Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL, DANS, OEROL
16 Juni 2014
Dansgezelschap Action Scénique schittert zelfs als duo
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen
Ook tegenslag hoort bij een festival. De derde danser van 'Action Scénique' heeft al op de eerste dag buiten op Oerol zijn voet gebroken. Vanavond kijkt het publiek naar de première van de voorstelling 'Primitive' als duet. Choreograaf Claire Croizé loopt uitgeput en zenuwachtig in het rond. Zij hoeft zich echter geen zorgen te maken: de twee mannen dansen in de kleine arena op de parkeerplaats Boschplaat-Oost de sterren van de hemel. Zelfs de meest verstokte mannenhater kan niet heen om de schoonheid van hun lichamen en hun energie. De dans toont de schoonheid van de mannen en benadrukt hun lichamelijke en culturele verschillen. Het dik ingepakte publiek geniet van hun nabijheid en het zichtbare plezier waarmee ze dansen.
"Ik ben geïnspireerd door een videoinstallatie, waarop een groep jonge jongens in Thailand werd gefilmd", legt Croizé uit. "Zij renden en speelden en bewogen daarbij zo mooi en ontwapenend! Die schoonheid heb ik geprobeerd in deze voorstelling te vangen." Ze verliet daarvoor haar vaste werkwijze, waarbij ze eerst klassieke muziek selecteert en daarbij een dans creëert. "Ik ben nu uitgegaan van de beweging en heb zo lang mogelijk gewacht met muziek. Uiteindelijk heb ik nog drie stukjes muziek toegevoegd. Thaise muziek, ik heb geen idee wat ze zingen, ik weet alleen dat een deel 'Still Breathing' heet en een deel heet 'Moonlight 'vertelt Croizé uitgelaten na de geslaagde voorstelling.
Haar opzet komt luid en duidelijk over. Het is een genot om de twee jonge mannen te zien dansen. De een groter, zwart, trots en krachtig; de ander lichter, met krullen, zachter en elegant. Ze dartelen als jonge veulens achter elkaar aan, doen bewegingen van elkaar na, dagen elkaar soms speels uit en vangen elkaar plots op. In het begin is de dans heel ritmisch, later lijken ze op ontdekkingstocht naar alle mogelijke bewegingen en aan het einde voert de interactie de boventoon. Ze lachen samen, kijken de toeschouwers soms recht in de ogen en laten zich aan alle kanten bewonderen. Ze zijn niet bang voor de nabijheid van het publiek dat hen op de lippen zit. Het is koud, de wind waait door de open arena en het dansvlak is oneffen. Het deert hen niet: zelfverzekerd en vakbekwaam voeren zij onder deze moeilijke omstandigheden deze prachtige choreografie uit, waarin alle drie dimensies volop worden benut. Springen, klimmen, liggen, tillen, heen en weer en in het rond. Het blijft mooi.
Croizé, opgelucht: "Ik ben heel tevreden met dit duet. De bewegingen zijn soms wat minder complex met twee dansers, maar er ontstaat een hele andere dynamiek. Ze hebben mij ook ontroerd met de kleine delen die ze improviseren. Ik zag dat ze het nu begrepen, na alle repetities en de première in een theater in Parijs, en dat ze mijn bedoelingen aanvulden met eigen bewegingen."
Een staande ovatie, natuurlijk! De inmiddels ingevlogen vervanger voor de derde danser krijgt de uitdagende taak dit duet tot nog grotere hoogte te voeren. Vanaf donderdag probeert hij mee te doen. The sky is the limit.