Jul 2022 Nov 2019 Sep 2019 Aug 2019 Jul 2019 Jun 2019 Jan 2019 Nov 2018 Sep 2018 Aug 2018 Jul 2018 Jun 2018 Apr 2018 Dec 2017 Nov 2017 Sep 2017 Aug 2017 Jul 2017 Jun 2017 Apr 2017 Aug 2016 Jul 2016 Jun 2016 Apr 2016 Mrt 2016 Feb 2016 Dec 2015 Nov 2015 Okt 2015 Sep 2015 Aug 2015 Jul 2015 Jun 2015 Mei 2015 Apr 2015 Mrt 2015 Feb 2015 Jan 2015 Dec 2014 Nov 2014 Okt 2014 Sep 2014 Aug 2014 Jul 2014 Jun 2014 Mei 2014 Apr 2014 Mrt 2014 Feb 2014 Jan 2014 Dec 2013 Nov 2013 Okt 2013 Sep 2013 Aug 2013 Jul 2013 Jun 2013 Mei 2013 Apr 2013 Mrt 2013 Feb 2013 Jan 2013 Dec 2012 Nov 2012 Okt 2012 Sep 2012 Aug 2012 Jul 2012 Jun 2012 Mei 2012 Apr 2012 Mrt 2012 Feb 2012 Jan 2012 Dec 2011 Nov 2011 Okt 2011 Sep 2011 Aug 2011 Jul 2011 Jun 2011 Mei 2011 Apr 2011 Mrt 2011 Feb 2011 Jan 2011 Dec 2010 Nov 2010 Okt 2010 Sep 2010 Aug 2010 Jul 2010 Jun 2010 Mei 2010 Apr 2010 Mrt 2010 Feb 2010 Jan 2010 Dec 2009 Nov 2009 Okt 2009 Sep 2009 Aug 2009 Jul 2009 Jun 2009 Mei 2009 Apr 2009 Mrt 2009 Feb 2009 Jan 2009 Dec 2008 Nov 2008 Okt 2008 Sep 2008 Aug 2008 Jul 2008 Jun 2008 Mei 2008 Apr 2008 Mrt 2008 Feb 2008 Jan 2008 Dec 2007 Nov 2007 Okt 2007 Sep 2007 Aug 2007 Jul 2007 Jun 2007 Mei 2007 Apr 2007 Mrt 2007 Feb 2007 Jan 2007 Dec 2006 Nov 2006 Okt 2006 Sep 2006 Aug 2006 Jul 2006 Jun 2006 Mei 2006 Apr 2006 Mrt 2006 Feb 2006 Jan 2006 Dec 2005 Nov 2005 Okt 2005 Sep 2005 Aug 2005 Jul 2005 Jun 2005
Vrijdagavond. De één na laatste voorstelling op Oerol. Harde wind, en ook nog keiharde regen juist tijdens de saxofoon solo van Femke. De muzikanten kregen soms geen geluid uit hun instrumenten omdat de wind er zo hard in waaide. Of woei, da's een generatie kwestie. Gelukkig bleef het niet lang regenen, dus we hebben de voorstelling wel uit kunnen spelen.
Lees meer
Kouder dan koud. Dat was het gisteravond. Zo koud, daar hielpen geen lieve beige blokkerdekentjes tegen. Kouder dan mijn klappertanden en klapperknietjes verdragen konden. Maar niet te koud voor het publiek.
Hulde!
Zelfs onder deze barre omstandigheden had het publiek gisteravond genoeg aandacht en concentratie om te blijven zitten kijken en luisteren. Zelfs terwijl het concert van Ellen ten Damme er luid en duidelijk doorheen kwam flarden. Beginnend met de sound check ("Steven, kan die bas harder!") tijdens het begin van onze voorstelling. En daarna oplopend in volume tijdens de monoloog juist vòòr die van mij. Zodat Titus alias de Cosmic Warrior mij een microfoon moest meegeven toen ik aan mijn betoog begon.
Lees meer
...dat de cosmic warrior bevrijd wordt van zijn sombere gevoelens.
Vandaag is mijn wens uitgekomen. Ik heb mezelf gruwelijk in de watten laten leggen. In de kussens eigenlijk, bij mijn favoriete strandtent. Heerlijk in de zon en uit de wind. Inclusief smoothies en massage van Evert. Nu weer helemaal uitgerust en ontspannen, klaar voor de vierde voorstelling vanavond.
Lees meer
Gisteren was onze première op De Nollekes. Na afloop proostten we met prosecco, op onze rubberlaarzen in de modder. Gevolgd door een afterparty in ons appartementje, tot ik om half vijf mijn collega's vriendelijk doch dringend verzocht om te vertrekken.
De voorstelling ging gelukkig goed, zoals voorspeld na de slechte generale. En om dan maar meteen in de cliché's te blijven: ik ben benieuwd hoe het vanavond gaat zijn. Want nu zijn we beland bij De Beruchte Tweede Voorstelling....
Lees meer
Het regent, pijpenstelen. Vanavond hebben we generale, wat dat betreft gaat het nu al goed. Immers: een slechte generale is een goede première. Gisteravond tijdens de doorloop hebben de saxofonisten enorm af moeten zien. Bovenop onze berg spelend in de regen en de wind. Slecht voor de instrumenten maar ook niet fijn voor henzelf. David, onze productieleider, gaat schuiltentjes voor ze plaatsen. Zodat ze af en toe kunnen schuilen, de bofkonten.
Lees meer
Geen zitplekje met uitzicht meer voor mijn personage... weg troost.
Over twee dagen spelen we de eerste voorstelling op Oerol en op de locatie wordt nog volop uitgeprobeerd. Een heuvel, geen blackbox waarbinnen de magie van de voorstelling zich kan ontwikkelen. Maar wel een hartverscheurend mooie zonsondergang. Geen spacing, geen stickers als plaatsbepaling, wel een sterrenhemel, als het niet bewolkt is tenminste. Geen coulissen, geen toneel, wel een eenzame vogel die iedere monoloog met het grootste gemak kan wegspelen danwel aanvullen.
Het eten staat te pruttelen, de lijsttrekkers doen op tv hetzelfde. Huisgenoot en collega Titus en ik bereiden ons voor op de avondrepetitie in 'buiig' weer. Voor de saxofonisten - Koen, Annelies en Femke - is het wel wat spannender dan voor ons. Voor hen volstaat een regenjackje niet. De instrumenten kunnen niet tegen regen of vocht, moeten afgelapt en opnieuw afgesteld worden.
Lees meer
Theatermaken heb ik nooit als een straf ervaren, of toch bijna nooit. En theatermaken op Oerol vind ik al een feest vanaf het moment dat ik aan boord stap van De Friesland die ons naar Terschelling zal varen. Het is jammer dat de firma Doeksen de garnalen kroketjes van het menu heeft geschrapt maar het blijft een mooie oversteek.
Als de scheepshoorn moeoeoeoet doet zien we regisseur Kees, collega acteurs Heidi en Titus en oude Oerol bekende Ben op de kade staan zwaaien. Bruin verbrande gezichten, een groot verschil met onze stadssnoetjes. En dan de huurfietsen: ontelbaar veel versnellingen, een bel die het doet, soepele handremmen en zowel een werkend voor- als achterlicht!