Jul 2022 Nov 2019 Sep 2019 Aug 2019 Jul 2019 Jun 2019 Jan 2019 Nov 2018 Sep 2018 Aug 2018 Jul 2018 Jun 2018 Apr 2018 Dec 2017 Nov 2017 Sep 2017 Aug 2017 Jul 2017 Jun 2017 Apr 2017 Aug 2016 Jul 2016 Jun 2016 Apr 2016 Mrt 2016 Feb 2016 Dec 2015 Nov 2015 Okt 2015 Sep 2015 Aug 2015 Jul 2015 Jun 2015 Mei 2015 Apr 2015 Mrt 2015 Feb 2015 Jan 2015 Dec 2014 Nov 2014 Okt 2014 Sep 2014 Aug 2014 Jul 2014 Jun 2014 Mei 2014 Apr 2014 Mrt 2014 Feb 2014 Jan 2014 Dec 2013 Nov 2013 Okt 2013 Sep 2013 Aug 2013 Jul 2013 Jun 2013 Mei 2013 Apr 2013 Mrt 2013 Feb 2013 Jan 2013 Dec 2012 Nov 2012 Okt 2012 Sep 2012 Aug 2012 Jul 2012 Jun 2012 Mei 2012 Apr 2012 Mrt 2012 Feb 2012 Jan 2012 Dec 2011 Nov 2011 Okt 2011 Sep 2011 Aug 2011 Jul 2011 Jun 2011 Mei 2011 Apr 2011 Mrt 2011 Feb 2011 Jan 2011 Dec 2010 Nov 2010 Okt 2010 Sep 2010 Aug 2010 Jul 2010 Jun 2010 Mei 2010 Apr 2010 Mrt 2010 Feb 2010 Jan 2010 Dec 2009 Nov 2009 Okt 2009 Sep 2009 Aug 2009 Jul 2009 Jun 2009 Mei 2009 Apr 2009 Mrt 2009 Feb 2009 Jan 2009 Dec 2008 Nov 2008 Okt 2008 Sep 2008 Aug 2008 Jul 2008 Jun 2008 Mei 2008 Apr 2008 Mrt 2008 Feb 2008 Jan 2008 Dec 2007 Nov 2007 Okt 2007 Sep 2007 Aug 2007 Jul 2007 Jun 2007 Mei 2007 Apr 2007 Mrt 2007 Feb 2007 Jan 2007 Dec 2006 Nov 2006 Okt 2006 Sep 2006 Aug 2006 Jul 2006 Jun 2006 Mei 2006 Apr 2006 Mrt 2006 Feb 2006 Jan 2006 Dec 2005 Nov 2005 Okt 2005 Sep 2005 Aug 2005 Jul 2005 Jun 2005
Door Mieke Kreunen met foto's van Bruno Doedens
Zaterdag 21 juni j.l. om 10:21 uur was hét moment van de Zonnewende. Toen verzamelden zich vele Oerolbezoekers op de Noordsvaarder, conform opdracht gekleed in een primaire kleur (zwart, wit, blauw, rood of geel). De organisatie had al voorzien dat weinigen in het geel zouden verschijnen dus waren gele regenponcho's voorhanden.
Doel was om met elkaar in Wadland - geïnspireerd op Mondriaan's Pier en Oceaan - een nieuw schilderij te maken. Met Bruno Doedens van SLeM op de hoogwerker en een drone in de lucht gingen we van start. In ganzenpas achter de groepsleider aan naar ons vak. Wat was het leuk om te doen en wat werd het een prachtige dans van natuur en cultuur.
Tekst en beeld van Mieke Kreunen
In het Hoornse Bos op de Herdredersplak begint het muzikale dwaalverhaal dat het Literair Productiehuis Wintertuin en Strijbos & Van Rijswijk special voor Oerol maakten. ‘En hier is lijf’ is een verhaal over liefde en hoop met teksten van schrijver Jibbe Willems en met composities van Strijbos & Van Rijswijk.
Aangekomen op de Herdredersplak worden toeschouwers voorzien van een iPad en een koptelefoon en kun je gaan lopen. “Daarna gaat alles vanzelf”, zo wordt ons verteld en of we wel rekening willen houden met de boshagedis die in het gebied woont en waardoor we op last van Staatsbosbeheer een drietal paden op de route moeten vermijden.
Lees meer
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen
Op de Noordsvaarder is de indrukwekkende opstelling van Wadland verrezen, een samenwerking van Oerol en SLeM. Onder de bezielende leiding van Machiel Spaan en Bruno Doedens is in de vorm van de lijnen op het Mondriaanschilderij 'Pier en Oceaan' een experimenteel landaanwinningproject op het strand neergezet. Met twinkelende ogen laat Doedens een korte filmimpressie zien bij de opening van Oerol 2014 : "Het opkomend tij loopt niet zoals gebruikelijk recht tussen de van wilgentenen geknoopte afrasteringen, maar vindt meanderend zijn weg met achterlating van slib en zand." 'De Passage' vormt een passende entree met zijn erebogen van staal en de soundscape van Paul Cupido. Terwijl de in het zand geschreven dichtregels over het getij weggevaagd worden door het zeewater, tracht Cupido het getij in geluid te vangen. Bruno Doedens overhandigt vers van de pers het eerste boekje over de ontstaansgeschiedenis van Wadland en de bijbehorende verzameling dichtregels aan organisatoren Joop Mulder en Marelie van Rongen.
Lees meer
Tekst en beeld: Jeroen Pater
Nog een dag voor Oerol. Ik vind dit altijd een fijn moment. Alles gaat nog plaatsvinden, het staat in de steigers. Nog niet zoveel mongolen op de fiets. Nog niet alle bordjes geplaatst en podia gebouwd. Dat gevoel van wat gaat komen is een hele fijne. Vele male prettiger dan het afsluitende feest, het einde van de zomer of de laatste pagina van een goed boek. Ik leef al minstens drie maanden toe naar aankomende vrijdag. Het uitkijken naar een feest is een feest op zich.