CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer. In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.
In ons tag overzicht is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.
Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.
Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.
Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.
Wilt u een CD of DVD laten recenseren door één van de medewerkers van CultuurpodiumOnline, dan kunt u een exemplaar, liefst voorzien van achtergrondinformatie of persbericht opsturen naar ons postadres.
Uw productie op
CultuuurpodiumOnline
De redactie van Cultuurpodium Online ontvangt een grote hoeveelheid uitnodigingen voor voorstellingen, concerten en festivals. Jammer genoeg kunnen we niet van alles verslag doen in ons magazine. We proberen bovendien om een zo afwisselend mogelijk beeld te geven van wat er op de Nederlandse podia allemaal te beleven valt. We kunnen daarom niet garanderen dat we aandacht aan uw voorstelling zullen besteden. Wel kunnen we altijd een kort bericht over uw productie melden via onze twitterstream.
Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL, DANS, OEROL
20 06 07 - 22:41
Stichting Jens van Daele met Witches on Speed
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Een schitterende lokatie op het strand bij Kaap Hoorn, prachtig licht in een vallende avond en een uitverkochte voorstelling, wat wil je als choreograaf nog meer? Ik zou het niet weten. Jens van Daele ook niet hoewel hij eerder in de week zoveel regen op zijn dak kreeg dat de 'dansvloer' ter plekke helemaal onder water stond. Water dat niet wegliep. Daarom werd de plek voor de voorstelling een beetje opgeschoven naar een droger stuk.
De vloer wordt aan de ene kant begrensd door de bankjes van het publiek die in een halve cirkel opgesteld staan en aan de andere kant door drie lantaarnpalen waaronder drie zadels op zadelbokken staan. Tegelijk met het publiek komen uit de verte drie vrouwen aan gelopen die plaatsnemen op de zadels. Eén vrouw heeft een microfoon om en vertelt.
Lees meer
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Er is die ochtend regen voorspeld en als die er inderdaad komt dan wordt de voorstelling afgelast, zo wordt ons te verstaan gegeven als wij ons melden op de Oude Helihaven waar de voorstelling Onder Constructie van De Jongens speelt. De Jongens zien er wonderlijk uit. De één is gekleed in een rokje van poetsdoeken met een brillenhelm op zijn hoofd, een volgende heeft een kostuum dat is samengesteld uit snoeren en elektradraden, een derde is getooid in louter stropdassen en de vierde heeft een gebreide outfit met bont. Ze gaan op onderzoek uit in verzameling oud witgoed dat her en der verspreid ligt. Als ze allemaal in één der vriezers verdwenen zijn verschijnt de eerste man in overall. Al snel verschijnt ook de baas en blijkt dat de mannen de spullen die verspreid liggen moeten opstapelen in de metalen constructie die achter de apparatuur staat. De vier in overalls gaan aan de slag na een stevige 'kop koffie'.
Het bouwen is volkomen zinloos maar dat doet er niet echt toe. De vier stoere arbeiders nemen het serieus genoeg om het echt werk te laten lijken en gaandeweg ontstaat er een muur van apparaten tegen de achterkant van het speelvlak. Tussendoor breekt er nog oorlog uit en wordt er een militair echt helemaal uitgekleed door de vier vreemde mannetjes die terug gekomen zijn, nu met hengels waarmee ze vissen naar zijn kleren. De mannetjes zijn trouwens ook nog grondig onderzocht door een natuurvorser die niet alleen bestudeerd heeft hoe ze er uit zien maar ook nog geprobeerd heeft contact te maken.
Lees meer
Onderwerp: FESTIVAL, OEROL, LOCATIETHEATER
20 06 07 - 08:33
Oncle Vania a la campagne door Theatre de Lunita
Door Mieke Kreunen
Oom Wanja van Tsjechov is een klassiek theaterstuk dat door vele acteurs in vele varianten al op het podium werd gebracht. Maar nog nooit is het stuk uitgevoerd op de wijze van Thé ¢tre de l'Unité namelijk op het platteland. Als lokatie werd gekozen 'Cor van Jan de Post', een boerderij niet ver van de Waddendijk ter hoogte van Formerum. Het plattelandsgevoel van het massaal toegestroomde publiek werd nog eens versterkt door het feit dat meer dan 100 koeien verweid moeten worden en deze in een lange rij argwanend en enigszins angstig aarzelend het Oerolpubliek passeren. De bewijzen van deze verhuizing lagen nog warm op het pad na te dampen toen we even later richting de tribune liepen. Onderweg troffen we acteurs, allen gekleed in gele T-shirts, waarvan de eersten ons een stukje brood met zout aanboden. Alle volgende acteurs hadden verhalen over Oom Wanja en over het feit dat de voorstelling erg lang duurt maar dat we in de pauze - na één uur - weg kunnen mochten we dat willen.
Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)
Het Terschelling Oerol is ooit begonnen naar het idee van het Festival of Fools. Begin jaren tachtig gedurende de eerste Oeroleditie haalde Joop Mulder “vreemde vogels” de zogenaamde straattheatermakers zoals een Daniël Rovaï, Johnny Melville en Mark Kingsford naar het eiland. De twee eerstgenoemden treden nog steeds op (Daniel Rovaï is ook dit festival present in het muziekprogramma). De afgelopen edities leek het straattheater steeds verder overvleugeld te worden door het schuurtjestheater, werkplaatsproducties en andere locatievoorstellingen. Natuurlijk is Oerol het festival bij uitstek voor locatievoorstellingen, maar of dit ten koste moet gaan van het aloude straattheater?
Vorig jaar al, tijdens het 25-jarig jubileum, zag ik middels de programmering dat het straattheater weer meer plek in de programmering kreeg. Topacts als Tango Sumo , Claire en Leandre, niet goedkoop voor een festival maar wel wereldtoppers, kwamen op het festival optreden. Dit jaar kondigde het festival in persberichten aan het het straattheater oprecht meer aandacht van de organisatie had. Ik ben dan altijd erg benieuwd of zulke toezeggingen bewaarheid worden.
Lees meer
Door Emiel Goor met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Op de plek waar The Cult afgelopen 4 juni de boel nog omtoverde in een crowdsurfend en pogoënd geheel staan nu rijen stoelen opgesteld. Het is vanavond namelijk een zitconcert en dubbelconcert. De Portugese fadista Ana Moura zal eerst haar kunnen laten zien, daarna is het de beurt aan de Friese alleskunner Nynke Laverman.
Laatstgenoemde studeerde in 2002 af aan de Academie voor Kleinkunst in Amsterdam. Op het Oerol festival in 2003 begon ze voor het eerst met Portugese fado, waarna ze een theatertour met Friese fado’s startte. Dit resulteerde in haar eerste cd, Sieles ¢lt. Het werd een groot succes en ze mocht zelfs op Koningin Beatrix haar 25-jarig regeringsjubileum optreden. In 2006 verscheen haar tweede album, De Maisfrou. De gelijknamige voorstelling is inmiddels zo’n 150 keer te zien geweest in Nederland. Vanavond zal ze van beide albums liedjes ten gehore brengen.
Lees meer
In de sfeervolle schuur van Jan van Taeke speelt Wende Snijders haar Oerolvoorstelling 'Adem', een muzikale monoloog over liefde, eenzaamheid en de angst voor onvoorwaardelijkheid, jezelf vol overgave weg te geven. Van Wende Snijders is het concept en de tekst, danseres Annabelle Lopez Ochoa maakte de choreografie en Jan van Eerd is verantwoordelijk voor het muzikaal concept. Als de voorstelling begint klinkt een oorverdovende kakefonie van geluiden die één voor één verstommen terwijl Annabelle alle deuren sluit die open staan. Met iedere deur verdwijnt een deel van het geluid totdat nog er nog eentje overblijft die zich door een gat in die deur maar erg moeilijk het zwijgen laat opleggen.
Circus Ronaldo ziet er bij aankomst op Aike's Plak in Hoorn op Terschelling precies zo uit als je van een circus verwacht: ronde tent, schilderachtige ouderwetse woonwagens en bij de ingang een witte houten hek. Onder het publiek veel kinderen want daar is het tenslotte een circus voor. Het is halfdonker als de toeschouwers plaatsnemen in een halve cirkel voor de piste waar een aantal restauranttafeltjes staan opgesteld. Ook Danny Ronaldo vindt dat er wel een lichtje mag komen en klimt daartoe hoog in de kroonluchter die in de nok van de tent hangt, tot hilariteit van het publiek. "Het restaurant is open!" verklaart even later David Ronaldo en uit het publiek worden een man en een vrouw uitgenodigd om aan het tafeltje plaats te nemen. Het blijkt al snel dat hulp Danny hele andere ideeën heeft dan zijn baas David. Hij heeft een eigen dame in het publiek die hij zijn gunsten wil schenken en de vrouw die ondertussen aan het tafeltje zit keurt hij geen blik waardig. Zodra hij maar even kans ziet snelt hij met de wijnfles, een lekkere bonbon of een bloem naar zijn eigen muze.
Kunstenaarsinitiatief De Maan met Whoiswhowaswhoistocome
Door Mieke Kreunen met vervangend beeld (klik voor vergroting)
Aan het begin van de Boschplaat ligt de Oerollokatie Daan Pootjes, een boerenerf dat zo weggelopen lijkt te zijn uit een ouderwetse film. Het wekt dan ook geen enkele verbazing dat we er Jan Decleir aantreffen die er kind aan huis is omdat de opnames voor de televisieserie Sil de Strandjutter indertijd daar gemaakt zijn. Decleir woont - net als wij - de voorstelling ' Whoiswhowaswhoistocome bij, een stuk naar 'As I lay Dying' van William Faulkner. Kirsten Roosendaal bewerkte het stuk voor De Maan en ze speelden het eerste deel - dat zich in de schuur afspeelt - al eerder op hun Utrechtste locatie Rood Noot. Het tweede deel dat buiten is maakten ze op Terschelling in het productieplatform en dat was op zichzelf al een heel bijzonder proces, vertelt Kirsten. De locatie op het boerenerf en bij de waddendijk speelt een belangrijke rol in het beeld dat de toeschouwer heeft en daar kan geen decorbouwer tegenop want in de natuur krijg je er de in en uit vliegende zwaluwen gewoon gratis bij.
