Onderwerp: Impressies van Oerol, LOCATIETHEATER, OEROL
22 Juni 2012
Nachtdieren door Hanneke Paauwe
Door Mieke Kreunen met fotos van Peter Rillema
Het bordje naar het Tigerbos is onvindbaar vanaf de hoofdweg van Terschelling. Toch weten de meeste bezoekers de weg naar 'Nachtdieren' gelukkig wel te vinden. Het is aardedonker in het bos maar gelukkig zijn er behoorlijk wat zaklantaarns (annex knijpkat) beschikbaar om ons pad te verlichten en dat wat we onderweg aantreffen met licht aan elkaar door te geven.
Nachtdieren is een boswandeling langs beelden en installaties die door het spel met licht en donker een surreële aanblik bieden. Wat opvalt aan installaties is dat er veel beelden van kinderen of over kinderen bij zijn. In het begin veel foto's, later zijn er babyhoofdjes te zien aan de bomen, een kinderwagentje, een lange rij witte rubberen laarsjes. Het ziet er prachtig uit!
Na het eerste deel van de tocht dalen we af naar een laag gedeelte van het bos waar een man op ons wacht. Hij is een trommelaar, zo vertelt hij, die een tragisch verleden heeft dat hij deels zelf heeft veroorzaakt. Onder zijn jas verbergt hij een babypop. Hij mist zijn dochter en verlangt er naar om haar terug te zien. De wandeling gaat verder tot we aankomen bij een plek waar een meisje op een grote schommel heen en weer slingert tussen de bomen. Ook zij vertelt haar verhaal en laat haar jurk zien, een trouwjurk. Even wil ze voelen hoe dat is, om te trouwen. Haar publieksechtgenoot vervult zijn rol vol overgave...
De wandeling gaat voort en voordat we er erg in hebben zijn we alweer aan het eind. Hoewel er twee speelde scenes in de wandeling voorkomen is het toch eerder een installatie dan een voorstelling te noemen. Daarbij maakt de scene van het witte meisje absoluut meer indruk dan die van de zwarte man. Hier en daar zijn de beelden in het bos prachtig en sprookjesachtig en op andere momenten vervreemdend en bizar. Er is te veel om te bekijken en de groep gaat jammer genoeg te snel om alles goed te kunnen zien.