Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

16 06 13 - 20:08

Gaan of blijven?

Door Youetta Visser met foto's van Beer Buijsman

In een volle schuur bij Cupido staat een schiettent. Wat zeg ik? Een schietsalon, dat is het. De vier spelers vertellen zelf het verhaal van de familie Mombarg; een kermisfamilie met een lange traditie van kramen. Helaas heeft het noodlot hen getroffen; een brand in de suikertent. De suikerspinnen smelten, het snoep wordt hete brei. Gevaarlijk spul.

Tijdens de voorstelling wordt langzamerhand het grote geheim onthuld: hoe kwam die brand daar? En welke tatoeage heeft de vader op zijn borst?

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

16 06 13 - 13:04

Er gebeurt niks en de wereld is toch veranderd

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

De zon breekt door op Oerol 2013. In de zandafgraving kan het publiek met een gerust hart neerstrijken op de grond en omhoog kijken naar een man op een vier meter hoge zandhoop. De wind blaast zand in het gezicht. Grote witte wolken waaien met een bloedvaart langs de blauwe hemel, waardoor de man op de zandberg afwisselend in de schaduw en in de zon staat.

Als je een voorstelling met een verhaal en personages verwacht, dan kom je hier van de koude kermis thuis. Nick Steur tart de wetten van het theater; hij zegt geen woord en vraagt zijn publiek om eveneens stil te kijken.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

15 06 13 - 20:40

Dakpannen, handtassen, lange jassen

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

De meest elementaire voorwerpen komen tot leven in de dans- en mimevoorstelling van le Collectief Bistaki. Duizenden Franse dakpannen (‘tuilles’) langer en slanker dan de onze, met een enkel boogje, hebben hun weg gevonden naar Terschelling.

In de handen van de getalenteerde spelers vervormen ze, bijvoorbeeld tot een hondje aan een touw, dat voortsleept over het helmgras, of tot de kap van monniken boven op een duin. Grimmig zijn de dakpannen als ze rechtop staan in de kraag van de lange jas van de spelers; een dwangmatig object dat op militaristische wijze rechtop doet lopen en recht vooruit doet kijken. Ook dienen ze eenvoudigweg als afscheiding van de speelvlakken op de route.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

15 06 13 - 17:56

Soms verandert er weinig, in een eeuw

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

“ Waar zijn we?”
Mijn buurman wijst vertwijfeld op zijn geplastificeerde A4tje enkele onderdelen van het muziekstuk aan.
“ Zijn we nog in Timboektoe of al in de onderzeeer?”
Hij moet tegen de wind in schreeuwen om zich verstaanbaar te maken.

Het is een goede vraag. Pierre Sauvageot bewerkte de Sacre du Printemps van Igor Strawinsky, dat precies een eeuw geleden veel opschudding veroorzaakte op de Champs-Elysees in Parijs, tot een muzikale reis in tijd en plaats. Vele noten werden geofferd. Ervoor in de plaats kwamen omgevingsgeluiden die vaak iets met reizen te maken hebben. Een stoomtrein, geroezemoes op het station Grand Central in New York en zelfs het zoeken naar een radiozender, dat je zo vaak in een hotel kunt horen. Flarden muziek en korte opnames wikkelen zich ineen tot een avontuur van geluid.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, Impressies van Oerol, OEROL

24 06 12 - 21:07

Vangst van Roos van Geffen

Door Mieke Kreunen met foto's van Jean Philipse

Vangst heeft als ondertitel 'een kabinet van angsten en verlangens'. Roos van Geffen heeft meer dan een jaar angsten en verlangens verzameld van mensen in Nederland en daarbuiten. Alle bezoekers van de voorstelling werd dan ook gevraagd om hun grootste angst en hun diepste verlangen op papier te zetten en door de brievenbus aan de buitenkant van het houten gebouwtje te deponeren.

De voorstelling die volgt is moet je eigenlijk ervaren en het niet laten bij er over te lezen. Toch probeer ik hier wat te beschrijven, hoe beperkt dat ook is. De voorstelling begint ingetogen met een stem die voorleest wat mensen schreven over hun verlangens en angsten.

Onderwerp: Impressies van Oerol, LOCATIETHEATER, MUZIEK, OEROL

24 06 12 - 20:29

Het lied van André Manuel en Geert Hautekiet

Door Mieke Kreunen met foto's van Peter Rillema

Het zijn allebei troubadours, Manuel en Hautekiet, en verhalenvertellers. In de traditie van oude reizende volken zoals Mongolen en Aboriginals bezingen zij een reis die zij in hun fantasie maakten in één lang lied van anderhalf uur. In de Middeleeuwen vertelden ook de volkeren van de lage landen hun verhalen in liederen en in 2012 gebeurt het voor het eerst sindsdien op Terschelling. Dit lied kreeg de aansprekende titel mee: 'Het Lied, Opus 1 in G groot voor Open Kadett en twee zangers'. En die titel is eigenlijk allesomvattend.

Onderwerp: Impressies van Oerol, LOCATIETHEATER, OEROL

24 06 12 - 20:15

Padvinders van Beumers & Drost

 


Foto's Peter Rillema

Onderwerp: Impressies van Oerol, LOCATIETHEATER, OEROL

23 06 12 - 10:31

Rituelen en realiteit in Drie monniken van Artemis en Veenfabriek

   
Door Mieke Kreunen met foto's van Peter Rillema

Westerse kloosters lopen leeg, maar er zijn er nog, de monniken. De verdieping en de sereniteit waarvoor de monniken staan, lijken in zeer weinig op de druktewereld die ons omgeeft. Voor regisseur Floor Huygen dringt de tijd om haar fascinatie voor het monnikenleven te delen en om te zetten in muziektheater. De Vlaamse schrijver Bernard Dewulf (Libris Literatuurprijs 2010), schreef de tekst.

Drie monniken brengen hun laatste avond in het klooster gezamenlijk door. Het klooster gaat (blijkbaar) sluiten en ze weten geen van drieën wat hen daarbuiten te wachten staat. Hun leven van de laatste drieëndertig jaar bestond uit een aaneenschakeling van rituelen waarin bidden, zingen, hun geloften en de afzondering centraal stonden.