Onderwerp: FESTIVAL, OEROL, LOCATIETHEATER
5 Juli 2007
Metamorfosen van Productiehuis 'n Meeuw
Door Mieke Kreunen
Eén van de leukste en beste voorstellingen die wij op Oerol zagen was de laatste: Metamorfosen van Productiehuis 'n Meeuw uit Friesland. Metamorfosen gaat over jonge mensen die willen wat niet kan en doen wat niet mag en het concept dateert al van het jaar nul, want toen schreef Ovidius de verhalen waarop de voorstelling gebaseerd is. Op de site van 'n Meeuw valt te lezen wat de jonge acteurs van de Jeugdtheaterschool uit Leeuwarden zeggen over de Metamorfosen:
“Er zijn dus allemaal verhalen. Van eh.. hoe heet hij ook al weer? Nou, dat zijn dus verhalen met nogal heftige gebeurtenissen. Uhm, bijvoorbeeld: over oorlog, of verliefd zijn en weglopen van huis, of helemaal gaan voor iemand en dan uitgelachen worden. Van die verhalen gingen we scènes maken. We moesten bijvoorbeeld een verhaal wat we uitgekozen hadden in vijf zinnen samenvatten. Uit die zinnen moesten we dan alleen de werkwoorden nemen en die zonder woorden laten zien. Snap je?!”
In de bak van Manege Terschelling is een podium ingericht met daarboven een woud van touwen, opgetrokken op zo'n manier dat de vorm van een circustent lijkt te ontstaan. De touwen kunnen neergelaten of weer opgetrokken worden via een katrol en de spelers kunnen er in klimmen, er aan zwieren en als de touwen naar beneden hangen lijkt het net een kooi of een bos. Zo vindingrijk als het decor zijn ook de rekwisieten die gebruikt worden in de voorstelling waarin een groot aantal bekende en minder bekende grootheden uit de Griekse mythologie voorbij komen. In de verhalen schetst Ovidius het leven van de klassieke goden, stervelingen en andere mythische figuren die telkens een dramatische gedaantewisseling (metamorfose) ondergaan. Hij schildert ze daarbij niet af als verheven wezens maar als normale mensen ieder met hun eigen talenten, zwaktes en verlangens. Zo is daar Echo, de nimf die onophoudelijk praatte waarmee ze oppergodin Hera zo van de wijs bracht dat deze niet meer in staat was de slippertjes van echtgenoot Zeus in de gaten te houden. Hera vervloekt Echo zodat ze alleen nog maar anderen kan napraten. Of die andere nimf, Daphne, die door de riviergod Peneus in een laurierboom wordt veranderd.
Natuurlijk ontbreekt ook Icarus niet die van hout, veren en was vleugels maakt om te ontsnappen aan koning Minos op Kreta. Hij mag niet te hoog vliegen maar doet dat toch in zijn overmoed met als gevolg dat zijn vleugels smelten door de zon. Ook Atalante's verhaal wordt verteld, een behendig jaagster en sneller dan menig man maar ze wil alleen trouwen met een man die haar gelijke was in kracht. Zij en haar minnaar Hippomenes worden door Zeus in leeuwen veranderd. De jongste actrice speelde Perdix, het vroegwijze slimmerikje dat meer weet dan Daedalus en eindigt als beschermgodin van kunstenaars. Maar ook Narcissus en Philemon zijn aanwezig en de laatste kan overigens beeldschoon zingen. Opmerkelijk was de casting van de acteurs wiens voorkomen, talenten en uiterlijk buitengewoon goed paste bij het mythologisch personage dat ze vertolkten en dat ook zijdelings doorsijpelde in de verhalen van de andere personages. Zo bleef Echo de hele voorstelling door alleen maar de teksten van anderen herhalen en was Icarus steeds de snelle, roekeloze en stoere jonge man. Ook Actaeon past goed bij zijn rol waarin hij in een hert veranderd wordt door de godin Diana. Prachtig is het om te zien hoe een kleerhangertje en een paar klompen van een jongeman een trots hert kunnen maken.
Ook de boot van de Argonauten die samen met Jason op het Gulden Vlies uitgingen was origineel verbeeld: één van de vrouwen als boegbeeld en de anderen als boot die op de baren wiegt. Trouwens de hele choreografie van de voorstelling zat fantastisch in elkaar. Maar het meest heb ik nog genoten van de acteerprestaties van deze jonge mensen die een sprakelende, overtuigende en ontroerende voorstelling neer hebben gezet waarbij eeuwenoude verhalen over liefde, verlangen en jaloezie ineens weer heel geloofwaardig werden en dichtbij konden komen. Wat een talent en wat een hoop voor de toekomst zijn deze jonge mensen! En wat een enorm goede groepsenergie waarbij ook ieder de kans kreeg om in het eigen deel te excelleren. Natuurlijk is dat voor een belangrijk deel de verdienste van regisseur Scheldwacht maar zeker ook op het conto te schrijven van de acteurs zelf die stuk voor stuk de sterren van de hemel speelden. Een geweldige voorstelling die buitengewoon goed paste in het Oerolthema van dit jaar en laat zien dat er toekomst is voor Oerol. Productiehuis 'n Meeuw - website Oerol - website Spel Lourens van den Akker, Rieneke Bakker, Rinske Bloem, Joram Feitsma, Mandy Fransz, Lisa Frenkel, Jonathan de Man, Eva Meijering, Anna Raadsveld, Renée Rijpstra, Jörgen Scholtens, René Thie, Domenica Tundo Regie: Carlo Scheldwacht Artistieke leiding: Hilde Mulder