Onderwerp: MUZIEK, LOCATIETHEATER, FESTIVAL, OEROL
3 Juli 2007
Beachcomber door Boilerhouse en Waterlanders
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
De voorstelling Beachcomber is een coproductie tussen de Schotse theatergroep Boilerhouse en de Nederlandse locatietheatergroep Waterlanders. We zagen beide groepen al eerder op Oerol: Boilerhouse in 2005 met hun voorstelling 3600 en Waterlanders vorig jaar met Kaspar. Deze productie gaat over het strand waar alle flessenpost ter wereld aanspoelt, daar wonen de strandjutters (beachcombers). De strandjutters willen de mensen graag laten delen in de schat aan verhalen die ze hebben gejut en nemen ons mee door het woud aan verhalen en verhaaltjes waar ergens ook nog hun eigen verhaal - en misschien wel dat van ons - tussen zit.
Het publiek moet wachten op de parkeerplaats tot dat we, met muziek van een klein orkest onder leiding van een vrouw, het duin bij Strandpaal 8 over worden gevoerd. Beneden aan het duin op het strand aangekomen stuiten we al meteen op het eerste verhaal. Op onze wandeling die volgt over het strand tegen een achtergrond die prachtig kleurt van de ondergaande zon zullen we in het komende uur nog veel meer verhalen en vertellingen tegen komen. Sommige verhalen zijn duidelijk en anderen kan ik - een beetje in de achterhoede - niet helemaal plaatsen maar zijn prachtig om naar te kijken.
Ook zijn er vele vragen op banners her en der op de route opgesteld: What am I going to say when people ask met how I am? Hoe weet ik of een verhaal belangrijk is? What stories will people tell about me? When you know so many stories by heart, can you still tell which one is yours? Which story shaped me the most?
De taferelen die we onderweg tegenkomen zijn absurdistisch en helaas door de vrij sterke wind qua tekst lang niet altijd te volgen. Prachtig is de scène in het water met een café waar de ober zeewater serveert aan de clientele. Twee muzikanten begeleiden de scène vanuit de branding. Terwijl we daar staan te kijken langs de vloedlijn neemt het motregentje behoorlijk in hevigheid toe en spoeden we ons verder richting het duin naar een grote hoeveelheid flessen. Alle toeschouwers wordt verzocht er eentje uit te zoeken en die mee te nemen.
Diep in onze regenjassen en poncho's gedoken met een natte en bemodderde fles in de hand bereiken we het eindpunt van de reis waar twee containers de achtergrond vormen voor een amfitheater waar de laatste scène plaats vindt. De strandjutters vertellen hun verhaal en leggen uit hoe de flessen met verhalen worden opgeborgen in de containers. De aandacht van veel bezoekers verslapt nu behoorlijk doordat de voorstelling heel statisch is dit laatste deel en de regen steeds harder begint te stromen. Tot slot moet ieder zijn/haar fles toevoegen aan het flessenarchief.
De voorstelling is nog volop in ontwikkeling, zo meldde het programma en vertelden enkele Waterlanders waarmee we na de voorstelling spraken. Onze avond was de eerste keer dat gewerkt was met meerdere strandjutters in de voorstelling. Het thema is mooi en de beelden die worden gebruikt zijn beeldschoon alleen al door de prachtige lokatie aan het verlaten strand bij avondrood. Dat geeft het geheel een sprookjesachtige en poëtische sfeer. Qua verhaal mag het van mij wat sterker en met name het laatste deel zou veel puntiger moeten worden. Maar daar wordt ongetwijfeld nog verder aan gewerkt.
De definitieve voorstelling Beachcomber zal in première gaan op het Oerolfestival in 2008 en wij zullen er dan vast weer bij zijn om te ervaren wat het uiteindelijk geworden is. Dat het bijzonder zal worden staat nu al vast want dat is de heren en dames van Boilerhouse en Waterlanders wel toevertrouwd.
Waterlanders - website
Boilerhouse - website
Oerol - website
Spel
Remco de Kluizenaar, Eric MacLennan, Brigitte Defaix, Molly Innes
Muziek
Erik Woltmeijer, Hans Broekhuijsen
Regie
Paul Pinson, Eric Langendoen