Onderwerp: MUZIEK, ALGEMEEN, WERELDMUZIEK
22 Augustus 2013
Jazz Middelheim: muzikaal nazomeren bij de zuiderburen
Tekst: Jorien Heemskerk
Beeld: Ronald Rijntjes
Met een glas Duvel in de hand genieten van de zon én een selectie uit de allerbeste jazz. Dat kan iedere zomer vier dagen lang in het Antwerpse park Den Brandt tijdens het festival Jazz Middelheim. CultuurpodiumOnline was erbij op zaterdag 17 en zondag 18 augustus en viel van de ene verbazing in de andere.
Verwacht op Jazz Middelheim geen benauwde zalen, overvolle blokkenschema's of bergen plastic bekers. Hier zoek je een plekje in de grote tent of tussen de bomen daaromheen en laat je vervolgens in alle rust de vier concerten over je heen komen die voor die dag op het programma staan.
Tussendoor heb je ruim de tijd om je meegebrachte picknick uit te pakken, iets lekkers te halen bij een van de stalletjes of te snuffelen tussen Belgische en internationale jazzcd's. Kinderen die geen jazzfan zijn worden vermaakt door de animators van Free-Time. En iedereen met hoge nood kan terecht in het gratis 'VIP-toilet' met oranje loper en dito wc-papier.
Onweersbui
Maar over naar de muziek, want daar kwamen we tenslotte voor. De zaterdag opent met een groep van Vlaamse bodem: Bambi pang pang, aangevuld met drummer Andrew Cyrille. Als je ze op het podium ziet staan zou je niet zeggen dat Seppe Gebruers, Laurens Smet en Viktor Perdieus conservatoriumstudenten zijn en Cyrille hun tijdelijke coach. Ze spelen alle vier even professioneel en als volwaardige partners.
Doordat ze vrij improviseren zonder vast ritme, ligt de jazz van deze heren niet gemakkelijk in het gehoor. Achter iedere noot wacht een nieuwe verrassing. Juist het stuk dat ze helemaal niet geoefend hebben vormt in deze bijna-chaos het sterkste geheel. De spanning stijgt als bij een naderende onweersbui. Bladeren beginnen te ritselen, het wordt donkerder en donkerder, maar op het laatste moment waait hij toch net over.
Lazy sunday
Meer evenwicht en harmonie brengt de Waalse zangeres Melanie De Biasio. Haar nummers zijn toegankelijker, maar niet voorspelbaar. Ze worden zorgvuldig opgebouwd met warme stem, zuivere dwarsfluit en voldoende ruimte voor piano, bas en drums. Plus subtiele elektronische effecten. Zo ontstaat een melancholisch 'lazy sunday'-gevoel dat - voor wie ze nog kent - doet denken aan Vaya con Dios.
Aan het begin van de avond gaan we weer de vrije kant op met het kwartet van artist in residence Tigran Hamasyan. Deze 26-jarige Armeniër combineert gevoelig neergelegde akkoorden en folkloristische melodielijnen met heftige climaxen die niet onderdoen voor rock of metal. En hij neemt daar flink de tijd voor: het slotnummer duurt nog net geen half uur! Dit is geen muziek om te beluisteren, maar om mee te maken.
Boogiewoogie
Als het donker wordt is het een stuk voller op het podium. Hooverphonic, bekend van hits als 'Mad about you' en 'Sometimes', heeft namelijk een twaalfkoppig orkest meegenomen. Gezamenlijk vervangen zij de bekende Amerikaanse zanger Randy Newman, die zich twee dagen eerder af moest melden vanwege een longontsteking.
Met hun korte en relatief eenvoudige popliedjes zijn ze op dit festival een beetje een vreemde eend in de bijt. Jammer is dat het orkest vooral een ondersteunende rol heeft - de solo's van orkestleden zijn op één hand te tellen. Maar daartegenover staan leuke verrassingen, zoals de balladversie van 'Unfinished Sympathy' en een boogiewoogie op klavecimbel die zowaar tot een driemans polonaise leidt.
Na deze relaxte en ongedwongen afsluiting is het tijd om bij te komen in een Antwerps hotel. Want op zondag wacht opnieuw een concertprogramma vol variatie en improvisatie.
Hooverphonic & orkest spelen op zondag 25 augustus in het Amsterdamse Bos. Tigran Hamasyan staat op 3 oktober in het Bimhuis Amsterdam.
