Onderwerp: JAZZ, POP-ROCK
17 Juli 2010
"Finale" dag bij North Sea Jazz
Tekst en beeld Eric van Nieuwland
Het festival had duidelijk begrepen dat Nederland rondliep met Oranje-koorts voor de finale van het WK voetbal. Het schema werd aangepast zodat alle bezoekers dit evenement op NSJ konden meemaken. Opnieuw een bloedhete middag begon in Nile met Katie Melua.
Katie wil graag haar wat suffe imago afschudden en ziet er wulps uit in haar korte rok. Haar show start ze met nieuwe songs van haar album "The House". Liedjes met een fris karakter die het live verrassend goed doen. De recensies op haar album waren minder positief. Een mooi begin van deze lange dag.
Van jong naar oud, legende Sonny Rollins speelde al met alle groten namen van de Jazz wereld in zijn 80 jarige leven. Hij zit er punky uit en start zijn show met een 19 minuten duurde sax solo! Oud? niks oud! De Congo tent is altijd een plaats geweest voor mooie verrassingen, nu ook weer. Het Japanse orkest Shibusa Shirazu zorgt voor een vrolijke noot en zeker een glimlach op het gezicht. Een kakafonie van geluiden wordt over de volle tent heen gestort met dansers in tutu's en bananen, een zanger in onderbroek en een verwarde orkestleider. Absoluut vermakelijk!
Terug naar de Nile voor een van de hoogtepunten van dit festival: Joss Stone. Nog maar 23 jaar jong zingt ze met zoveel soul de zaal plat. Zelf blijkt ze ook verbaasd over de volle zaal wat ze blijkbaar niet had verwacht. Nummers van haar laatste cd "Colour me free" worden afgewisseld met hits als "You had me" en "Right to be wrong". Door naar de Darling zaal waar ik benieuwd ben naar Karsu Dönmez. Deze Amsterdamse heeft op haar 19e al in Carnegie Hall New York gestaan. Getooid in Oranje shirt over haar rode jurk heen stap ze zelfverzekerd het podium op. Met Pianospel en zang imponeert ze meteen, deze dame ga ik volgen!
De spanning stijgt want de finale gaat bijna beginnen, Ben Harper gaat de Nile opwarmen maar zijn optreden kan mij minder boeien (zal de spanning wel zijn). Tsja de finale wordt een zeperd, we verliezen terecht door hard spel en niet door gewoon lekker te gaan voetballen. Even slaat de stemming dan ook om als Spanje scoort en is zelfs de Nile doodstil maar niet getreurd want Stevie komt eraan. Stevie Wonder heeft geen toelichting nodig, het fenomeen is zichtbaar in zijn nopjes en stelt iedereen gerust met de woorden dat Nederland dan verloren heeft maar nog altijd een winnaarspubliek is. 60 seconden mogen de fotografen fotograferen dat wordt dus dringen voor het podium maar achteraf valt het reuze mee en is de tourmanager van Stevie Wonder flexibel.
Stevie speelt natuurlijk al zijn grootste hits en vrolijkt NSJ nog een keer op zodat iedereen met een goed gevoel naar huis kan. Ik heb nu al weer zin in NSJ 2011!