regisseur Ria Marks balt alles samen. Alles sleurt.

Spinvis en Van Camp werkten al vaker samen op Oerol, maar nog nooit op locatie. Nu kozen zij meteen voor de grootste: het eindeloos uitgestrekte strand, de perfecte plek voor deze moderne opera. De gedachten van de oude danser, de fragiel bewegende Francis Sinceretti, zijn verwerkt in een hoorspel. Hij vertelt niet alleen het verhaal over zijn liefde, maar ook andere verhalen; herinneringen aan zijn moeder en zijn broer. De speciaal gecomponeerde zang en muziek, deels gespeeld op een Japanse koto, ondersteunen liefdevol zijn relaas. Later in de voorstelling laten zij de tsunami tot leven komen. Het podium is het middelpunt waarop onze hoofdpersoon eerst nog samen danst met zijn geliefde, de jonge Karin Lambrechtse. De sterke roodharige past wonderwel in zijn armen; het intense contact tussen de twee dansers draagt de voorstelling. Later verdwijnt zij ver weg over het zand; precies 15 minuten blijft zij heel langzaam weglopen, door cirkels op het strand, terwijl het verhaal zich op het podium verder ontrolt. Daarna rent zij in blinde paniek terug, vallend, van links naar rechts, om vlak achter het podium ten onder te gaan.

In de Oerolkrant is te lezen dat goud een belangrijke rol speelt in de voorstelling. De naam van de voorstelling, Kintsukuroi, verwijst naar de goudlak waarmee porcelein wordt gerepareerd. De danseres draagt een gouden jurk als zij terugrent naar het podium langs gouden stenen in het zand. Als de zon schijnt gloeit het onverbiddelijk op. Helaas, op deze bewolkte, winderige dag is daar niets van te merken. Het publiek leeft mee met de dansers die vandaag anderhalf uur lang in de kou het verhaal van hun liefde en de tsunami vol tegen de wind in tot leven brengen. De geliefden deelden een passie voor exactheid. Hij is seismoloog  - "Seismologie is de taal van de aarde. Het is een taalwetenschap, net als semantiek" - en vindt houvast in cijfers. RAL 1000-1020 is zandkleurig, weet hij. Zij doet altijd alles op exact het juiste moment. Maar ze leggen het af tegen de oerkrachten en de willekeur van schuivende aardplaten.

Als hij haar in gedachten weer tot leven wekt en haar uit de golven laat herrijzen voor een laatste dans samen, worden de toeschouwers overspoeld door emotie. Een grootse voorstelling, door gepassioneerde kunstenaars, op een unieke locatie. Onderdompelen en weer bovenkomen; dit is Oerol op zijn best.

Oerol | Spinvis | Kintsukuroi

Kintsukuroi gaat na Oerol, langs Nederlandse en Belgische theaters toeren in oktober en november. Kijk voor de speellijst op de website van Kintsukuroi