Onderwerp: OPERA EN OPERETTE, MUZIEK, JAZZ, CABARET, POP-ROCK
7 September 2014
Corrie en de Grote Brokken met prachtig koraaltje uitgeblazen
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Corrie en de Grote Brokken is niet meer. Op De Betonning tijdens Oerol begon dit twaalfkoppige gezelschap de afscheidstoernee en afgelopen vrijdag speelde de band het laatste concert in een Bimhuis vol vrienden en liefhebbers. Dan heeft Corrie en de Grote Brokken, die in 1996 werd opgericht, het toch 18 jaar uitgehouden en dat is best lang voor iets dat als eenmalig project startte. Ze waren er bijna allemaal bij voor 'Last' en de twee 'invallers' Efraim Trujillo en Yonga Sun namen de honneurs uitstekend waar op sax en drums.
Het werd een trip 'down memory lane' met brokken uit het prachtige repertoire van de vier projecten: Corrie en de Grote Brokken, Kado uit de Hel, Het Land Is Moe en VIER. Het was genieten van 'Space is the place', 'Achterblijvers', 'Vriezen of dooien', 'Pantoffelhelden', 'Betty Blue', 'Break a normal day' en nog veel meer waaronder een aantal verzoeknummers.
Ik ben nog steeds gek op 'Het land is moe', 'No house' en de liefdestrilogie die begint met het Hartstuk.
Mag ik mijn hart aan uw voeten leggen.
Als u mijn vloer maar niet vuil maakt.
Mijn hart is rein.
Dat wachten we dan maar af.
Ik krijg het er niet uit.
Kan ik u soms helpen.
Als u zo vriendelijk zou willen zijn.
Met alle plezier. Ik krijg het er ook niet uit.
Ik zal u opereren. Waar heb ik anders een zakmes voor. Het is zo gebeurd. Doorwerken en niet de moed verliezen. zo, dat was het. Maar het is een baksteen. Uw hart is een baksteen.
Maar het klopt alleen voor u.
Opera, jazz, pop, improvisaqties, gedichten, ballads, solo's en gedichten wisselden elkaar af. De Brokken zijn goed op elkaar ingespeeld en genieten zelf volop. Het publiek ook en sneller dan verwacht breekt de pauze aan.
Na de pauze vertelt Corrie voor de zekerheid nog even dat de Grote Brokken weliswaar gaan stoppen maar de Stichting Brokken natuurlijk niet. Het Brokkenfestival blijft tussen oud en nieuw plaatsvinden en ook het Brokkenbal met schrijvers gaat gewoon door. Zie voor alle Brokkenprojecten de website van Corrie van Binsbergen.
Zo tegen het eind van het programma sloop drummer Arend Niks vanuit de zaal het podium op om toch nog even een paar nummers achter het drumstel plaats te nemen. Met een glimlach van oor tot oor ging hij los terwijl Yonga Sun zich naast Hans Hasebos opstelde. Nog even een improvisatie van Corrie en Arend en de finale was daar. 'Pastorale', hoe toepasselijk. De hoed van Corrie ging omhoog, de haren van Beatrice naar voren, de arm van Bob Fosko omhoog en dat was het dan.
Bij het blazerskoraaltje dat na het daverende applaus nog even uit de catacomben van het Bimhuis klonk werden nog wel een paar traantjes weg gepinkt. Maar het was goed zo. Wat hebben we genoten en wat was het een mooie avond.
In de lift stond ik samen met een stel dat verdrietig was omdat het nu definitief afgelopen was voor Corrie en de Grote Brokken. Maar zo voel ik dat helemaal niet. De magie van theater en live muziek is juist dat het maar eenmalig is en dat die herinnering en dat gevoel van vervoering, ontroering en opgaan in dat moment altijd blijft.
Natuurlijk hebben we ook de CD's, de filmpjes en de foto's nog. Bovendien komt er nog veel moois aan in de toekomst zoals Dansen op een glazen plafond begin 2015 en nog veel meer. Kijk maar op de website.