Onderwerp: POP-ROCK, JAZZ
3 Maart 2009
Multitalent Wouter Hamel bouwt vrolijk cd-releasefeest in Paradiso
)|
Door Aukje met archiefbeelden van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gezien in Paradiso op 21 februari
Het Nederlandse zangtalent Wouter Hamel heeft een nieuwe cd uit en dat moet gevierd worden. In Paradiso, waar hij twee jaar geleden nog zijn debuut 'Hamel' vierde in de kleine zaal, staat hij nu in de grote zaal met een enthousiast publiek. Het bewijst dat dit talent in die twee jaar naam heeft gemaakt in Nederland.
Hij deed dat met lichtvoetige jazzy popliedjes, waarbij hij invloeden gebruikte uit o.a. de soul en tango. Zijn tweede album 'Nobody's Tune' borduurt hier op voort en presenteert wederom een scala aan stijlen, waaronder reggae. Maar bovenal zijn het makkelijk in het gehoor liggende liedjes, die dansbaar en vrolijkmakend zijn. Met af en toe een ballad, zoals het mooie 'Amsterdam' (Nobody's Tune) dat hij aan het eind van de avond in zijn eentje achter de piano ten gehore brengt.
Het talent van Wouter Hamel werd in 2005 opgemerkt tijdens zijn deelname aan het Nederlandse Jazz Vocalisten Concours, dat hij als eerste man sinds het bestaan van deze competitie won. In 2007 volgden een Eerste Prijs en Zilveren Harp, beide aanmoedigingsprijzen voor jong talent. Na zijn studie aan het Conservatorium van Utrecht lag het in de lijn der verwachting om standards te vertolken, maar Hamel koos voor eigen werk. Deze stap, die hij samen met producent en muzikant Benny Sings zette, maakte hem bekend bij het grote publiek, mede dankzij de aanstekelijke hit 'Breezy' van zijn eerste cd.
Aan Benny Sings de eer om 'Nobody's Tune' uit te reiken aan Wouter Hamel. Hamel neemt de cd mee naar de zijkant van het podium en geeft voor één nummer de microfoon over aan Benny die zijn nummer 'Get There' inzet. Benny is niet de enige gast die zijn kunsten mag vertonen. Ook topsaxofonist Benjamin Herman gaat los op een aantal van Hamels songs. Toppunt van de avond is het optreden van de vader van gitarist Rory 'Kofi Ananymous' Ronde, Sir Henry Ronde. Op het nummer dat naar hem is vernoemd, 'Sir Henry', speelt hij niet alleen steeldrum, maar laat hij ook horen dat hij aardig kan scatten.
Ook Hamel weet te overtuigen met zijn gescat. Tezamen met de melodische buigingen van zijn stem verraadt hij zijn jazzachtergrond, maar met het uiterlijk van een rockster (rode strakke broek en jasje à la Paul McCartney) en het bereik en timbre van zijn stem lijkt hij elk genre met gemak aan te kunnen. De diversiteit aan stijlen past dan ook goed bij hem.
Gestudeerd is er ook door de bandleden, op meerstemmigheid. Het door Rory Ronde op gitaar begeleide 'March April May' wordt door de gehele band à capella gezongen. Halverwege het nummer krijgen de heren gezelschap van drie mooie achtergrondzangeressen die het plaatje compleet maken. Na dit staaltje muzikaliteit versterken Kobi Arditi (trombone) en de jonge talentvolle Morris Kliphuis (jazzhoorn) de aanwezigen op het podium bij 'When morning comes'. Maar de grootste verrassing komt van het koor Voice Enterprise, die vooraan staan in de zaal en luidkeels meezingt met het refrein, net als zij op de cd doen.
Het concert kenmerkt zich door strak geregisseerde nummers die bol staan van muzikale vondsten met een Wouter Hamel in topvorm. Hij is een vrolijk multitalent dat met beide benen op het podium staat.
Na bijna twee en half uur maant hij het publiek tijdens de toegift tot stilte wanneer alle muzikanten een gitaar pakken om het prachtige akoestische 'See you once again'. Wie nog praat, wordt door andere bezoekers gecorrigeerd. Dit nummer verraadt dat Hamel bezig is met een theatertournee. In die ambiance is het een stuk makkelijker om geheel akoestisch te spelen. Maar het lukt Hamel en zijn cornuiten om Paradiso muisstil te krijgen waardoor “See you once again' helemaal tot zijn recht komt.
Overladen met door het publiek toegeworpen rozen neemt de band afscheid van deze avond met het toepasselijke 'Farewell'. Al kunnen ze er daarna nog geen genoeg van krijgen en wordt het publiek nog getrakteerd op een niet-akoestische versie van 'See You Once Again'. Om elkaar ooit weer eens te ontmoeten bij een volgend concert.