Onderwerp: Festival aan de Werf

26 05 10 - 22:26

Adem door Roos van Geffen

Door Mieke Kreunen met foto's van Anna van Kooij

Het nieuwste stuk van Roos van Geffen, Adem, speelt zich af in een loods aan de Cartesiusweg in Utrecht. Alleen de wandeling al door de lege steriele gangen brengt de bezoekers in een geschikte stemming voor deze voorstelling.

Het publiek neemt plaats op een tribune waar boven een dak van wollig materiaal is aangebracht. Dat geeft de intimiteit van een klein theatertje in die grote loods. In de ruimte staan tamelijk veraf vijf mensen verspreid door de ruimte. Twee staan er bij elkaar, de anderen staan apart. Ogenschijnlijk lijkt er niks te gebeuren maar dan ineens valt op dat er eentje een beetje gedraaid is ten opzichte van daarnet. Dat is het moment waarop je de boel beter in de gaten gaat houden en ineens constateert dat ze allemaal bewegen, heel langzaam en bijna niet waarneembaar met het blote oog.

Onderwerp: Festival aan de Werf, DANS

26 05 10 - 09:13

Out of context - 9 rode dekentjes op een leeg toneel

Door Marijcke Voorsluijs met foto's van Chris van der Brught

Het licht op het toneel is al aan als het doek opengaat. Geen decor, geen danser te zien, geen geluid te horen. Er staan 2 microfoons op statieven, achterop ligt een stapeltje rode dekens. Als je voor de special effects kwam, zit je hier verkeerd. Het toneel lijkt leger dan leeg. Ging het doek soms te vroeg open, waren de dansers nog niet klaar? Vanuit de zaal loopt een man het toneel op. Gelukkig, het moest zo zijn. Hij loopt helemaal naar achteren, kleedt zich heel langzaam uit tot op zijn ondergoed, pakt een dekentje van de stapel, slaat het om en gaat ergens staan. Intussen komen ook de andere dansers op, allemaal vanuit de zaal, via de zijkant. De eerste lach valt als er een vanaf rij 1 met één grote stap op het toneel staat.

Onderwerp: Festival aan de Werf, OEROL

25 05 10 - 22:57

Lollipop - And the monster was me...

 
Door Mieke Kreunen met foto's van Sanne Peper (klik voor groter)

De vrouw is geen eenvoudig wezen. Menig man heeft daar al zijn tanden op stuk gebeten. De vrouw in de spotlights is nog een tikkeltje gecompliceerder dan haar 'gewone' sexegenoten. Zij moet immers nòg meer voldoen aan de stereotypen van sexy & mooi en kan die attitude bovendien niet loslaten zonder ogenblikkelijk publiekelijk te worden afgestraft. Dit levert bij veel van die beroemde en beruchte vrouwen innerlijke conflicten op omdat het niet meevalt om femme fatale van buiten te zijn en eenzaam en onzeker van binnen.

Miek Uittenhout maakte i.s.m. De Utrechtse Spelen en actrice Lotte Verbeek (zelf een vrouw in de schijnwerpers) een voorstelling (in de aankondiging wordt gesproken over een theatrale happening) over dit thema. Jens van Daele maakte de choreografie, Roald van Oosten de muziek en Uri Rapaport het lichtontwerp.

Onderwerp: VERWACHT, Festival aan de Werf, FESTIVAL

17 05 10 - 13:03

Festival aan de Werf komt er aan!

Door Mieke Kreunen met foto's van diverse fotografen

Van 20 t/m 29 mei vindt het Festival aan de Werf plaats, voor mij altijd het eerste zomerfestival dat ik bezoek. Op allerlei lokaties in Utrecht valt er te genieten van voorstellingen en muziekoptredens. Deze 25e editie brengt 28 voorstellingen, waarvan er negen hun wereldpremière en elf hun Nederlandse première beleven. Het zijn voorstellingen die de grenzen van het theater opzoeken: eigen producties te midden van internationaal gerenommeerde makers en groepen. Zij beslaan een breed spectrum, van het intieme tot het spectaculaire, variërend van een ingetogen reactie op het dagelijks leven in Iran tot een late night show-biz theaterstuk.

Onderwerp: Festival aan de Werf

01 06 09 - 14:40

Sven Ratzke's Nachtclub: erotische sferen in orgelpaleis

Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

Het museum Van Speelklok tot Pierement was de weelderige ambiance waarin de flamboyante gastheer Sven Ratzke zijn brutale en sexy kunsten op het Museumnachtpubliek mocht loslaten. Meteen al bij het eerste nummer blijkt dat Ratzke de overvolle spiegelzaal van het museum omtovert tot een sensuele nachtclub en het publiek - man èn vrouw - moeiteloos om zijn vinger weet te winden.

Samen met zijn musici Charly Zastrau (op piano) en Cord Heineking (op contrabas) brengt Ratzke vijf nummers die maar nipt binnen de toegestane tijd van 30 minuten passen. Tussendoor ziet hij kans om met zo'n beetje alle mensen op de eerste paar rijen intiem contact te maken.

Onderwerp: Festival aan de Werf, LOCATIETHEATER

01 06 09 - 08:14

Idyllisch akoestisch duet in kas Universiteitsmuseum

Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

De kassen van het Universiteitsmuseum zijn sfeervol verlicht in de donkere Utrechtse Museumnacht en in de waterbak waar de moerasplanten groeien weerspiegelen de lichten in het rimpelloze water waar wat kleine visjes doorheen zwemmen. Zo tegen elven verzamelt het publiek zich in de kas voor Earshaken Pieces, een akoestisch duet van Hanneke de Jong met William Shakespeare.

Hanneke heeft net diezelfde avond de laatste voorstelling gespeeld van Nergens Bergen, een beeldconcert dat ze samen met filmmaker en ontwerper Jonas de Witte voor Festival aan de Werf maakte.

Onderwerp: Festival aan de Werf

31 05 09 - 21:30

Nachtburgemeester, of de twilight zone in de Utrechtse Musea

Door Barbara Klomp met foto's van Barbara Klomp en Mieke Kreunen
(klik voor vergroting)

“Als er nu slechte recensies komen,” vraagt Elle Bandita aan de Utrechtse Burgemeester Aleid Wolfsen, “Houdt u ze dan uit de krant?” “Tuurlijk,” antwoordt hij, “Ik lees de kranten toch altijd een dag van te voren.” Dan stapt Elle achterop de motor en, begeleid door de Harley Davidson Club (HDC Utreg), rijdt ze -als kersverse Nachtburgemeester- de museumnacht in.

Elle Bandita was de slotact van het Festival aan de Werf én de start van de Museumnacht.

Onderwerp: Festival aan de Werf, LOCATIETHEATER

31 05 09 - 19:23

Ik dacht dat ik mijn naam hoorde

Door Ellen van der Kemp met foto's van Festival aan de Werf
gezien donderdag 28 mei 2009 

‘Wat is waarheid?’, vroeg Pontius Pilatus zich in het jaar nul al af. De theatergroep Cowboy bij Nacht is ook gefascineerd geraakt door deze vraag. In de voorstelling ‘Ik dacht dat ik mijn naam hoorde’ wordt de vraag impliciet verschillende keren aan het publiek gesteld.