Onderwerp: Holland Festival, DANS

05 06 11 - 15:53

MAU - BIRDS WITH SKYMIRRORS – Vogels met een boodschap

  
Door Marijcke Voorsluijs met foto's van Sebastian Bolesch 

Voorop het toneel ligt een zilverachtige strook folie. Het lijkt wel water. Langzaam licht de strook op. De reflectie onthult contouren van het decor en dient als lichtbron voor de eerste scène. Spannend en mysterieus begin!

Een kale man in een lang gewaad snelt als een pinguïn over het speelvlak, wapperend met handen en voeten. Een magere vrouw, met ontbloot bovenlijf en op zwarte pumps, komt heupwiegend vanuit het donker naar voren, zingzegt iets onverstaanbaars, zet grote ogen op, draait met haar bovenlijf, het haar strak in een knot als een ballerina. Een zwaar getatoeëerde man laat zijn bovenlichaam zachtjes golven.

Onderwerp: MULTIMEDIA, Holland Festival

05 06 11 - 13:13

THE LONG COUNT - VOORPROEFJE VAN HET HOLLAND FESTIVAL

Door Marijcke Voorsluijs met foto van Julieta Cervantes

Eén blik op het techniekeiland middenin de zaal zegt genoeg: een beest van een geluidstafel, een lichtcomputer voor bewegend licht en een aantal laptops verraden een stevige rol voor de techniek in deze voorstelling. Er is regelmatig discussie over de vraag of dat nou nodig is: zoveel mooie dure plaatsen verstoken aan de technici en hun apparaten. En soms is een regiecabine of een plaats helemaal achterin de zaal een prima alternatief. Maar bij live muziek met zenders in een akoestisch ingewikkelde zaal als het Muziekgebouw aan 't IJ, waarbij licht, geluid en video ook nog eens spatgelijk moeten gaan, is plaatsing essentieel voor kwaliteit.

Onderwerp: DANS, Holland Festival

22 06 10 - 21:06

Angoloscuro - rariteitenkabinet in de zwarte hoekjes van het bestaan

Door Marijcke Voorsluijs met foto's van Dominik Mentzos

De tekst op de site van het Holland Festival bereidt ons voor op "een microkosmos van verval, in een zwarte komedie over de corruptie van het lichaam". We zijn gewaarschuwd: denk niet dat je hier vrolijk van wordt.

Angoloscuro is een samentrekking van het Italiaanse angolo oscuro, dat donkere hoek betekent. En ja hoor: daar staat de donkere hoek. In tweevoud. Het speelvlak is vierkant en 45 graden gedraaid ten opzichte van de ruimte. Aan twee zijden zwarte wanden, er tegenover twee tribunes.

Onderwerp: Holland Festival, DANS

14 06 10 - 12:36

3Abschied - van weglopend publiek en een daverend applaus

Door Marijcke Voorsluijs met foto's van Herman Sorgeloos

De Grote Zaal van de Stadsschouwburg Amsterdam is uitverkocht. Op het voortoneel staan stoelen, muziekinstrumenten en lessenaars. Er wordt geapplaudisseerd als de musici opkomen. Net als bij een concert. Bij dans 'hoort' dat niet - elke discipline kent z'n eigen conventies.

Behalve Mezzosopraan Ursula Hesse von den Steinen is iedereen uiterst casual gekleed: een spijkerbroek en t-shirt is de meest voorkomende dracht. De zangeres valt op in haar jurk en met haar spiegelende oorbellen. Anne Teresa De Keersmaeker gaat zitten bij een tafel aan de zijkant van waaruit ze zelf licht en geluid bedient. Ze start een CD, en gezamenlijk luisteren we naar een opname van Der Abschied uit Das Lied von der Erde. Tot ze de CD plotseling stopt, naar de voorrand van het toneel loopt en begint te praten. Ze licht toe dat we hebben geluisterd naar Kathleen Ferrier, toen ze dit zong al terminaal ziek.

Onderwerp: Holland Festival, TONEEL

12 06 10 - 18:42

Rechnitz

Door Ad Aerts met foto's van Arno Declair

Ieder land heeft geschiedenis die het liever zou vergeten. Grote geschiedenis die jaren duurt en hele continenten betreft, maar ook kleine geschiedenis. Gebeurtenissen van maar een paar minuten die nooit hadden mogen gebeuren. Te gruwelijk en te beschamend om zelfs indirect aan terug te denken. Zo ook een groot feest in het kasteel van het Oostenrijkse dorpje Rechnitz, waar iedereen van enig belang aanwezig was.  Het was het laatste feest, want het was duidelijk dat over enkele dagen de Russen zouden binnenvallen. De oorlog kon ieder moment voorbij zijn. Door een onvoorspelbare en niet na te vertellen samenloop van omstandigheden hebben alle feestgangers aan het einde van het feest een geweer in hun handen. Geweren die worden leeggeschoten op 180 hongaarse joden, waarvan geen het bloedbad overleeft.

Onderwerp: Holland Festival, FESTIVAL, TONEEL

09 06 10 - 09:45

As you like it

Door Sabine Sabelis met foto's van Joan Marcus

De oude hertog Oliver is verbannen naar het woud. In het woud loopt ook Orlando rond die op de vlucht is voor zijn oudere broer. De dochter van de nieuwe hertog, Rosalind, die verliefd is op Orlando, wordt eveneens verbannen door de nieuwe hertog. Samen met haar nichtje Celia gaat ze - verkleed als man - op zoek naar Orlando. Dat is een beknopte opsomming van het stuk ‘As you like it’ van Shakespeare. Het stuk wordt geregisseerd door Sam Mendes (American Beauty, Kite Runner) die eveneens ‘The Tempest’ regisseert. Samen vormen de twee stukken 'The Bridge Project' op het Holland Festival 2010.

Onderwerp: DANS, Holland Festival

07 06 10 - 17:00

The Song door Rosas - Less is more?

Door Marijcke Voorsluijs met foto's van Herman Sorgeloos

Het toneel van Het Muziektheater is leeg. Althans: bijna leeg. Er ligt een lichtgrijze balletvloer van zo'n 11 bij 14 meter, en er hangt een halftransparante spiegelfolie boven. Alles in het volle TL licht. Nog voordat het zaallicht dimt komt uit een deur rechtsachter een gedrongen bebaarde man. Hij steekt over, een moment lijkt het alsof hij door zal lopen, de zaal in. Maar dan loopt hij terug naar het lichtgrijze vierkant en begint te dansen. Het licht gaat uit, en gedeeltelijk weer aan, waarna er een andere danser staat. Dit patroon herhaalt zich een aantal keren. Uiteindelijk rent een groep van 9 mannen in wisselende formaties over het toneel. Het wordt weer donker, en in een streep van indirect licht zien we een vrouw. Dat licht komt uit een bewegende spot op rij 1, en wordt weerkaatst door de spiegelfolie.

Onderwerp: Holland Festival, DANS

04 06 10 - 14:00

Keeping Still - part I | Geen lege ruimte

Door Marijcke Voorsluijs met foto's van Herman Sorgeloos

Anne Teresa De Keersmaeker is bezorgd om de aarde. Wat doen we de aarde aan, wat gebeurt er met het ecologisch evenwicht? Dat had een loodzware voorstelling kunnen opleveren. Ze is er serieus genoeg voor. Maar haar werk laat ruimte om te ademen, ook op adembenemende momenten.

Het Transformatorhuis is leeg, op een eenvoudige tribune na. Rechts achterin een lamp en een karretje. Twee performers lopen rond. Een ervan is Anne Teresa zelf, in gescheurde spijkerbroek en wit shirtje, op bestofte schoenen. Het is er nevelig. Een brief op de deur waarschuwde voor dichte mist. De voorstelling is niet geschikt voor wie aan claustrofobie lijdt. We zijn gewaarschuwd, maar de eerste indruk valt mee.