Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

26 04 06 - 00:35

Smeken en smachten met Mothers Finest

Door Erik Driessen (klik foto's voor vergroting)

Alsof 'Baby Love' zojuist voorgoed de deur heeft dichtgesmeten en ze hem op de knieën smeekt terug te komen. Omdat ze het anders niet overleeft. Zo zingt Joyce Kennedy als ze de instrumenten van Mothers Finest tot zwijgen heeft gebracht en de microfoon werkeloos richting de grond houdt.
Ze heeft de zaal stilgekregen met haar smachtende, smekende en vooral emotionele intermezzo tijdens Baby Love. Zingen zonder versterking. Tranen worden uit de ogen geveegd. Terwijl 'Baby Love' toch echt twee meter verder op het podium staat. Al dertig jaar haar man. Die zal vast niet zomaar weglopen. Hij zou wel gek zijn.

Het zijn de momenten die aantonen dat Mothers Finest geen coverband van haar eigen nummers is geworden. Hoewel sommige leden al aardig richting de zestig glijden, maken ze donderdagavond indruk in de Zwolse poptempel Hedon. Zwaar groovend, onbeschoft hard rockend en heftig funkend staan ze twee uur lang op het podium. Met een wagonlading aan spelplezier. Ze tonen waar de Chili Peppers en Living Colour de mosterd vandaan hebben. Uit de moederschoot van Mothers Finest.

De band combineerde in de jaren zeventig al rock, soul en zelfs disco. Dat leverde vooral door toedoen van Veronica-dj Alfred Lagarde een doorbraak op in Nederland. In eigen land zijn ze nooit echt begrepen. Dit zorgde in de jaren negentig nog voor een album over Black Radio die de muziek van Mothers Finest niet wilde draaien. Inmiddels zijn nog vier bandleden van het eerste uur over. De laatste jaren zijn ze weinig de studio ingeweest, maar momenteel touren ze ter promotie van een livealbum. Plannen voor een nieuw album zijn er wel degelijk. In Zwolle speelt Mothers Finest een aantal nummers die daarop zouden kunnen komen. Ze klinken vertrouwd.

Stralend middelpunt van de rockshow is Kennedy zelf. Het pakje dat ze draagt mag niet al te flatterend zijn, maar niemand zou haar achter in de vijftig schatten. En die leeftijd heeft het podiumbeest toch echt. Krijsen kan ze nog altijd als de beste. En als ze haar scheur opentrekt, kun je maar beter stil zijn. Als mama praat, zwijgen de kinderen.

CD's kopen?

Live At Villa Berg Mother's Finest

Live Mother's Finest

Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK

25 04 06 - 22:12

Kasper van Kooten & band in Beauforthuis

Door Mieke Kreunen

Mijn eerste kennismaking met Kasper van Kooten (anders dan op TV) was tijdens zijn voorstelling 'Lijfspreuk' die we in het najaar van 2004 bezochten. Ik was toen zeer gecharmeerd van de one-man-show van dit jonge multitalent. Later zagen we hem ondermeer op de Uitmarkt met zijn band en afgelopen zondag speelde Kasper van Kooten met zijn band in het Beauforthuis. Van Kooten is al vanaf 1985 bezig met muziek, als drummer in verschillende bands (waaronder Acda en de Munnik) maar later ook als zanger, componist, producent en arrangeur. Vorig jaar kreeg hij een Zilveren Harp voor zijn solo-werk en dan met name voor de cd 'Beter dan de Kopie' en het nummer 'Mooie Blouse'. Live maken Kasper en zijn band vanaf het moment dat ze opkomen een sympathieke indruk en het contact met de zaal is er meteen. Het programma bestaat uit nummers van de drie CD's die tot nu toe verschenen en die voor een belangrijk deel van de hand van Van Kooten zelf zijn. Het programma begint overigens met mooie 'Ik verzon jou zelf', een nummer dat gecomponeerd werd door pianist Arjen Mooijer en ook van gitarist Frank Stukker komen in de loop van de avond nog een aantal composities voorbij. De sfeer zit er snel in in de uitverkochte zaal als het publiek tijdens het nummer '86 over het allereerste popconcert dat de jonge Van Kooten bijwoonde in 1986 (van Prince) gevraagd wordt mee te knippen met de vingers. Verder komen ondermeer 'De ziekte van download', 'Houvast' en 'Ode aan dieren' voorbij maar zelf was ik voor de pauze het meest gecharmeerd van het nummer 'Simpel', een schitterend liedje over een man die soms even weg moet maar niet van zijn geliefde maar van zichzelf. Ik moet wel zeggen dat ik de performance van de band hier en daar wat dunnetjes vond in deze eerste set.

Dat was na de pauze een stuk beter en het leek wel of de band nu helemaal was opgeleefd en warm gedraaid. Een energieke start van de tweede set met het nummer 'Tikki takki', swingde meteen volop. Ook de solo's van de verschillende bandleden leken geïnspireerder en gevarieerder dan in de eerste set. Ik wil hier vooral pianist Arjen Mooijer en saxofonist Tom Beek (foto) noemen die er een paar keer stevig op los soleerden en een jazzy sound inbrachten. Erg mooi blijft het nummer 'Kwart van mijn hart' en het nummer 'Amsterdam, wat ben je mooi madam' is ook een favoriet van mij net als het romantische 'Waar was je nou'. Niet ongenoemd mag blijven dat de band ook één cover speelde namelijk 'Gevangen met u' waarbij het publiek uitgedaagd werd het oorspronkelijke nummer te raden en een CD te verdienen ('Stuck in the middle with you' van Stealers Wheel). Het optreden werd (natuurlijk zou ik bijna zeggen) afgesloten met de toegift 'Mooie bloes' waarmee Van Kooten op het nieuwe album een live versie opnam met Lange Frans en Baas B. Na de gebruikelijke flessen wijn, die door het Beauforthuis werden aangeboden aan de bandleden, was het concert ten einde en installeerde Kasper van Kooten zich op het podium met de doos met CD's. Daar nam het publiek echter geen genoegen mee en het vroeg om n ²g een toegift. Met nog maar drie bandleden op het toneel werd besloten het nummer 'Laat me je zien' te doen met een kleine bezetting van piano en sax. Dat was Van Kooten uiteindelijk toch niet genoeg en ook de andere bandleden werden toch maar opgetrommeld om het nummer nog een keer van voren af aan te spelen. Het was zeker een goed besteedde zaterdagavond met een band die de tweede set aanmerkelijk meer body en spirit had dan voor de pauze.

Eind dit jaar zal er een nieuw album 'Zangzaad' verschijnen en daarna gaan Kasper van Kooten en zijn band met een gelijknamige concerttour door de theaters in Nederland en Vlaanderen, startend vanaf Februari 2007. Wil je even wat horen dan staan hier wat "proefjes" van een aantal nummers. Als je deze nummers afspeelt krijg je de optie de gehele nummers aan te schaffen op CD kwaliteit. Overigens is ook het tweede theaterprogramma 'Geestdrift', dat overal lovende recensies krijgt, nog te zien in het theater. Kijk hier voor de speellijst. Opstelling Kasper van Kooten - zang website Xander Buvelot - bas Arjen Mooijer - toetsen Frank Stukker - gitaar Tom Beek - saxofoon website Hans van den Hurk - drums CD kopen?

Kasper Van Kooten" >
Live
Kasper Van Kooten

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

23 04 06 - 12:22

THE FLOWER KINGS “ 013 TILBURG

Door Karin Brouwer.
Helaas beschikken we door omstandigheden alleen over enkele amateursfoto's (klik voor groter)

Symfonische rock. Help! Een door de ‘serieuze muziekpers’ decennialang verguisd en verwaarloosd genre, daterend uit de zeventiger jaren van de vorige eeuw, tegenwoordig ook wel aangeduid als ‘progrock’.
Ik herinner mij statige, pompeuze en ingewikkelde muziek, in elkaar geploegd door muzikanten die niet zelden een conservatoriumdiploma op zak hadden, en die dat feit bepaald niet geen geheim wilden houden. De nummers duurden soms wel een hele plaat [sic!]-kant, nog niet eerder vertoond binnen de destijds nog niet als kunst erkende popmuziek! Doorgaans maakten die nummers deel uit van een al dan niet intellectueel vormgegeven ‘concept’ en was het doorgronden van de platen een serieuze, langdurige gelegenheid om het massaal optredende muzikale gefreak een plaats te kunnen geven.
Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig bezweek het genre, door de opkomst van de punk, disco en dergelijke, doordat vele topbands uit het genre commerciële uitverkoop hielden, en, niet te vergeten: onder de druk van haar eigen gewicht.

Maar zie: wat goed is, dat blijft, en zo rond het begin van het nieuwe millenium werd het genre herontdekt, met name door muzikanten uit het metal-genre. De oude namen Yes, Genesis en Pink Floyd werden weer veelvuldig genoemd als voorname inspiratiebron. Tevens doken rond deze tijd ook veel ‘nieuwe’ bands op die zich er juist op beroemden klassieke progrock te maken.

Eén van de huidige vlaggenschepen van deze stroming is het sinds midden jaren negentig onder leiding van componist/gitarist/zanger/manusje-van-alles Roine Stolt stevig aan de weg timmerende symfonische combo The Flower Kings uit Zweden. De band beschikt over een enorme productie aan (dubbel) CD’s van goede tot uitstekende kwaliteit, en dit kon in de scene dan ook niet lang onopgemerkt blijven. Het uitkomen van het laatste werk “Paradox Hotel” vormde de aanleiding tot de Europese tour, welke op 19 april j.l. eindigde met een bezoekje aan de 013 te Tilburg.

Dat het een bijzonder optreden zou worden stond al van tevoren vast. De band had aangekondigd het optreden op te zullen nemen voor een toekomstige DVD en dat betekent doorgaans dat er een extra tandje wordt bijgezet. En zo geschiedde! Er wachtte ons zo’n twee en een half uur uitstekend uitgevoerde klassieke progrock.

In gezelschap van twee ‘hardcore’ fans nestelde ik mij omstreeks half acht direct voor het podium. De zaal was goed gevuld, maar niet uitverkocht. Er was nogal wat buitenlandse belangstelling, zo werd ik omringd door een aantal Duitse en “ jawel! - Canadese fans.

Wat meteen opviel toen de heren Roine Stolt (gitaar, zang), Hasse Fröberg (gitaar, zang), Jonas Reingold (bas, zang), Tomas Bodin (keyboards) en Marcus Liliequist (drums) omstreeks negen uur van start gingen met “Check In” was het prachtige geluid. Zowat alles kwam perfect door “ de zang, de gitaren, de puntige baspartijen. Hard maar loepzuiver, zeer belangrijk bij dit soort muziek. Het enige wat er wellicht op aan te merken viel was dat de keyboards enigszins achter leken te bleven, maar ik realiseer mij dat dat heel goed kan hebben gelegen aan de positie waar ik mij bevond.

Van een wilde show moeten de heren Bloemetjeskoningen het niet hebben. Het gaat immers om de muziek! Men staat over het algemeen zeer geconcentreerd de moeilijke partijen te spelen. Toch kwam de band erg warm en hartelijk over bij het publiek, vooral dankzij de charismatische Hasse Fröberg. En wat beschikt deze man over een prachtige hoge stem! De muziek van de Flower Kings vertoont sowieso al veel invloeden van het oude Yes in diens gloriedagen, en Fröberg’s op Jon Anderson’s gelijkende stem versterkt deze indruk alleen nog maar.
Ik zou de band echter te kort doen als ik alleen op Fröberg’s zangprestaties zou ingaan. Ook Stolt’s donkere en warme stem kwam prima uit de verf. Opvallend was dat hij een aantal van zijn ‘eigen’ zangpartijen live liet uitvoeren door zijn collega “ waarschijnlijk was zijn recente griep hiervan de oorzaak.

Roine Stolt is overduidelijk het ‘brein’ van de band. De zelfbenoemde opper-Bloemenkoning is grotendeels als componist verantwoordelijk voor het materiaal en straalt dit ook uit op het podium. Zijn heldere vloeiende gitaarpartijen vormen het middelpunt van de composities, of dat nu in de vorm van een stevige ‘riff’ tentoon wordt gespreid zoals in het stampende “I Am the Sun (part one)” of in de vorm van gierende solo’s.

Opvallend waren ook de prominente bijdragen van bassist Jonas Reingold, wiens roots overduidelijk in de jazz zijn gelegen. Waar veel bassisten live nogal eens te kampen hebben met een ongedefinieerd, zompig geluid kwamen al zijn puntige noten uitstekend uit de verf. Het kan dus wèl... Ook Liliequist en Bodin kweten zich uitstekend van hun taak, waarbij ik wel opmerk dat ik de laatste wel eens uitbundiger uit de hoek heb horen komen. De opmerking van Stolt dat er na de show voor Bodin alleen nog maar Cola Light in de aanbieding zou zijn geeft te denken, hoewel ik geenszins de indruk kreeg dat hij dit serieus meende.

En dan nu de kleine kritiekpuntjes: de setlist stond al vanaf het begin van de tour vast, waardoor er erg weinig ruimte was voor spontane improvisatie. Dat vergeef ik de band, gezien de DVD-opname echter graag. Ik meende echter nogal wat hiaten in de set op te merken, vooral het prachtige album “Stardust We Are” kwam er erg bekaaid af met slechts één nummer, die ook nog eens verwerkt was in een medley. Jammer. Voorts vraag ik mij af waarom de band meende de set te moeten besluiten met een Beatles-cover, als men over zo veel geweldig eigen materiaal beschikt.

Daar staat echter weer tegenover dat de band zó onder de indruk was van de uitbundige respons van het publiek, dat er na enig overleg werd besloten tot een tweede, niet ingeplande toegift. De band had het goed begrepen en besloot met een spontane versie van &hellip jawel, “Stardust We Are”!

Na afloop van het concert kregen de fans ruimschoots de tijd om hun CD’s en andere artikelen door de voltallige band te laten signeren, een praatje te maken en voor foto’s te poseren met hun helden. De heren van The Flower Kings hebben duidelijk het hart op de goede plaats, geen greintje ‘sterrengedoe’ “ en ook dat is vermeldenswaardig, dacht ik zo.
Samenvattend: een prachtig concert van een bijzonder getalenteerde band. Ik kijk uit naar die DVD!

CD kopen?

Paradox Hotel
Flower Kings

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

16 04 06 - 12:31

Emergenza Festival 14 - vijfde halve finale

Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik op foto's voor vergroting)
vlnr op deze strip: Crap en twee maal Eenheid

Vanavond de laatste halve finale van het Emergenza-festival in de Kleine Zaal van 013 in Tilburg. Er zijn nog twee plaatsen te verdelen voor de finale op 19 mei in de grote zaal, “the Choice”van het zelfde 013. Aan het eind van de avond zal ook bekend worden gemaakt welke twee bands de wildcard krijgen en ook door mogen naar de finale.

Eenheid
De Bossche Hiphop formatie Eenheid mag vanavond als eerste het podium betreden. De lekkere hiphop beats komen, naast de gangbare ingrediënten als gitaar, toetsen, een zangeres en de DJ, ook van sax en jambe wat het geheel een eigen geluid geeft. De Nederlandstalige teksten zijn goed te verstaan en hebben ook nog inhoud. Waar in de voorrondes vooral rapper “Chaos” goed uit te verf kwam, is het vanavond meer een eenheid, de podiumpresentatie is er duidelijk op vooruitgegaan. Dansbare leuke nummers wat bij het aanwezige publiek goed overkwam.

Crap
De tweede band van vanavond is Crap uit Raamsdonksveer, deze drie heren en hun zangeres brengen vrolijke alternatieve rock, een mengeling van Punkrock en Ska. Helaas is de muziek ook vanavond wat rommelig en is de zangeres erg nerveus. Hierdoor is haar stem erg zacht, monotoon en mist ze de overtuigingskracht om het publiek te boeien.

Cotton Fever
De jonge viermans formatie Cotton Fever uit Roosendaal en omgeving maakt Alt-rock muziek. De eigen nummers zijn leuk maar weten niet echt te boeien, de presentatie daarentegen is goed, de heren hebben duidelijk plezier in het spelen. Naarmate de set vordert komen de heren beter in het spel en zeker het up-tempo nummer aan het eind van de set weet het publiek te waarderen.


vlnr Cotton Fever, A59 en 2NFRO

2NFRO
Na de rockmuziek van Crap en Cotton Fever het feestje van 2NFRO. Deze Hiphop band uit Tilburg en Eindhoven heeft duidelijk meer podium ervaring. Met veel overtuiging brengen ze een mix van Hiphop, Reggae, Soul, Funk, Rock en Jazz. De twee zangeressen hebben een goede stem, zowel zang als rap. Daarnaast drum, percussie, toetsen, gitaar en bas en het feestje is compleet. Zowel in de zaal als op het podium wordt er flink gedanst. Nieuwsgierig geworden, volgend weekend zijn ze te zien op Paas-Pop.

A59
De popmuziek komt vanavond van A59 uit Vlijmen. Ze spelen vrolijke, aanstekelijke Pop muziek. Aangename rustige nummers met een mooie melodielijn en een duidelijke kop en staart. Zangeres Anne heeft een heldere stem, die vooral bij de rustige nummers het best tot zijn recht komt. Het viertal speelt een afwisselende set die goed bij het publiek aanslaat.

F.R.E.U.D.
Helaas kon de volgende band, F.R.E.U.D., wegens ziekte van de zanger niet optreden. Heel de band kwam het podium op om de aanwezige fans te bedanken voor hun komst. Ondanks dat ze niet gespeeld hebben werd er toch gestemd voor deze band uit Tilburg, waarbij ze nog verrassend veel handen in de lucht kregen.


vlnr The Unpredictable en twee maal Awaiting Seasons

The Unpredictable
Vanwege het uitvallen van F.R.E.U.D. konden deze vier jonge honden uit Uden eerder beginnen dan gepland. Ook vanavond weer een intro bandje, het thema van the A-team werd gedraaid en al snel gevolgd door het thema van “Carnavalland”van de Efteling. Waarna The Unpredictable direct vol gas gaf en hun melodieuze punk de zaal in blies. Het gebrek aan techniek werd ruimschoots goedgemaakt door hun inzet en geweldige podium presentatie. De vier heren namen bezit van het podium alsof ze er al jaren thuis horen. De eigen nummers zijn afwisselend, liggen aangenaam in het gehoor en hebben een hoog meezing gehalte. De meegebrachte fans (letterlijk een bus vol) zorgde voor een aangename sfeer en stonden vanaf de eerste seconde al te springen en te “pogoën”.

Awaiting Season
Na de keiharde Punkrock was het tijd voor de Emo-core van Awaiting Seasons. Deze viermans formatie uit Tilburg brachten stevige, strakke eigen nummers. Afwisselend, goed qua opbouw en melodie, ook nu weer een muur van geluid. Het optreden is energiek, de bandleden springen en bewegen over het podium wat aanstekelijk werkt. Al snel weten ze het publiek mee te krijgen en springt en danst dit mee. Technisch zit het geheel goed in elkaar waarbij mij persoonlijk het drumwerk in positieve zin opviel. Voor mij de favoriet van vanavond.

Dan de uitslag van vanavond. Niet door naar de finale zijn, op acht Crap, op zeven Cotton Fever en op zes Eenheid. Niet door maar wel een mastering van het optreden van vanavond, op vijf Awaiting Seasons, op vier the Unpredictable en op drie (zonder te spelen) F.R.E.U.D. Wel door (en een mastering van hun optreden) zijn: op Twee A59 en op één 2NFRO. Dan zijn er nog onder de derde plaatsen twee wildcards te vergeven voor de finale op 19 mei. Deze gaan naar Thirteen en Bomblb.

Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK, FESTIVAL

13 04 06 - 10:16

De 36e aflevering van Pinkpop met grote namen

Er zat een aantal jaren een beetje de klad in maar Pinkpop 2006 belooft weer een ouderwets goed festival te worden. Dit is de 36e aflevering van het festival dat in 1970 begon als eendagsfestival in (toen nog) Geleen. Ondertussen wordt Pinkpop al weer vele jaren georganiseerd op het festivalterrein Megaland in Landgraaf. Wist je dat het festival in 1990 werd opgenoemn in het Guinness Record Book als oudste en enig ononderbroken jaarlijks openluchtfestival in Europa? Kortom: the place to be met Pinksteren 2006.

Het programma is bijna compleet en laat een keur aan bands en artiesten zien. Zaterdag 3 juni begint het met Placebo, Kaiser Chiefs, Nelly Furtado, The Dresden Dolls, Admiral Freebee, Kubb, Kraak & Smaak, Mo' Jones en Alize. Op zondag de 4e komen Tool, dEUS, Racoon, Bloodhound Gang, Kashmir, Alter Bridge, Skin, Danko Jones, Dredg, Hooverpohonic, INfadels, The Zutons en Vankatoen. Maandag 5 juni tot slot staan de Red Hot Chili Peppers, Franz Ferdinand, Keane, Anouk, Blof, Peter Murray, Morrissey, Nickelback, Deftones, David Gray, Soulfly, Opgezwole, The Flaming Lips, Editors, Jamie Lidell Live Band en Living Things op de rol.

Als het weer nou ook nog een beetje meewerkt met Pinksteren dan wordt het helemaal een fantastisch festival. Hier kun je tickets bestellen en voor meer informatie kun je hier terecht. Wacht niet te lang want de kaartverkoop loopt als een zonnetje! Op de eerste dag van de kaartverkoop werden er maar liefst 10.000 kaarten verkocht.
Als je op het middelste plaatje klikt, zie je de Pinkpopposter van dit jaar.

Update
Zangeres Anouk heeft afgezegd voor Pinkpop omdat er geen overeenstemming bereikt kon worden over haar plaats in de line-up. Zodra de vervanger bekend is melden we dat bij de nieuwsberichten.

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

10 04 06 - 23:47

Emergenza Festival 13 - vierde halve finale

De Kleine Zaal, 013, zaterdag 8 april 2006
Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik voor vergroting)

Zaterdagavond 8 april, de vierde halve finale van het Emergenza-festival. Ook vanavond weer acht bands die in de Kleine Zaal van het Tilburgse 013 strijden om de twee plaatsen in de finale op 19 mei. Gelukkig is het al aardig druk voor aanvang van de eerste band, zodat deze in tegenstelling tot de voorgaande avonden, niet voor een lege zaal hoeven te spelen.

Treadstone 71
De eerste band van vanavond is de symfonische hardrock formatie Treadstone 71 uit Eindhoven. Melodieuze, bombastische hardrock die staat als een huis. Mooie arrangementen, een goede opbouw in de nummers en technisch goed uitgevoerd. Zanger Bram Janssen heeft een aangename rock-stem die met momenten ondersteund wordt door een tweede en derde stem van de bassist en drummer. Toetsenist Mischa Theuvenet zorgt voor mooie, sfeervolle intro’s en outro’s en is tijdens de nummers niet te overheersend aanwezig. Ondanks de problemen met de gitaarversterker weten de vier heren uit Eindhoven een mooie set neer te zetten.

Tambora Percussion
Na de hardrock van Treadstone werd het podium in een rap tempo vol gezet met de trommels en percussie van Tambora Percussion. Deze slagwerkgroep uit Asten heeft als motto “Tambora slaat op alles “en dat komen ze met een energieke set van vijfentwintig minuten weer bewijzen. Ze weten overal muziek uit te halen, het is een kruising tussen “de Slagerij van Kampen” en “Stomp”, een erg afwisselend optreden met als bijzondere slot act een nummer op drie grote plastic afvalbakken. Wat mij ook nu weer stoorde, en de jongeman in kwestie refereerde in de show aan mijn recensie, is het lange intro en het kletsen tussen de nummers door. Dit haalt de vaart uit de energieke show, doet afbreuk aan de verder professionele uitstraling en zonder dit alles hadden ze zeker één nummer extra kunnen spelen. Toch kan Tambora op een grote steun van het publiek rekenen.

Communication Breakdown
In een rap tempo werd het podium omgebouwd voor de pop/rock van Communication Breakdown. De vuurdoop voor de nieuwe gitarist Arno, die vandaag zijn eerste live optreden heeft met deze band. De muziek is leuk, maar de eigen nummers missen net de kracht en de overtuiging om echt goed te zijn. Niet te min een leuke set van deze vier heren.



Borehole
De Eindhovense stonerrock band Borehole heeft duidelijk wel de kracht en de overtuiging om bij het publiek over te komen. De nummers zijn traag, zwaar en hebben mooie melodielijnen. De drie heren en hun opvallende blonde drumster geven een strakke, vette set naar het voorbeeld van bands als “Kyuss” en “Queens of the Stoneage”. Voor mij één van de favorieten van vanavond.

NeW PAR
Deze zes personen tellende band uit Gorichem bracht melodieuze stevige poprock / altrock ten gehore. Lekkere vlotte eigen nummers, met momenten rustig, ingetogen maar ook stevige gitaarpartijen worden niet geschuwd. Afwisselend wordt er door de twee zangers gezongen en gerapt. NeW PAR weet een afwisselende set te spelen met een goede opbouw, het laatste nummer, een lekker up-tempo stuk, gooien ze alles remmen los.

...And Martin On Drums
Voor mij de verrassing van de avond, ...And Martin On Drums, deze vier Tilburgse heren weten hun set met één nummer te vullen “28 minutes till you” en het verveeld geen moment. Heerlijke sfeer, luister muziek, muziek om bij weg te dromen. Een goede opbouw in het nummer, ze weten de aandacht van het publiek continu vast te houden. De Postrock laat zich moeilijk in een hokje zetten, zelf deed mij de muziek denken aan de jaren ’80 wave. De heren zelf vergelijken hun muziek met bands als: Explosions in the sky, dEUS, The Appleseed cast, Coldplay, The Spirit That Guides Us, Cult of Luna, Neurosis en Godspeed you black emperor. Via hun site zijn er twee nummers te downloaden die ik met veel plezier nogmaals beluisterd heb.



Ebola
Deze Tilburgse viermansformatie weet vanaf de eerste noot een muur van geluid neer te zetten. Zanger Rule schakelt makkelijk tussen grunts en zang, wat het geheel afwisselend maakt. Het samenspel tussen gitarist Barros en bassist Bas is strak en technisch goed, wat de deathmetal van Ebola net wat melodieuzer en progressief maakt. Voeg daarbij het drumwerk van Bowie en het plaatje is compleet. Een oorverdovende set van deze vier Tilburgers.

Matzko
De afsluiter van vanavond is de Einhovense folk band Matzko met hun lekkere, vrolijke up-tempo folk liedjes met een vleugje rock. Ook vanavond weer, net als in de voorronde, weten ze het publiek enthousiast te krijgen voor hun muziek. Een leuke afsluiter van de avond die op veel stemmen van het publiek kan rekenen.

Na de vrolijke klanken van Matzko en het tellen van hun stemmen was het tijd voor de uitslag van vanavond. Vanwege een gedeelde vijfde plaats beginnen we met de zevende plaats, deze is voor Communication Breakdown. De zesde plaats is voor Borehole achter NeW PAR en Treadstone 71 op de gedeelde vijfde plaats. Plaats vier is voor ...And Martin On Drums en de derde plaats is voor Matzko. Door naar de finale op 19 mei zijn; op twee Ebola en op één Tambora Percussie. Morgen de laatste halve finales in de Kleine Zaal van 013.

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

10 04 06 - 17:28

Emergenza Festival 12 - The Batcave 013

Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik op foto's voor vergroting)
vlnr op deze strip: Twee maal System Flatline en Mur-Dog

Het Emergenza-festival bereikt langzaam haar hoogtepunt, deze week zijn de halve finales in De Kleine Zaal van het Tilburgse 013. Vanavond, vrijdag 7 april, is de derde van vijf avonden op rij. Iedere avond spelen er acht bands, waarvan er zich steeds twee direct plaatsen voor de finale op 19 mei in de Choice, de grote zaal van 013. De beoordeling gebeurt ook in deze halve finales weer door middel van hand opsteken.

Mur-Dog
De eerste band van vanavond, de Rock/Cross-over band Mur-Dog. Heerlijke strakke, vette en zware rifs, aangevuld met grunts en rap. Een originele afwisselende mix van stijlen. Ook vanavond weer weinig publiek bij aanvang van de eerste band, maar dit wordt ruimschoots goedgemaakt door de leden van Static Noise en One Inch Men die enthousiast hun vijf stad genoten aanmoedigen. Naar mate het optreden loopt, stroomt de zaal langzaam vol en weten de Tilburgers het publiek voor zich te winnen. De zware Hardrock / Metal laat zich goed combineren met de heerlijke flow van de Eindhovense rapper Evan Encarnacion.

La Nemm
Tussen al het Metal geweld van vandaag, deze frisse jonge meiden van La Nemm uit Eindhoven. In de voorrondes een aangename verrassing, helaas vandaag vielen ze wat tegen. Het optreden van de 4 meiden op drum, toetsen, bas en viool, aangevuld met een jonge man op gitaar liep niet lekker. Ik had de indruk dat, vooral de toetseniste/zangeres en de violiste erg gespannen waren. Hierdoor kwam het geheel wat weifelend en timide over. Ze spelen alternatieve Pop/Rock met invloeden uit folk en klassieke muziek. Originele, afwisselende, melodieuze en vrolijke muziek. Floor van der Holst, Toetsen en zang, heeft een aangename stem, zeker in combinatie met de tweede stem van Joni Houtman (bas). Het geheel is een frisse mix van stijlen, erg melodieus, vrolijk en sfeervol.

Thirteen
Na de lieve Pop muziek van La Nemm de stevige en standaard Hard-rock van Thirteen. Deze vijf Eindhovense heren hebben zich bewust een “foute” uitstraling aangemeten, een vette knipoog naar de jaren 70’ Glamrock, met een uitstraling van “The Village People”. De muziek blijft echter vrij standaard, hier kan de aankleding en de podiumpresentatie niets aan veranderen. Het mee gebrachte publiek kan de heren zeker wel waarderen, enthousiast zingt en danst het mee op titels als “Sex, Drugs en Rock&Roll”, “I’m in love with Satan” en “Hard rock Heroes from Hell”. Ook bij het stemmen kan de band op hun steun rekenen.


vlnr Loss of Words en twee maal Concubine

System Flatline
De jonge, enthousiaste, vijfmans formatie System Flatline uit Roosendaal speelt stevige, up-tempo Metal / Nu-Metal. Een muur van geluid, strakke vette rifs, veel energie en beweging en technisch een stuk beter dan in de voorronde. In tegenstelling tot de voorronde, nu geen moshpit en springende en dansende fans. Wel een agressieve, gedreven zanger die zijn teksten letterlijk het publiek in schreeuwt, drie springende mannen op gitaar en bas en een enthousiaste drummer. Een goede set van deze mannen uit Roosendaal.

Concubine
Voor mij de eerste ontmoeting met deze band Concubine uit Roermond. De vier heren spelen strakke Metal/Cross-over, een muur van geluid en een mix van stijlen. De melodieuze Metal klanken voeren de boventoon, maar daarnaast zijn invloeden van Funk, Ska en Drum & Bass te horen. De stem van zanger Remko Schreurs is afwisselend, hij switcht makkelijk van zang naar screams. De andere heren, Niek van Lin op drums, Joost Peeters op bas en Dennis Peters op gitaar en zang vormen samen met Remko een goed werkend geheel, een geoliede machine. Niet verwonderlijk dat ze het publiek al snel mee kregen, wat duidelijk te zien was bij het tellen van de stemmen na hun korte maar zeer krachtige set.

Loss of Words
Veel goede bands vanavond, zo ook de Metal-core band Loss of Words uit Breda. Deze vijf heren weten een strakke vette sound neer te zetten die mij doet denken aan de hardcore uit de jaren 80’ van Suicidal Tendencies, Excel en No Mercy. De zanger, Tim, heeft een goede podium uitstraling, lekker arrogant en een tikje agressief, een jonge (en minder gespierde) uitvoering van Henry Rollins. Ook de andere heren weten het optreden extra jus te geven met hun energieke podiumuitstraling. Een geslaagde set van dit vijftal.


vlnr Twee maal Static Noise en One Inch Men

Static Noise
Vooraf voor mij één van de favorieten van deze avond, de Tilburgse Progmetal formatie Static Noise. In de voorronde hebben ze bij mij een goede indruk achter gelaten. Afwisselende nummers, melodieus, dan weer ingetogen en zacht, dan weer agressief en hard. Zanger Thomas Vervest was vanavond niet helemaal bij stem, maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door zijn presentatie. Zijn zang werd afgewisseld met de grunts van bassist Laurens Pijman en de screams van gitarist Robin van Poppel. Tweede gitarist Joris Bonis en drummer Tiemen Han van Boxtel maken de line-up compleet. Een geheel eigen sound, ondanks de zang voor mij een geslaagd optreden.

One Inch Men
Als laatste vanavond, ook uit Tilburg afkomstig, One Inch Men, lekkere vette Stoner-metal. Zij hadden deze avond aangegrepen om hun nieuwe cd “Red” te presenteren en deze werd tijdens het concert ook gratis uitgedeeld. Vanaf de eerste noten was het duidelijk dat ze heel het publiek mee hadden. Een muur van geluid, lekkere trage zware rifs door Gerben en Harold op gitaar, vette basloopjes van Rob en uitstekend drumwerk door Jarno. De trage, zware nummers doen mij denken aan Corrosion of Conformity en Trouble, maar ook snelle, up-tempo nummers worden gespeeld. Een geweldige show van deze Tilburgse heren. Terecht stak bijna iedereen hun hand op bij het stemmen.

De uitslag van vanavond: De achtste plaats is (helaas) voor Static Noise, op zeven is geëindigd Loss of Words en op zes System Flatline. OP vijf en dus net geen mastering van hun optreden van vanavond Mur-Dog. Wel een mastering op de vierde plaats de Eindhovense dames La Nemm. Op drie de Hardrock van Thirteen en naar de finale gaan, op twee Concubine en niet verrassend op één One Inch Men.

Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK

09 04 06 - 16:49

Emergenza Festival 11 - The Batcave 013

Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik op foto's voor vergroting)
vlnr op deze strip: Strike in time, Sideshift Harry en Anoa Beta

Het Emergenza-festival bereikt langzaam haar hoogtepunt, deze week zijn de halve finales in De Kleine Zaal van het Tilburgse 013. Vanavond, donderdag 6 april, is de tweede van vijf avonden op rij. Iedere avond spelen er acht bands, waarvan er zich steeds twee direct plaatsen voor de finale op 19 mei in de Choice, de grote zaal van 013. De beoordeling gebeurt ook in deze halve finales weer door middel van hand opsteken.

Strike In Time
Net als gisteren bij Superzult heeft ook Strike in Time last van “te weinig publiek”. Bij voorbaat kunnen ze zich al niet plaatsen voor de finale omdat er gewoon nog niet genoeg mensen aanwezig zijn voor voldoende stemmen. Toch beginnen de zes mannen uit Eindhoven vol overgave aan hun energieke set van 30 minuten. Vergeleken met de voorronde zat het nu muzikaal beter in elkaar. De agressieve, stevige, up-tempo Hardcore wordt als een muur van geluid de (lege) kleine zaal in geblazen. Deze muziek schreeuwt om een springend en moshend publiek, bij het gebrek daaraan springen de heren zelf van links naar rechts over het podium. Aan inzet van deze zes heren zal het zeker niet liggen. De twee zangers wisselen elkaar weer goed af, de grunts van Thomas en de screams van Maurits (voor wie dit het laatste optreden is met deze band, hij gaat verder als zanger bij Phirus).
Kortom een goed optreden van deze Eindhovenaren, maar bij voorbaat al te weinig stemmen.

Sideshift Harry
Na de Hardcore van Strike in Time was het tijd voor de zomerse Ska, Reggae en Rock klanken van het eigenzinnige vijftal Sideshift Harry uit Roermond. Het blijft een opvallende verschijning, een boomlange bassist, een prettig gestoorde trompettist / gitarist / toetsenist, een vrolijke saxofoniste, een goede frontman, gitarist, zanger en een beest achter het drumstel. Waar in e voorronde de drummer last had van technische problemen, had nu de trompettist / gitarist problemen. Hij had niet één gebroken snaar, maar drie! Ondanks dit ongemak werd er gewoon gespeeld en de gitaarsolo werd op één snaar afgewerkt. De humor blijft bij dit vijftal boven aan staan en dit stralen ze ook uit naar het publiek, wat intussen in aantal flink toegenomen was. Het vijftal weet van het aanwezige publiek veel handen omhoog te krijgen, maar of dit genoeg is zal later blijken.

Anoa Beta
In de voorronde was ik erg onder de indruk geraakt van dit vijftal Anoa Beta uit Eindhoven. Met hun cross-over tussen Rock, Funk en een vleugje Ska wisten ze ook vanavond weer mijn aandacht vast te houden. Jammer genoeg was zanger Floor van Rijt niet helemaal bij stem, hij zei een verkoudheidje, later hoorde ik dat hij longontsteking had. Desondanks wisten de heren weer vanaf de eerste seconde met een frisse, energieke mix van funk, rock, jazz en ska mij te overtuigen van hun kunnen. Ik blijf onder de indruk van het baswerk van Remco Hendriks, hij plukt en slapt zich een weg door het optreden. Ik blijf erbij dat dit een band is die het kan gaan maken, maar denkt het Emergenza publiek hier ook zo over.


vlnr Ex Libris, Ratz en Plaeto

Ex Libris
Deze Brabantse Prog-rock band Ex Libris maakt muziek in de stijl van bands als Nightwish, Within Temptation en After Forever. Zij doen dit zeker niet slecht, maar het is voor mij niet origineel meer, dit is en wordt al gedaan. Toch weten de band het volledige publiek mee te krijgen en zeker op volle sterkte, de tweede gitarist(te) is er nu ook bij, klinkt hun muziek vol en melodieus. De nummers zijn goed doordacht en worden sterk gebracht, ze weten in hun dertig minuten ook de veelzijdigheid van het genre te belichten. Jammer genoeg legt zangeres Dianne van Giersbergen te veel de nadruk op haar kleding en dans wat voor mij afbreuk doet aan haar zangkwaliteiten. Zoals verwacht weten zij de meeste handen van de intussen volle zaal omhoog te krijgen.

Ratz
Rechttoe rechtaan Rock’n’roll, geïnspireerd op de jaren ’60 en ’70 met een vleugje blues en garage, nederlandstalige teksten en veel energie. Kortom: Ratz. Deze heren uit Uden weten vanaf de eerste seconde een geweldige live-act neer te zetten met een muur van geluid. De teksten zijn nu, in tegenstelling tot de voorronde, goed verstaanbaar en worden door de charismatische zanger met veel overtuiging gebracht. Ook de andere muzikanten hebben een goede podiumpresentatie, waardoor het product meer is dan de som der delen.
Een prima optreden wat door het publiek ook direct gewaardeerd werd in de stemronde.

Plaeto
Ook Paeto komt hun reputatie uit de voorronde na, een show die staat als een huis. Goede pop/rock nummers met een mooie melodielijn, technisch goed gebracht en afwisselend. Een band met de potentie om het ook commercieel te kunnen maken. De stem van zanger, gitarist Sandro van Breemen is afwisselend en aangenaam om naar te luisteren en het totaal plaatje resulteert in een afwisselende show. Ze weten in de korte tijd die de band heeft bij mij een goede indruk achter te laten.


vlnr Marooned en twee maal BombLB

BombLB
Een sterke bezetting vanavond, veel leuke en goede bands. Zo ook het uit Tilburg komende BombLB, heerlijke, aanstekelijke en dansbare Funk. Al snel wisten ze het publiek aan het dansen te krijgen met de vette basloopjes van Erik Tilleman, de funky gitaar van Jurgen Latijnhouwers en de groovy saxofoon van Joost Maissan. Zanger en frontman Bas “Boan” Olijerhoek heeft een aangename stem en zingt/rapt en acteert het geheel aan elkaar. Het totaal is een aangenaam, swingend en dansbaar geheel wat door het uitstekende drumwerk van Vincent Maissan gecomplimenteerd wordt.

Marooned
Met hun stevige, pakkende rock nummers vulde deze viermans formatie uit Oss de zaal met een muur van geluid. Marooned, Peter van Leeuwen zang, Armand Thijsen op gitaar, Richard Jansen op bas en Edwin van Lieshout achter de drums, vormt duidelijk een eenheid. Ook deze band heeft er duidelijk plezier in, een fijne presentatie en het optreden verveelt geen moment.

Na het tellen van de stemmen van Marooned volgde al vrij snel de uitslag van vanavond. Op de achtste plaats is geëindigd, Strike in Time. De zevende plaats is voor Anoa Beta, op zes Marooned en op vijf Plaeto. De eerste vier krijgen allemaal een mastering van de opnames van deze avond en dat zijn op vier Sideshift Harry en op drie BombLB. Door naar de finale zijn dus op twee Ratz en op één Ex Libris. De finale wordt gehouden op 19 mei in de grote zaal, “The Choice” van 013. Naast de twee beste van iedere halve finale spelen dan ook de twee beste van alle derde plaatsen en de winnaar van het Emergenza festival in Amsterdam en de winnaar van België. De beoordeling zal dan ook uiteindelijk door een jury gedaan worden.