Cultuurpodium Online

CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer.
In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.

In ons tag overzicht
is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.

Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.

Specials

Festival aan de Werf
Holland Festival
Artikelen over Oerol Impressies van Oerol
Geluiden van Oerol
Onze speciale Oerolpagina
De Parade
Lowlands

Onderwerpen

Actie
Algemeen
Cabaret
CD en DVD
Circus en show
Dans
Festival
Jazz
Jeugd
Klassieke muziek
Locatietheater
Multimedia
Musical
Muziek
Nieuws
Opera en operette
Pop en rock
Straattheater
Toneel
Verwacht
Wereldmuziek

Cultuur op TV

Opium
Vrije Geluiden

Alle bloggers

Blog Aart Schutte
Blog Cornee Hordijk
Blog David Geysen
Blog Dorien Haan
Blog Hanneke en Jonas
Blog Joel de Tombe
Blog Karin Lambrechtsen
Blog Marijcke Voorsluijs
Blog Marina Kaptijn
Blog Marle en Clara
Blog Michael Varenkamp
Blog Moniek Poerstamper
Blog Noortje Herlaar
Blog Rembrandt Frerichs
Blog Suzan Seegers
Blog Tamara Schoppert
Blog Thomas Cammaert
Blog Tom Beek
Blog Ton van der Meer
Blog Willliam Spaaij
Blog Yonga Sun

Archieven

Jul 2022 Nov 2019 Sep 2019 Aug 2019 Jul 2019 Jun 2019 Jan 2019 Nov 2018 Sep 2018 Aug 2018 Jul 2018 Jun 2018 Apr 2018 Dec 2017 Nov 2017 Sep 2017 Aug 2017 Jul 2017 Jun 2017 Apr 2017 Aug 2016 Jul 2016 Jun 2016 Apr 2016 Mrt 2016 Feb 2016 Dec 2015 Nov 2015 Okt 2015 Sep 2015 Aug 2015 Jul 2015 Jun 2015 Mei 2015 Apr 2015 Mrt 2015 Feb 2015 Jan 2015 Dec 2014 Nov 2014 Okt 2014 Sep 2014 Aug 2014 Jul 2014 Jun 2014 Mei 2014 Apr 2014 Mrt 2014 Feb 2014 Jan 2014 Dec 2013 Nov 2013 Okt 2013 Sep 2013 Aug 2013 Jul 2013 Jun 2013 Mei 2013 Apr 2013 Mrt 2013 Feb 2013 Jan 2013 Dec 2012 Nov 2012 Okt 2012 Sep 2012 Aug 2012 Jul 2012 Jun 2012 Mei 2012 Apr 2012 Mrt 2012 Feb 2012 Jan 2012 Dec 2011 Nov 2011 Okt 2011 Sep 2011 Aug 2011 Jul 2011 Jun 2011 Mei 2011 Apr 2011 Mrt 2011 Feb 2011 Jan 2011 Dec 2010 Nov 2010 Okt 2010 Sep 2010 Aug 2010 Jul 2010 Jun 2010 Mei 2010 Apr 2010 Mrt 2010 Feb 2010 Jan 2010 Dec 2009 Nov 2009 Okt 2009 Sep 2009 Aug 2009 Jul 2009 Jun 2009 Mei 2009 Apr 2009 Mrt 2009 Feb 2009 Jan 2009 Dec 2008 Nov 2008 Okt 2008 Sep 2008 Aug 2008 Jul 2008 Jun 2008 Mei 2008 Apr 2008 Mrt 2008 Feb 2008 Jan 2008 Dec 2007 Nov 2007 Okt 2007 Sep 2007 Aug 2007 Jul 2007 Jun 2007 Mei 2007 Apr 2007 Mrt 2007 Feb 2007 Jan 2007 Dec 2006 Nov 2006 Okt 2006 Sep 2006 Aug 2006 Jul 2006 Jun 2006 Mei 2006 Apr 2006 Mrt 2006 Feb 2006 Jan 2006 Dec 2005 Nov 2005 Okt 2005 Sep 2005 Aug 2005 Jul 2005 Jun 2005


Prikbord

Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.

Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.




Onderwerp: JAZZ

26 10 05 - 20:42

'The Bad Plus' in het Bimhuis!

Photo's by Bruce C. Moore click to enlarge

Hun debut 'These are the Vistas' uit 2003 is sinds ik hem kocht nauwelijks meer van mijn koptelefoon verwijderd geweest en toen een jaar later de opvolger 'Give' uitkwam hoefde ik niet te twijfelen. Het trio betaande uit Reid Anderson: Bas. Ethan Iverson: Piano en David King: drums staan er om bekend dat ze het naast het spelen van hun eigen composities, het niet schuwen om bekende pop en Rock songs in te lijven en er hun eigen originele saus overheen te gieten. Zo hebben ze dat op de Vistas gedaan met Nirvana's 'Smells Like Teen Spirit', Blondie's 'Heart of Glass' en Apex Twin's 'Flim' en op 'Give' werd dat voortgezet met nummers van Abba the Pixies en Black Sabbath. Volgens bassist Reid is dat echt iets dat bij hun hoort omdat ze gewoon willen spelen waar ze zin in hebben en niet zozeer een handige marketing truc. Reid en Dave brengen de songs in en Ethan, jazzfreak pur sang die nauwelijks op de hoogte is van populaire nummers en er dus fris tegen aan kijkt 'verbouwt' het nummer en gezamenlijk maken ze er met improvisatie een eigen jazz compositie van. Naast eigen composities voeren ze uiteraard ook jazz klassiekers uit zoals Ornette Coleman's 'Street Woman'
Wat me al gelijk aan sprak toen ik hun debut hoorde was het zo sterk aanwezig zijn van bas en drums. Meestal worden die bij de opnametechnieken naar de achtergrond gedrukt. Producer Tchad Blake (bekend van Peter Gabriel Los Lobos, Elvis Costello. e.a.) heeft het goed begrepen. De muziek geeft een heel opwindend live gevoel. De bas knort fantastisch en drummer David King is nadrukkelijk aanwezig met zijn overrompelende roffels en fantastische originele hooks. Pianist Ethan Iverson is de verbindende harmonische factor. Zijn spel doet me soms aan Brad Mehldau denken. De Bad Plus komen uit het midwesten van de Verenigde Staten rondom het stadje Menomonee waar ik zelf ook nog gewoond en gewerkt heb. Reid en David kennen elkaar sinds hun veertiende en alle leden hebben hun sporen verdiend in de Jazz. Reid speelde in New York o.a. met Mark Turner Sinds 2000 vormen ze samen the Bad Plus een naam die gekozen is omdat het korte simpele woorden zijn die een tegenstelling vormen en je op het verkeerde been zeten. Hun muziek is fris, avontuurlijk en opwindend Hun live-optreden zal dat ongetwijfeld ook zijn zeker als je bovenstaande foto's van mijn collega Bruce bekijkt!.
Bimhuis Amsterdam 20 November 2005


Onderwerp: JAZZ

22 10 05 - 20:47

De voorkeur van Karel Boehlee

klik foto voor vergroting
Pianist Karel Boehlee was door het Beauforthuis uitgenodigd om een avond naar eigen inzicht in te vullen. Het resultaat is een trio waar hij zich helemaal bij thuis voelt. Hein vd Geyn op Bas en Hans van Oosterhout op drums.
Ik heb Karel meegemaakt als een uitstekende lyrische pianist, maar ook iemand die schuchter en verlegen is en daardoor niet helemaal naar buiten komt. Deze avond was het anders. Karel was helemaal in zijn element voelde zich zichtbaar op zijn gemak en zat met een voor hem ongekende flair te spelen. Hein van de Geyn ging de dialoog aan en gaf Karel alle ruimte die hij nodig had.
Sinds de laatste keer dat ik hem zag is Hein kilo's afgevallen en heeft inmiddels een baardje dat perfect bij hem past. In afgevallen staat kwam hij een stuk kwetsbaarder over. Duidelijker dan ooit is, dat hij gewoon één brok gevoel en sensitiviteit is. Zijn bekende mimiek was daardoor nog interessanter om te zien. Dat in combinatie met zijn fabuleuze spel, daar kan ik een avond alleen al naar zitten kijken en luisteren. Heel inventief ondersteunde hij het veelal ingetogen en soms uitbundige spel van Karel.
De set opende met twee composities van Boehlee 'Poco Paco' en 'tango'. Veel eigen werk van Karel, maar ook 'Goodbey' van Gordon Jenkins, 'Goodmorning Heartache' van Billy Holliday, werk van Miles Davis en een schitterende uitvoering van 'My Funny Valentine'. Hilariteit in de zaal bij de introductie van 'Little Princess', een compositie die Karel 15 jaar geleden schreef voor een geliefde die alles behalve een prinses bleek te zijn. Als toegift 'Mystery of Reason'.
Het was weer zo'n zeldzame jazz avond waarbij alles op zijn plaats viel. De heren communiceerden op meta-nivo en het spelplezier was ongekend groot. Drum-poëet van Oosterhout maakte zijn reputatie vooral tegen het einde van de tweede set waar. Het was dan ook verbazingwekkend te horen dat zij slechts een keer of twee samen live hebben gespeeld en dat terwijl ze samen wel drie CD's hebben opgenomen.
Hein is dit seizoen maar liefst vier keer te zien, dankzij een uniek en leuk concept van het Beauforthuis: Het 'gastheerschap'. Na Bert van de Brink en Jesse van Ruller is nu bassist Hein van de Geyn gastheer en mag zodoende drie avonden naar eigen inzicht invullen. Hein's aanwezigheid bij Karel Boehlee was dus eigenlijk en bonus vooraf. Volgende drie Hein vd Geyn avonden in het Beauforthuis:
do 3 nov met Enrico Pieranunzi;
za 25 feb met Paulien van Schaik;
za 8 apr met Lee Konitz.

CD
Silent Nocturne (speciale uitgave)
Karel Boehlee

Meets Lee Konitz
Hein Van De Geyn



Onderwerp: JAZZ, CABARET

16 10 05 - 20:48

Renee van Bavel 'Rood'

klik foto voor vergroting

Renee van Bavel is moeilijk te plaatsen. Wij zagen haar vorige week in het Beauforthuis waar ze de tweede helft van de benefietvoorstelling invulde na het cabaretduo Dames voor na Vieren. Ze komt ook van de Koningstheaterakademie in Den Bosch, maakt grappen maar is toch geen cabaretière. Voor het publiek maakt dat nauwelijks wat uit. Die zijn zo gewonnen als Renee eenmaal op dreef is. Zij heeft dan ook behoorlijk wat te bieden. Ze heeft een jazzy stem die klinkt als een klok maar die ook erg teder en subtiel kan zijn. Ze vertelt cabareteske verhaaltjes, maakt pikante grappen, ze sprankelt en geeft allerlei onverwachte wendingen aan haar optreden. Geen echt cabaret, maar ruim voldoende om goed contact te maken en een plezierige sfeer te creëren. Haar show heeft het thema 'Rood' dat voornamelijk over passie gaat. Die passie zien we terug in haar swingende jazzy nummers maar ook in het intieme verstilde nummer over het overleden broertje waarbij ze zichzelf op de vleugel begeleidt. Ze zingt veelal eigen teksten en wordt verdienstelijk begeleid door twee jonge muzikanten Daniël Debie op piano en Bas Kisjes op contrabas.
Renee heeft niet stil gezeten. Ze volgde aanvankelijk de Drama docent opleiding om al snel te ontdekken dat dat niet haar weg was. Op de Bossche academie volgt ze een parttime kleinkunstopleiding en kreeg daar o.a. gastlessen van Herman van Veen, Youp van 't Hek, Kommil Foo, Lenette van Dongen, Bram Vermeulen en Stef Bos. Een acteerworkshop volgde ze bij Helmert Woudenberg, jazzzanglessen bij Setske Mostaert, een summerjazzworkshop bij Fay Claassen op het conservatorium in Amsterdam en gastlessen bij o.a. Hein vd Geyn, Bert van den Brink en Cor Bakker. Het talent van van Bavel is nog niet echt uitgekristalliseerd. Zal zij de richting van de jazz opgaan of wordt zij een all-round entertainer a-la Bette Middler? Binnenkort is zij weer in het Beauforthuis te zien samen met pianist Bert van den Brink.


Onderwerp: JAZZ

18 09 05 - 20:53

Nelson Veras Quartet in het Beauforthuis

klik foto voor vergroting

Hoewel het om het Nelson Veras Quartet gaat blijf ik maar denken dat het Harmen Fraanje is die zijn buitenlandse maatjes Nelson Veras: gitaar (Brazillië), Stéphane Galland: drums (België) en Magic Malik: dwarsfluit (Noord Africa) heeft uitgenodigd heeft om samen met hem te spelen. In het Beauforthuis: vier jonge jazzmusici die hun sporen al verdiend hebben, maar ook jong genoeg zijn om tijdens hun serieuze spel zo nu en dan te zitten dollen. Veras en Galland zijn nog het meest serieus maar alle bandleden zitten verder continue jongensachtig naar elkaar te lachen. Dat is eerder charmant dan storend. Magic Malik die met Saint Germain speelde en voor zijn eigen CD saxofonist Steve Coleman wist te interesseren, is naast zijn voortreffelijke spel continu bezig om uit te vinden wat je nog meer met een dwarsfluit kunt doen. Zo zit daar een kettinkje aan waar je leuk mee kunt draaien, en als je het mondstuk er af haalt, kun je weer heel andere effecten bereiken. Als je het kettinkje er in laat glijden kan je er leuk mee rammelen tijdens een subtiele solo van Fraanje. Harmen is heel mild en laat zich niet afleiden door die spielerei. Toch is het die experimenteerdrift die Magic Malik zo uniek maakt. Dat kwam nog het meest tot uitdrukking tijdens het magnifieke slotstuk een bewerking van Puccini's 'E lucevan le stelle' uit de opera Tosca. Zonder mondstuk en met ondersteuning van zijn stem weet hij - inclusief vervorming - de intensiteit van de dramatische aria te evenaren, of afhankelijk van de luisteraar misschien wel te overtreffen.
Fraanje is een fantastische teamplayer die geen last van ego lijkt te hebben. Hij speelt wisselende rollen. Soms vervangt hij de bas door die functie met zijn linkerhand waar te nemen terwijl zijn rechterhand op zijn knie rust, soms speelt hij de hoofdrol door zelf de meest fantastisch subtiele solo's (o.a. van eigen composities) voor zijn rekening te nemem en soms geeft hij slechts ondersteunende accenten ten dienste van het geheel. Een uniek moment was de aankondiging van een nieuwe compositie die de musici eerder op die dag gecomponeerd hadden geïnspireerd door kampioen trampolinespingster "Cockburn". De gelijknamige compostie werd die avond voor het eerst - zonder repetitie, met steun van de bladmuziek - voor publiek gespeeld! De set bestond verder uit een drietal composities van Fraanje: Voices, Boзεog en Sonatala gevolgd door een fragiele stuk van een IJslandse componist. Uiteraard werden er ook Braziliaans/Portugeese composities gespeeld zoals de klassieker Saidas Y Banderas van Milton Nascimento. Nelson Veras, die evenals Malik woonachtig is in Parijs, is op veertienjarige leeftijd ontdekt is door Pat Methany en speelde met grootheden als de overleden pianist Michel Petrucciani. Veras lijkt zelf een beetje naar de achtergrond te verdwijnen in het geheel van zijn eigen kwartet. Hij komt weer boven drijven in stukken waarbij de focus voornamelijk op zijn spel ligt. Het spel van Stéphane Galland is wisselend geniaal met subtiele roffels en geluidjes met de bekkens maar soms lijkt hij ook even de harmonie met de overige bandleden te missen. Al met al zijn alle leden van het kwartet erg goed op elkaar ingetuned en erg sensitief in het aanvoelen van elkaars spel. Met name Harmen lijkt dat van nature te doen. Na afloop hadden we nog een leuk informeel gesprekje met Harmen waarbij hij het o.a. had over zijn nieuwe CD die in de maak is. De nieuwste CD van Veras was pas uit maar was niet na het optreden te koop. Een gemiste kans! Een bijzonder optreden en zeker voor herhaling vatbaar!

CD kopen?
Nelson Veras<br  />Nelson Veras
Nelson Veras
Nelson Veras



Onderwerp: JAZZ

31 08 05 - 21:01

5Pack in het Bimhuis

5Pack is niet de naam van een nieuwste groep maar een verzameltitel voor vijf acts die allemaal bij het vooruitstrevende Nederlandse Munich Records label zitten. Munich heeft in samenwerking met NPS Output, Het Bimhuis en Radio Nederland Wereldomroep georganiseerd dat er van deze vijf acts TV en DVD opnames gemaakt worden. Het nieuwe Bimhuis werd voor deze gelegenheid voor het eerst voorzien van camerarailzen en het was een uitdaging om te zien of de aanwezigheid een complete studio-uitrusting en cameramensen niet het intieme concert karakter zou verstoren. Het bleek allemaal prima te gaan en is dus voor herhaling vatbaar. Los daarvan is er ergens in het Muziekgebouw aan 't IJ, waarin het Bimhuis gevestigd is, een foto-studio ingericht door Belgische jazzfotograaf en collega Jos Knaepen die er in opdracht van Munich foto's maakt voor de diverse DVD-, CD-hoezen en ander promotiemateriaal. Wie zijn die vijf acts? Het programma, dat aan elkaar gepraat wordt door NPS-presentator Hans Mantel, begint met alt- en sopraansaxofoniste Tineke Postma die ik de dag daarvoor nog in de Stadschouwburg zag en fotografeerde in het kader van de Uitmarkt. De 27-jarige Tineke is als 'sax-vrouw' zeker zo'n sensatie als Candy Dulfer dat destijds was. Waar Candy o.a. door aanbiedingen van Prince en Van Morrison verleid werd om een mainstream-sessie muzikant te worden, kiest Tineke met haar quintet duidelijk haar eigen koers in de jazz. Haar eerste album 'First Avenue' drong zelf door tot de top-20 in de Amerikaanse Jazz Week Charts, haar recente CD 'For the Rhythm' is eveneens lovend ontvangen en een optreden in Carnegie Hall staat al gepland. Tineke speelt die avond werk van beide CD's aangevuld met nieuwe nummers. Haar stijl is energieke en gedreven hardbob verwant aan Cannonball Adderley en John Coltrane. Tineke wordt begeleid door Rob van Bavel op piano en Fender Rhodes, Jeroen Vierdag op bas, Marcel Serierse op drums en gitarist Martijn van Iterson neemt tijdelijk de plaats waar van Edoardo Righini, die om voor mij onduidelijke reden niet deelnam aan deze sessies. Een gastoptreden was weggelegd voor trombonist en awardwinnaar Ilja Reijngoud, die tevens de volgende act zal zijn.

klik foto voor vergroting

Hoewel de drummer pianist en gitarist uit de vorige bezetting weer meedoen met Ilja Reijngoud wordt de studio compleet omgebouwd voor de volgende DVD. Het moet trouwens gezegd worden dat het lichtplan perfect is in het Bimhuis. Op de achtergrond lamellen die steeds andere kleuren aannemen en naar mate ze meer of minder geopend zijn ook nog een spoortje licht van buiten toelaten. Ilja is winnaar van de 10th Annual BMI/Thelonious Monk Jazz Composers Competition. Hij is daarnaast docent op het conservatorium van Rotterdam en heeft daar samen met zijn eigen leraar Bart van Lier een trombone-afdeling opgericht. Hij is op 30 albums te horen en heeft daarop samengespeeld met luminaries als Clark Terry, Toots Thielemans, Kenny Werner, George Coleman, David Murray en Tom Harrell. Ilja staat bekend vanwege zijn subtiele benadering van de trombone, verwant aan wat Chet Baker op trompet deed en beschouwt improvisatie ook als een vorm van componeren. Gitarist van Iterson lijkt hem uit te dagen een schepje er boven op te doen zodat het geheel meer funky wordt. De eerder genoemde bezetting is verder aangevuld met Marius Beets op bas. Gastoptreden: u raadt het al Tineke Postma.

klik foto voor vergroting

Na trouw en gedegen de vorige acts begeleid te hebben is het nu de beurt aan Martijn van Iterson om als hoofdpersoon te fungeren in de opname van zijn nieuwe DVD. Zijn kwartet bestaat uit Martijn Vink op drums, Frans van Geest op bas en Karel Boehlee op piano. Op zijn achttiende ging hij studeren aan het Hilversums Conservatorium bij Wim Overgaauw waar hij eind oktober 1993 cum laude afstudeerde. Sinds 1995 is hij docent aan ditzelfde conservatorium. Na eerst wat rondgesnuffeld te hebben in de jazzrock en jazzdance raakte hij betrokken als gastsolist bij orkesten als 'de Skymasters' en het Metropoolorkest. In 1998 werd zijn eerste solo-CD uitgebracht op het label Via Records onder de titel "It's Happening". Bekende musici als Toon Roos, Theo de Jong, Peter Tiehuis, Michel van Schie en Karel Boehlee werkten hieraan mee. Ook maakte hij deel uit van de gitaar-groep 'Picks Might Fly' en speelde samen met collega gitarist Kurt Rosenwinkel. Martijn is winnaar van de prestigieuze Bird Award, ter gelegenheid waarvan Pat Metheny hem heel voorzichtig 'one of the greatest guitar players in this part of the world' noemde. Zijn CD 'The Whole Bunch' is één van de best verkopende titels bij Munich Records. Hij speelt nog steeds op de Gibson van de overleden Overgaauw die perfect geschikt is voor zijn zuivere onvervormde akoustische stijl. Zijn optreden was tevens de afronding van de eerste avond die toch minimaal drie DVD's geduurd heeft. Een dag later werden nog opnames gemaakt van de resterende 5pack-ers: Heleen van den Hombergh, bekend om haar album 'Rush in the woods!' Daarop zingt ze uitsluitend eigen songs die geïnspireerd zijn op het tropische regenwoud, haar grote liefde. Ze vertelt haar verhalen in dromerige melodieën, op puntige ritmes en altijd met een vleugje verleidelijkheid in haar stem. In haar band spelen maar liefst 2 musici die genomineerd werden voor de Bird Award 2005: Bert van den Brink en bassist Tony Overwater. Heleen zag ik eveneens de dag daarvoor tijdens de Uitmarkt. Tot slot pianiste Amina Figurova met een imponerende bezetting. Helaas kon ik er de tweede dag niet bij zijn. Op de site van Munich Records zijn van alle genoemde artiesten nummers te beluisteren.