CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer. In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.
In ons tag overzicht is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.
Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.
Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.
Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.
Wilt u een CD of DVD laten recenseren door één van de medewerkers van CultuurpodiumOnline, dan kunt u een exemplaar, liefst voorzien van achtergrondinformatie of persbericht opsturen naar ons postadres.
Uw productie op
CultuuurpodiumOnline
De redactie van Cultuurpodium Online ontvangt een grote hoeveelheid uitnodigingen voor voorstellingen, concerten en festivals. Jammer genoeg kunnen we niet van alles verslag doen in ons magazine. We proberen bovendien om een zo afwisselend mogelijk beeld te geven van wat er op de Nederlandse podia allemaal te beleven valt. We kunnen daarom niet garanderen dat we aandacht aan uw voorstelling zullen besteden. Wel kunnen we altijd een kort bericht over uw productie melden via onze twitterstream.
Onderwerp: POP-ROCK
13 03 09 - 11:55
“Second Wind” Leoni in het theater
Door Ester van Aalst met foto's van de website van Leoni Jansen Gezien: 7 maart 2009, theater De Twee hondjes in Hellevoetsluis
In het theaterconcert “Second Wind” zingt Leoni Jansen de liedjes waarmee ze is opgegroeid. Leonard Cohen, Bob Dylan en Joni Mitchell passeren de revue. Liedjes die zo goed en veelzeggend zijn omdat ze horen hoe iemand geworden is. Na de pauze nieuwe liedjes zoals ‘Ja Gesé’ van de Zuid-Afrikaanse singer-songwriter Chris Chameleon en verschillende folk-songs. De liedjes worden door verhalen van Leoni aan elkaar verbonden. Leoni en haar muzikanten maken er een heerlijke luisteravond van.
Leoni Jansen (1955) is presentatrice, theatervrouw en zangeres. Haar biografie begint in 1977 met twee theatershows met Gerard Cox en Simone Kleinsma. Dan volgt een gevarieerd pad met veel presenteren en tv maar ook veel muziek. Een kant die voor velen verrassend is.
“Muziek is net als een regenboog: waarom niet van elke kleur genieten”? In gesprek met Steve Lukather.
Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
“You know what man? I’m the luckiest man alive! Ik heb een prachtige vrouw, mooie familie, geweldige kinderen, goede vrienden, een prachtige carrière, ik heb met bijna al mijn helden gespeeld, geld verdiend en geld verloren. En weet je? Ik hou nog steeds van mijn werk en reis over de wereld om te spelen en ik krijg ervoor betaald”.
Steve Lukather straalt het ook uit. De Amerikaanse meestergitarist, zanger, songschrijver, arrangeur en producer, vooral bekend van zijn werk met de vorig jaar opgeheven groep Toto maar ook van talloze sessies op een slordige 1000 platen met de meest uiteenlopende artiesten, zit relaxed en goed gehumeurd naast me op de bank van zijn kleedkamer in de Zoetermeerse Boerderij. Hij is inmiddels 51, heeft een behoorlijk bolle kop gekregen en het lijkt erop dat zijn roetzwarte haar en ringbaardje geverfd zijn. Daarnaast vertoont hij een gezellig buikje onder een psychedelisch longsleeve T-shirt met opgerolde mouwen (hij houdt wel van een biertje en bedankt me hartelijk voor de meegenomen Duvel). Hij praat aan een stuk door met de nodige ‘fucks’ en onderbroekenlol. Als hij de compacte vorm van mijn mp3 opnamerecordertje ziet, reageert hij: “it’s as simple as my dick man”!
Multitalent Wouter Hamel bouwt vrolijk cd-releasefeest in Paradiso
)| Door Aukje met archiefbeelden van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting) Gezien in Paradiso op 21 februari
Het Nederlandse zangtalent Wouter Hamel heeft een nieuwe cd uit en dat moet gevierd worden. In Paradiso, waar hij twee jaar geleden nog zijn debuut 'Hamel' vierde in de kleine zaal, staat hij nu in de grote zaal met een enthousiast publiek. Het bewijst dat dit talent in die twee jaar naam heeft gemaakt in Nederland.
Hij deed dat met lichtvoetige jazzy popliedjes, waarbij hij invloeden gebruikte uit o.a. de soul en tango. Zijn tweede album 'Nobody's Tune' borduurt hier op voort en presenteert wederom een scala aan stijlen, waaronder reggae. Maar bovenal zijn het makkelijk in het gehoor liggende liedjes, die dansbaar en vrolijkmakend zijn. Met af en toe een ballad, zoals het mooie 'Amsterdam' (Nobody's Tune) dat hij aan het eind van de avond in zijn eentje achter de piano ten gehore brengt.
A funky good time met Fred Wesley & The JB’s in Paard van Troje
Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting) Gezien Fred Wesley & The JB’s in Paard van Troje, Den Haag op 15 februari 2009.
“Fred! Hit Me!” In de hoogtijdagen van James Brown was dit een veelgehoorde kreet van de godfather of soul tijdens diens concerten als zijn nummers om een trombone solo vroegen. Voor de ware funkliefhebbers staat de naam Fred Wesley net als die van saxofonist en collega Maceo Parker synoniem met James Brown. Niet alleen heeft de trombonist in de band gespeeld van Brown maar tevens was hij arrangeur, producent en voornaamste componist in diens collectief.
Naast Brown als werkgever heeft Wesley ook zijn bijdragen geleverd aan talloze grootheden waarvan ondermeer George Clinton en diens Parliament en Funkadelic projecten, Bootsy Collins, Ray Charles en Randy Crawford. In 1978 sluit hij zich aan bij The Count Basie Orchestra waarmee de eerste stappen richting jazz worden gezet. Tien jaar later neemt hij zijn eerste jazz album op. Wesley’s werk wordt nog steeds gesampled door hedendaagse artiesten.
Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting) Gino Vannelli gezien in het Paard van Troje in Den Haag op 6 februari 2009.
Even een paar stappen terug in de tijd. Zanger en schrijver Gino Vannelli scoort in 1974 bij publiek en pers met zijn tweede album Powerful People. Zoete overwegend rustige liedjes in een pop/jazz jasje gestoken met inventief gebruik van de synthesizer door broer Joe Vannelli. Het wat meer uptempo nummer People Gotta Move groeit daarbij uit tot een hit en wordt vele jaren later gebruikt voor de reclames van ANWB. Met zijn sex symbool imago brengt hij menig vrouwelijk hoofd op hol. Maar achter het knappe imago gaat een artistieke persoonlijkheid schuil met een neus voor goed in elkaar gezette liedjes die een tikje verder gaan dan standaard popnummers. Zijn Brother To Brother album uit 1978 is waarschijnlijk nog wel zijn meest geroemde album waarin hij een aangename fusie van pop, jazz en rock voor een groot publiek aantrekkelijk maakt. Het album sleept ook een Grammy in de wacht voor de single I Just Wanna Stop dat ironisch genoeg niet door hem is geschreven.
De Nederlandse zangeres Edsilia Rombley werd op 13 februari 2008 dertig en viert deze mijlpaal met een theatertour, die afgelopen 26 januari in theater De Kleine Komedie in première ging. Onder toeziend oog van familie, vrienden en belangstellenden zong ze de conclusie die ze in haar dagelijkse leven had getrokken: “Wat er ook gebeurt, laat mij maar zingen.” Gebaseerd op een gedicht van schoonvader Huub Oosterhuis dat hij schreef ter gelegenheid van haar deelname aan het Eurovisie Songfestival (Edsilia was deelneemster in 1998 en 2007).
Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting) Vrienden van Amstel Live gezien in Ahoy, Rotterdam op 22 januari 2009
Vorig jaar vierde het evenement Vrienden van Amstel Live alweer haar tweede lustrum. Eind januari is het altijd weer een feest van jewelste als een aantal van neerlands beste muzikanten acte de presence geven in de Rotterdamse Ahoy. De bands spelen een paar van hun bekende liedjes en soms in verrassende groepssamenstellingen. Een goed programma voor 2009 valt prima in de smaak bij het publiek dat volledig meegaat tijdens de openingsavond.
Op het T-vormige podium doet oudgediende George Baker de aftrap met Little Green Bag waarna jonge honden Voicst hun feel good hit Everyday I Work On The Road uitvoeren om vervolgens samen met Pete Philly & Perquisite een leuke combi te vormen met A Year and A Bit.
Hoog bezoek in het Paard van Troje op 6 februari en in de Boerderij in Zoetermeer op 22 maart want niemand minder dan de Canadese zanger, schrijver en voormalig sex symbool Gino Vannelli zal de Haagse en de Zoetermeerse poptempels aandoen voor een optreden. Hoewel de muzikant de afgelopen jaren wat minder zichtbaar is in de spotlights (ook om zijn sex symbool imago van zich af te schudden) is hij nog altijd actief.
In 1974 breekt Vannelli commercieel door met het huzarenstukje Powerful People waarop het voor iedereen bekende People Gotta Move staat. Hoewel het thema van zijn liedjes veelal liefde is zijn het niet zomaar doorsnee popsongs en zijn er elementen uit jazz, soul en funk waar te nemen.
