Onderwerp: FESTIVAL, OEROL, LOCATIETHEATER

18 06 07 - 09:07

La cucina dell'arte van Circus Ronaldo

Door Mieke Kreunen

Circus Ronaldo ziet er bij aankomst op Aike's Plak in Hoorn op Terschelling precies zo uit als je van een circus verwacht: ronde tent, schilderachtige ouderwetse woonwagens en bij de ingang een witte houten hek. Onder het publiek veel kinderen want daar is het tenslotte een circus voor. Het is halfdonker als de toeschouwers plaatsnemen in een halve cirkel voor de piste waar een aantal restauranttafeltjes staan opgesteld. Ook Danny Ronaldo vindt dat er wel een lichtje mag komen en klimt daartoe hoog in de kroonluchter die in de nok van de tent hangt, tot hilariteit van het publiek. "Het restaurant is open!" verklaart even later David Ronaldo en uit het publiek worden een man en een vrouw uitgenodigd om aan het tafeltje plaats te nemen. Het blijkt al snel dat hulp Danny hele andere ideeën heeft dan zijn baas David. Hij heeft een eigen dame in het publiek die hij zijn gunsten wil schenken en de vrouw die ondertussen aan het tafeltje zit keurt hij geen blik waardig. Zodra hij maar even kans ziet snelt hij met de wijnfles, een lekkere bonbon of een bloem naar zijn eigen muze.

Onderwerp: FESTIVAL, OEROL, LOCATIETHEATER

17 06 07 - 20:00

Kunstenaarsinitiatief De Maan met Whoiswhowaswhoistocome

Door Mieke Kreunen met vervangend beeld (klik voor vergroting)

Aan het begin van de Boschplaat ligt de Oerollokatie Daan Pootjes, een boerenerf dat zo weggelopen lijkt te zijn uit een ouderwetse film. Het wekt dan ook geen enkele verbazing dat we er Jan Decleir aantreffen die er kind aan huis is omdat de opnames voor de televisieserie Sil de Strandjutter indertijd daar gemaakt zijn. Decleir woont - net als wij - de voorstelling ' Whoiswhowaswhoistocome bij, een stuk naar 'As I lay Dying' van William Faulkner. Kirsten Roosendaal bewerkte het stuk voor De Maan en ze speelden het eerste deel - dat zich in de schuur afspeelt - al eerder op hun Utrechtste locatie Rood Noot. Het tweede deel dat buiten is maakten ze op Terschelling in het productieplatform en dat was op zichzelf al een heel bijzonder proces, vertelt Kirsten. De locatie op het boerenerf en bij de waddendijk speelt een belangrijke rol in het beeld dat de toeschouwer heeft en daar kan geen decorbouwer tegenop want in de natuur krijg je er de in en uit vliegende zwaluwen gewoon gratis bij.

Onderwerp: FESTIVAL, OEROL, LOCATIETHEATER

17 06 07 - 11:25

Le Singe de Saudieu door Circus Baobab

Door Mieke Kreunen met vervangend beeld (klik voor vergroting)

De aap van Saudieu is een oude Guinese legende over een dorp waar de bevolking veel overlast heeft van apen die vernielingen aanrichten. Het dorpshoofd belooft één van zijn dochters aan de krijger die de apen te pakken krijgt. Saudieu gaat de uitdaging aan en op jacht in de vijftien meter hoge boom die het decor vormt van dit Afrikaanse verhaal. De takken van de boom, kleurig verlicht leveren alleen al een schitterend schouwspel op tegen de donkere Terschellinger avondlucht. De voorstelling vormt het laatste deel van het openingsprogramma waarvoor vele prominente gasten uit binnen- en buitenland naar Terschelling zijn gekomen. En voor iedereen geldt dat je kunt kiezen tussen ²f aan de zijlijn blijven staan of op een matje - dat verkrijgbaar is bij de ingang - op het vochtige gras plaatsnemen.

Onderwerp: FESTIVAL, OEROL, LOCATIETHEATER

16 06 07 - 23:48

Wonderbaarlijke voorstelling Cargo van Theatre du Centaure

Door Mieke Kreunen met vervangend beeld (klik voor vergroting)

Aan de rand van de Terschellinger bewoonde wereld ligt onder aan de duinen bij Heartbreak Hotel de Elvis Plak. Het is niet voor niks dat deze locatie gekozen is voor de vertelling van centaurs in een hedendaags verhaal. De acteurs in de voorstelling zijn letterlijk half mens half paard maar ietsje anders dan zoals in de Griekse mythologie. Hier zijn paarden en mensen letterlijk samengesmolten in een volstrekte harmonie: een nieuw wezen dat overigens op sommige momenten vanuit een bepaalde hoek precies lijkt op de mythologische centaur. In Cargo spelen drie centaurs: Camille met de Friese hengst Graal, Manolo met de Lusitano hengst Yudishtira en David Mandineau met de ezel Koko. De mensacteurs maken in de samenwerking met de paardacteurs gebruik van technieken uit hogeschooldressuur en van de 'corrida portugaise', waarbij het paard geleid wordt met de heupen van de ruiter en de handen van de ruiter vrij zijn. De mensen en de paarden trainen al vele jaren intensief met elkaar (Camille en Graal werken al 15 jaar samen) en vertrouwen elkaar volkomen. Ik heb de laatste tijd een aantal verschillende paardenvoorstellingen gezien maar dit is echt totaal iets anders. Met Cargo heeft Thé ¢tre du Centaure een prachtige poëtische voorstelling gemaakt, gespeeld door drie bijzondere wezens en over een actueel thema.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL, Festival aan de Werf

13 06 07 - 09:39

La Torera: tussen illusie en realiteit

Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

In La Torera draait het allemaal om een vrouw die een gevecht levert met en tegen zichzelf en het leven dat ze leidt. Het stuk ontstond toen Odd Enjinears in Spanje was en zochten naar een typisch Spaans thema voor hun voorstelling. Wat is er Spaanser dan een stierenvechter die in een met goudgallon afgezet kostuum toch uiteindelijk alleen de stier het hoofd moet bieden in de arena.

Ook de vrouw in La Torera staat er alleen voor zij het dan dat ze overduidelijk de interesse probeert te wekken van de bezorger die haar pakketten was komt brengen die zij vervolgens moet strijken. Ze droomt van deze 'prins op het witte paard' maar in werkelijkheid gaat haar toenaderingspoging helemaal de mist in als ze in haar zenuwen hete thee over bezorger gooit. Dan knapt er wat in haar en gaat ze los. En zij is niet de enige die los gaat want ook de voorwerpen om haar heen komen tot leven en zo kan het dan gebeuren dat ze uiteindelijk in de arena staat tegenover haar strijkplank die door het dolle heen is. Ze komt gelukkig als overwinnaar uit de bus in de puinhopen van haar oude bestaan.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

03 06 07 - 12:33

Ku-Do, een zoektocht naar waarheid door the Lunatics & Momggol

Door Mieke Kreunen met vervangend beeld (klik voor vergroting)

In de enorme Dockslandhal van de NDSM-werf in Amsterdam ging op 31 mei j.l. de voorstelling Ku-Do van The Lunatics uit Den Bosch en Corporal Theatre Momggol uit Zuid-Korea in première. Ku-Do betekent 'zoektocht naar waarheid' maar ook 'compositie van een schilderij' en van beide betekenissen vind ik wel wat terug in de voorstelling. Gedurende twee weken werkten vijf mensen van The Lunatics en vijf mensen van Momggol in Korea samen aan het ontwikkelen van de voorstelling om daarna de laatste maand in Nederland alles fijn te slijpen. Voor Momggol is de zoektocht naar gevoelens heel belangrijk en bij het theatraal vormgeven daarvan gebruiken de Koreanen vooral het lichaam en nauwelijks de expressie van het gezicht. Heel anders dus dan The Lunatics waarvan we vooral relativerende humoristische spektakelvoorstellingen gewend zijn. We laten ons verrassen door deze bijzondere combinatie. Als de voorstelling begint zien we allerlei houten vormen in een soort labyrinth met links daarvan een grote houten kubus. Net als in een constructiepuzzel kunnen daar delen uitgeschoven worden en er komen mensen tevoorschijn uit de kubus. Ze bewegen hun lichaam op een trage, vloeiende manier terwijl ze verschijnen en steeds meer blokken uit de kubus schuiven.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, Festival aan de Werf, FESTIVAL

29 05 07 - 20:18

Gerucht van Lotte van den Berg een belevenis 'op de vierkante millimeter'

Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

Lotte van den Berg is een theatermaker met een hele eigen stijl waarin ze vooral de leegte en de stilte opzoekt en daarmee ruimte en aandacht vrijmaakt voor kleine, schijnbaar onbeduidende gebeurtenissen. Het Janskerkhof, midden in Utrecht, is daarom voor haar voorstelling wel een hele aparte locatie.
Waar het publiek normaal gesproken van buiten naar binnen kijkt om een voorstelling te zien kijken de toeschouwers bij Gerucht van binnen naar buiten. Van den Berg heeft namelijk een geluidsdichte keet van 10 x 10 meter neergezet waarin plaats is voor een tribune met toeschouwers. Aan één kant van de keet is een glazen wand die de mogelijkheid biedt om naar buiten te kijken. Aan de buitenkant zie je niet wat zich binnen afspeelt maar spiegelt de stad zich in de keet.

De stad is het decor voor de voorstelling die Van den Berg maakte, een decor waarin ze met relatief kleine ingrepen haar invloed doet gelden. Dat doet ze onder andere door het manipuleren van het geluid van de stad, dat soms wel, soms niet, soms gefilterd en een andere keer met één detail er uit te horen is. Soms horen we een soundtrack van buitengeluid of muziek.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL, Festival aan de Werf

23 05 07 - 22:36

Studio Orka: Lava, of de ontdekking van &hellip

Door Barbara Klomp met foto's van Anna van Kooij en Studio Orka (klik voor
vergroting). Gezien op Festival aan de Werf, 18 mei 2007

“Wacht daar maar onder de bomen, dan wordt u zo gehaald.” Dus daar stonden wij te wachten, onder de bomen in het Griftpark. Een deel van het publiek, vond het wachten te lang duren en deed een wedstrijd ‘zo-hard-mogelijk-van-een-grasheuvel-af-rollen’. Tot er een mevrouw naar ons toe kwam, een vrouw met laarzen aan en een helm op.

Zij is Brenda, zo stelt ze zich voor. En ze is de Financial Manager van de bodemonderzoekers. De baas zo gezegd. Ze nodigt ons uit mee te gaan naar hun onderzoekertent, maar niet zonder de nodige waarschuwingen (geen trillingen veroorzaken, dus niet stampen, misschien is Dominique wat humeurig, en vooral zwijgen over alles wat je ziet, het is heel spannend en heel geheim!).