Onderwerp: DANS, FESTIVAL, LOCATIETHEATER
6 Juli 2007
Orbite door “ff “ff producties
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Wel eens gedanst op 17 meter boven de grond? De dansers van “ff “ff doen dat dagelijks. Nadat de voorstelling op de geplande premièreavond was afgelast vanwege het slechte weer ging het spektakel Orbite van het Zwitserse gezelschap “ff “ff Productions gelukkig op de zaterdagavond van Festival Etcetera wel door. Het toekomstige Eemplein vlak langs het spoor was helemaal volgestroomd met belangstellenden die maar voor een deel plaats konden nemen op de tribune en de (heel handig bedachte) strandstoelen daarvoor.
Orbite heet de voorstelling en dat betekent letterlijk de baan die het ene (hemel)lichaam beschrijft om het andere door de zwaartekracht. De zes dansers/acrobaten van “ff “ff vertonen hun kunsten op een installatie van maar liefst 17 meter hoog met twee enorme staalvleugels die kunnen draaien om hun as en waarop ze halsbrekende toeren uithalen. De vleugels wordt aangedreven door menselijke energie en op die manier moeten ze ook weer worden gestopt. Balans, evenwicht, samenwerking, vrije val en de wetten van de fysica zijn dan ook de kernelementen van deze voorstelling.
In het begin vergaapt het publiek zich alleen al aan de prachtige grafische beelden die te zien zijn als de dansers langs, op en achter de met doek bespannen vleugels bewegen en patronen vormen. De taferelen steken fel af tegen de donkere lucht. Dan beginnen de vleugels te draaien en zien we wat er achter het doek te beleven valt tussen de ribben van de staalconstructie. De dansers bewegen mee met de machne, versnellend, draaiend, zich steeds verplaatsend naar een hoger of een lager punt naarmate de vleugels moeten accelereren of juist afremmen. Halsbrekende toeren worden ondertussen uitgehaald op het doek en aan lange brede linten die worden neergelaten van de bovenkant van de vleugel. Op de achtergrond is vaag de Vrouwentoren te zien en een hijskraan die stil en strak aan de avondlucht staat.
Dan wordt het doek van de vleugels afgehaald en blijft alleen de staalconstructie over. Nog meer dan eerst is te zien hoe de dansers zich bewegen tussen gewichtsloosheid en vallen en hoe nodig het is dat ze gezekerd zijn met veiligheidsgordels. De beweging neemt toe, alle kanten op moeten de dansers zoeken naar houvast, wetende dat iedere stap van elke danser gevolgen heeft voor de anderen en de beweging van het gevaarte waarop ze balanceren. Het lijkt alsof ze ieder ogenblik kunnen neerstorten. Er onder op de grond rijden vele treinen met geel verlichte ramen heen en weer. Het publiek houdt de adem in. Gelukkig eindigt de voorstelling net zoals het begon in een rustiger tempo en klimmen de dansers uiteindelijk weer langs de toren naar beneden.
De choreografie van Heidi Aemisegger is fraai en op sommige delen zelfs poëtisch, zij het dan dat sommige stukjes van het programma wel wat puntiger hadden gemogen van mij. Erg mooi was de muziek van Markus Gfeller die een mix maakt van samples en live muziek, hier en daar met geïmproveerde zang er bij. Al met al een bezienswaardige voorstelling die wel iets compacter gepresenteerd had kunnen worden dan de 60 minuten die hij nu in beslag neemt.
“ff “ff is nog te zien bij Deventer op Stelten komend weekend en daarna zul je naar Zwitserland moeten om ze nog te kunnen zien. Meer foto's kun je bekijken in deze diashow.
Festival Etcetera - website
Orbite - website