CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer. In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.
In ons tag overzicht is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.
Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.
Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.
Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.
Wilt u een CD of DVD laten recenseren door één van de medewerkers van CultuurpodiumOnline, dan kunt u een exemplaar, liefst voorzien van achtergrondinformatie of persbericht opsturen naar ons postadres.
Uw productie op
CultuuurpodiumOnline
De redactie van Cultuurpodium Online ontvangt een grote hoeveelheid uitnodigingen voor voorstellingen, concerten en festivals. Jammer genoeg kunnen we niet van alles verslag doen in ons magazine. We proberen bovendien om een zo afwisselend mogelijk beeld te geven van wat er op de Nederlandse podia allemaal te beleven valt. We kunnen daarom niet garanderen dat we aandacht aan uw voorstelling zullen besteden. Wel kunnen we altijd een kort bericht over uw productie melden via onze twitterstream.
Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER, FESTIVAL
07 07 07 - 09:06
Slotdag Oerol 2007 met vrienden & regen
Tekst en beeld van Peter Rillema (klik voor vergroting)
Het Oerolfestival sloot dit jaar - vanwege het 20-jarig jublileum van de Vriendenstichting - af met een picknic voor de Vrienden van Oerol op het Groene Strand. De twintig Vrienden Van Het Eerste Uur werden in het zonnetje gezet en ontvingen een ingelijst kunstwerk. De stichting heeft ruim 8.500 vrienden en behoort daarmee tot een van de grootste Vriendenstichtingen van culturele instellingen in Nederland. Verder is de stichting inmiddels een van de belangrijke sponsoren van het Oerolfestival. Wat 20 jaar geleden onder aanvoering van Jan Kooijman begon als een bescheiden clubje, is uitgegroeid tot een onmisbaar element van Oerol.
De sfeer was ontspannen en er werd natuurlijk uitvoerig nagepraat over het festival van dit jaar. Het publiek werd op het laatste moment nog verrast met een hilarische act van de Franse Groep Théatre de l'Unité met een groep volkomen dolgedraaide militairen die het muziekterrein bij het Groene Strand op hun manier onder de loep namen.
Lees meer
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Wel eens gedanst op 17 meter boven de grond? De dansers van “ff “ff doen dat dagelijks. Nadat de voorstelling op de geplande premièreavond was afgelast vanwege het slechte weer ging het spektakel Orbite van het Zwitserse gezelschap “ff “ff Productions gelukkig op de zaterdagavond van Festival Etcetera wel door. Het toekomstige Eemplein vlak langs het spoor was helemaal volgestroomd met belangstellenden die maar voor een deel plaats konden nemen op de tribune en de (heel handig bedachte) strandstoelen daarvoor.
Orbite heet de voorstelling en dat betekent letterlijk de baan die het ene (hemel)lichaam beschrijft om het andere door de zwaartekracht. De zes dansers/acrobaten van “ff “ff vertonen hun kunsten op een installatie van maar liefst 17 meter hoog met twee enorme staalvleugels die kunnen draaien om hun as en waarop ze halsbrekende toeren uithalen. De vleugels wordt aangedreven door menselijke energie en op die manier moeten ze ook weer worden gestopt. Balans, evenwicht, samenwerking, vrije val en de wetten van de fysica zijn dan ook de kernelementen van deze voorstelling.
Lees meer
Eén van de leukste en beste voorstellingen die wij op Oerol zagen was de laatste: Metamorfosen van Productiehuis 'n Meeuw uit Friesland. Metamorfosen gaat over jonge mensen die willen wat niet kan en doen wat niet mag en het concept dateert al van het jaar nul, want toen schreef Ovidius de verhalen waarop de voorstelling gebaseerd is. Op de site van 'n Meeuw valt te lezen wat de jonge acteurs van de Jeugdtheaterschool uit Leeuwarden zeggen over de Metamorfosen:
“Er zijn dus allemaal verhalen. Van eh.. hoe heet hij ook al weer? Nou, dat zijn dus verhalen met nogal heftige gebeurtenissen. Uhm, bijvoorbeeld: over oorlog, of verliefd zijn en weglopen van huis, of helemaal gaan voor iemand en dan uitgelachen worden. Van die verhalen gingen we scènes maken. We moesten bijvoorbeeld een verhaal wat we uitgekozen hadden in vijf zinnen samenvatten. Uit die zinnen moesten we dan alleen de werkwoorden nemen en die zonder woorden laten zien. Snap je?!”
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
In een tijd waarin het milieu, de klimaatverandering en groene energie het nieuws bepalen past een voorstelling die draait om de mogelijkheden van paardenpoep wel heel bij de tijdgeest. Plaats van handeling is Schuur Cupido en hoofdpersonen van deze absurdistische tragikomedie zijn de jonge boer Hector en zijn vrouw Brenda. Brenda probeert wanhopig het huishouden draaiende te houden met een steeds vaker falende huishoudelijke infrastructuur. De wasmachine is er ook al mee opgehouden en het huis stort in elkaar terwijl Hector zich alleen maar bezig houdt met paardenpoep. Zodra de grote Fries Bonnie een reuteltje laat ontsnappen aan de achterkant stormt Hector er heen met een schildersdoek om de lading die er aan zit te komen op te vangen tegen het doek voor zijn 'shit-art'. Wat overblijft gaat in een ton en wordt ondermeer gebruikt om een vrouw te maken van stront.
Lees meer
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
De voorstelling Beachcomber is een coproductie tussen de Schotse theatergroep Boilerhouse en de Nederlandse locatietheatergroep Waterlanders. We zagen beide groepen al eerder op Oerol: Boilerhouse in 2005 met hun voorstelling 3600 en Waterlanders vorig jaar met Kaspar. Deze productie gaat over het strand waar alle flessenpost ter wereld aanspoelt, daar wonen de strandjutters (beachcombers). De strandjutters willen de mensen graag laten delen in de schat aan verhalen die ze hebben gejut en nemen ons mee door het woud aan verhalen en verhaaltjes waar ergens ook nog hun eigen verhaal - en misschien wel dat van ons - tussen zit.
Het publiek moet wachten op de parkeerplaats tot dat we, met muziek van een klein orkest onder leiding van een vrouw, het duin bij Strandpaal 8 over worden gevoerd. Beneden aan het duin op het strand aangekomen stuiten we al meteen op het eerste verhaal. Op onze wandeling die volgt over het strand tegen een achtergrond die prachtig kleurt van de ondergaande zon zullen we in het komende uur nog veel meer verhalen en vertellingen tegen komen. Sommige verhalen zijn duidelijk en anderen kan ik - een beetje in de achterhoede - niet helemaal plaatsen maar zijn prachtig om naar te kijken.
Lees meer
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Er was veel jong talent te bewonderen dit jaar op Oerol. Eén van die gezelschappen is De Noorderlingen, een combinatie van een theatervooropleiding en een productiehuis voor professioneel jongerentheater in Groningen. Zes jongeren waagden zich als eindproductie van hun toneelopleiding bij De Noorderlingen aan Julius Caesar van William Shakespeare en dat is geen sinecure. Ze spelen het echter in aangepaste vorm (ondermeer vanwege het feit dat ze maar met zeven spelers zijn) en in een bewerking van de oorspronkelijke tekst van de hand van Koen Jantzen.
Als lokatie was gekozen voor de Luplak een prachtige plek midden in het dennenbos richting West aan Zee wat een weelderig groot speelvlak opleverde. Er was een bescheiden tribune neergezet en zowel direct voor de bankjes als veel verder tussen de bomen stonden stukken die aan het decor van Moeder Natuur waren toegevoegd. Bij aankomst viel direct het oog op een prachtig zelf gemaakt muziekinstrument dat tussen de bomen was opgehangen en dat er veelbelovend uitzag.
Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER, KLASSIEKE MUZIEK, FESTIVAL
01 07 07 - 12:56
Kreutzersonate van Bolten
Door Mieke Kreunen
De kerk in Midsland is - behalve het eerste deel waar het publiek kan plaatsnemen - met witte doeken bedekt voor de voorstelling Kreutzersonate. Maagdelijk witte doeken. Het stuk dat we gaan zien is een monoloog geschreven door Tolstoj over de Kreutzersonate, een concert voor viool en piano van Beethoven. Anton Pozsjnev (gespeeld door Herman Bolten) heeft zijn vrouw, een verdienstelijk pianiste, vermoord en vertelt ons zijn verhaal, hier en daar begeleid door een violist tegen wie hij zich soms ook rechtstreeks richt. Anton heeft een zeer uitgeproken opvatting over vrouwen en over de relatie tussen de sexen: "Vrouwen zijn hysterische zielzieke en ongelukkige wezens die als hoofddoel in het leven hebben om de man te bekoren". Anton vertelt ook over zichzelf en dat hij zich niet kan bedwingen in drank, roken of sex. Hij is ook verslaafd aan zijn echtgenote die naar zijn mening - net als alle gehuwde vrouwen - prostitutie op de lange termijn bedrijft. Hoe cynisch hij ook is over vrouwen en over zijn relatie met Lisa je kunt merken dat daaronder sterke emoties sluimeren.
Door Ellen van der Kemp met foto’s van Berbera van den Hoek en Robin Vogel (klik voor vergroting)
Een vrouw in een rood broekpak, de naad van de broek tussen haar billen, uitgelopen mascara en vervaagde lippenstift (Sanne Vogel) schenkt wodka in voor het publiek dat in grote getale naar de tent is gekomen waar De Vogelfabriek vanavond speelt. Sanne Vogel staat voor het zesde jaar op de Parade en is daar een graag geziene artiest. Dit jaar staat Egbert-Jan Weeber aan haar zijde, bekend van onder andere Oesters van Nam Kee en Van God los. Egbert-Jan, of Eggie voor ingewijden, is gekleed in een blauw fanfarejasje en een witte bontmuts. Van het ronde podium met wit wollig tapijt komt harde gitaarmuziek. De twee artiesten die hier op het podium staan, zijn ‘autodiedacht’. Ze hebben geen toneelschool gedaan, maar hebben alles zelf uitgevonden. Ze praten graag over zichzelf en drinken zich laveloos aan de wodka. “Ik ben mijn identiteit kwijt”, zegt Sanne, “Ik ook”, zegt Egbert-Jan. “Lekker hè, zo’n identiteitscrisis?”
