Cultuurpodium Online

CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer.
In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.

In ons tag overzicht
is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.

Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.

Specials

Festival aan de Werf
Holland Festival
Artikelen over Oerol Impressies van Oerol
Geluiden van Oerol
Onze speciale Oerolpagina
De Parade
Lowlands

Onderwerpen

Actie
Algemeen
Cabaret
CD en DVD
Circus en show
Dans
Festival
Jazz
Jeugd
Klassieke muziek
Locatietheater
Multimedia
Musical
Muziek
Nieuws
Opera en operette
Pop en rock
Straattheater
Toneel
Verwacht
Wereldmuziek

Cultuur op TV

Opium
Vrije Geluiden

Alle bloggers

Blog Aart Schutte
Blog Cornee Hordijk
Blog David Geysen
Blog Dorien Haan
Blog Hanneke en Jonas
Blog Joel de Tombe
Blog Karin Lambrechtsen
Blog Marijcke Voorsluijs
Blog Marina Kaptijn
Blog Marle en Clara
Blog Michael Varenkamp
Blog Moniek Poerstamper
Blog Noortje Herlaar
Blog Rembrandt Frerichs
Blog Suzan Seegers
Blog Tamara Schoppert
Blog Thomas Cammaert
Blog Tom Beek
Blog Ton van der Meer
Blog Willliam Spaaij
Blog Yonga Sun

Archieven

Jul 2022 Nov 2019 Sep 2019 Aug 2019 Jul 2019 Jun 2019 Jan 2019 Nov 2018 Sep 2018 Aug 2018 Jul 2018 Jun 2018 Apr 2018 Dec 2017 Nov 2017 Sep 2017 Aug 2017 Jul 2017 Jun 2017 Apr 2017 Aug 2016 Jul 2016 Jun 2016 Apr 2016 Mrt 2016 Feb 2016 Dec 2015 Nov 2015 Okt 2015 Sep 2015 Aug 2015 Jul 2015 Jun 2015 Mei 2015 Apr 2015 Mrt 2015 Feb 2015 Jan 2015 Dec 2014 Nov 2014 Okt 2014 Sep 2014 Aug 2014 Jul 2014 Jun 2014 Mei 2014 Apr 2014 Mrt 2014 Feb 2014 Jan 2014 Dec 2013 Nov 2013 Okt 2013 Sep 2013 Aug 2013 Jul 2013 Jun 2013 Mei 2013 Apr 2013 Mrt 2013 Feb 2013 Jan 2013 Dec 2012 Nov 2012 Okt 2012 Sep 2012 Aug 2012 Jul 2012 Jun 2012 Mei 2012 Apr 2012 Mrt 2012 Feb 2012 Jan 2012 Dec 2011 Nov 2011 Okt 2011 Sep 2011 Aug 2011 Jul 2011 Jun 2011 Mei 2011 Apr 2011 Mrt 2011 Feb 2011 Jan 2011 Dec 2010 Nov 2010 Okt 2010 Sep 2010 Aug 2010 Jul 2010 Jun 2010 Mei 2010 Apr 2010 Mrt 2010 Feb 2010 Jan 2010 Dec 2009 Nov 2009 Okt 2009 Sep 2009 Aug 2009 Jul 2009 Jun 2009 Mei 2009 Apr 2009 Mrt 2009 Feb 2009 Jan 2009 Dec 2008 Nov 2008 Okt 2008 Sep 2008 Aug 2008 Jul 2008 Jun 2008 Mei 2008 Apr 2008 Mrt 2008 Feb 2008 Jan 2008 Dec 2007 Nov 2007 Okt 2007 Sep 2007 Aug 2007 Jul 2007 Jun 2007 Mei 2007 Apr 2007 Mrt 2007 Feb 2007 Jan 2007 Dec 2006 Nov 2006 Okt 2006 Sep 2006 Aug 2006 Jul 2006 Jun 2006 Mei 2006 Apr 2006 Mrt 2006 Feb 2006 Jan 2006 Dec 2005 Nov 2005 Okt 2005 Sep 2005 Aug 2005 Jul 2005 Jun 2005


Prikbord

Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.

Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Del.icio.us
  • Digg
  • Google
  • Technorati
  • eKudos
  • Facebook
  • Blogmarks
  • Furl
  • Live
  • NuJIJ
  • Slashdot

Onderwerp: POP-ROCK, JAZZ

19 Juni 2010

The Hague Jazz dag een: Zomerzon, Gospel Queen en Michael op de gitaar

Trijntje Oosterhuisliz mccomb Wouter Hamel
Door Isolde van Leeuwen, foto's Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Een jazzfestival is toch een ander soort festival. Wouter Hamel trekt rustige mensen aan. Dat zijn mijn eerste gedachten als ik in de A-Train op anderhalve meter van het podium sta verwijderd. Het festival is The Hague Jazz waar ik op 11 juni aanwezig ben.

Een jonge belhamel komt het podium op. Blond haar tot over zijn ogen, een colbertje over een wit t-shirt. Een brede glimlach maakt het geheel af. Hij lijkt jong, maar hij is al 33! Wouter Hamel begint zijn optreden omringd door vijf bandleden, met instrumenten zoals een keyboard, een bas, alle mogelijke soorten slaginstrumenten en een basgitaar. Wouter’s stem is vlekkeloos, hij gooit zijn hele lichaam in de strijd. Zijn gezicht geeft alle emoties weer die je verwacht bij de liefdesliedjes die hij ten gehore brengt. Zelf speelt hij met zijn stem. Hij zingt met zijn handen om zijn mond in de vorm van een toeter en met een megafoon voor een blikachtig geluid.

De hits zoals ‘Don’t Ask’ en ‘In Between’ laten de zaal swingen die in eerste instantie los moet komen. Het is immers een van de eerste optredens op het festival die avond, maar de swing in zijn liedjes zorgt vanzelf voor de opleving. Van die toeschouwers die zo rustig overkwamen aan het begin is maar weinig over. Iedereen danst enthousiast mee. Zwoele zomeravonden, met een gitaar op het terras aan zee wisselen af met een gladde Frank Sinatra show. Zelfs de songs over gebroken harten en bedrog maken je wensen voor een dergelijke intense beleving van emoties. ‘Useless Fraud’ is een meeslepend drama met een uitgerekte finalepartij. Hij draagt je mee van de ene golf op de andere en stort zichzelf er volledig in zonder enige gêne.
Jammer dat het maar een uurtje duurt. Met een zucht loop ik richting de andere podia.

 Michael Varenkamp Michael Varenkamp Trijntje Oosterhuis

Religieus hoef je niet te zijn om je mee te laten slepen in de gospeljazz van Liz McComb. Deze Afro-Amerikaanse artieste vertegenwoordigde voor mij de old style jazz. Ik waande me na een kwartier in een swingende Baptistenkerk. Vol vurige aanhangers die haar met veel joelgeroep aanmoedigen. Eigenlijk herhaalt ze telkens een regel die het onderwerp van het lied aangeeft. De muziek dient ter illustratie van de kracht van die ene regel. Met een rustig begin naar een denderend einde of met een denderend begin naar een rustig einde. Ze geeft het ritme aan en de vijf anderen bandleden spelen daar op in. Op een basgitaar, een elektrische gitaar, slaginstrumenten en een orgel.  Het geluid is in het begin een blamage. De microfoon werk niet mee maar de krachtige stem van McComb reikt gelukkig ver genoeg.De band slaat  zich er dapper doorheen. Het doet weinig af aan de ‘stage presence’ van de band en de muziek. Ze is al 58 maar dat is haar niet aan te zien. Tijdens de heftige solo’s van haar bandleden verlaat ze even haar stek achter de piano. Ze lijkt soms verdacht veel op Tina Turner. Na een tijdje verontschuldigt ze zich voor haar af en toe zichtbare witte onderbroek. De rits van haar zwarte broek houdt het niet altijd tijdens al die heftige bewegingen. De muziek zweept op en voor ik het wist zat ik ook als een vurige baptist mee te joelen. Indrukwekkend.

Dit jaar hebben de organisaties The Hague Jazz en Pure Jazz The Movement de handen in elkaar geslagen voor een nauwere samenwerking. Pure Jazz is vooral gericht op de crossover variant in de jazz. Voor de avontuurlijke muziekliefhebber valt daardoor veel interessants te beleven. Een voorbeeld is het optreden van artistic director Pure Jazz en trompettist Michael Varekamp die met vier man het door hem gecomponeerde ‘Obama Suite’ ten gehore brengt. Het zevendelige stuk is geschreven aan de hand van verzamelde filmbeelden die tijdens het concert worden getoond, over beroemde vechters van burgerrechten. Dat heeft hij zo goed gedaan dat het soms huiveringwekkend is hoe de hardbop muziek en beeld op elkaar aansluiten. Illustrerend is moment waarop de beelden van de film Malcolm X worden getoond waarin de door Denzel Washington gespeelde leider wordt neergeschoten. Michael en band gaan volledig los wat perfect aansluit bij het geweld dat op beeld is te zien. Met ‘Obama Suite’ levert Varekamp een avontuurlijk werkstuk af van hoog niveau.   

Aan het einde van de avond wurm ik me naar binnen in de Chez Ella zaal waar de show van Trijntje Oosterhuis de avond afsluit. Rijen staan  voor de deuren te wachten en lang niet iedereen vindt een goede zitplaats.

Wouter Hamel Trijntje Oosterhuis Liz McComb

Na de dood van Michael Jackson is Trijntje in eerste instantie puur voor zichzelf liedjes van Michael gaan opnemen met Leonardo Amuedo op gitaar. Eind vorig bracht ze het werk uit op het album 'Never Can Say Goodbye', een prachtige interpretatie van songs van de overleden zanger. Ze creëert van meet af aan een intieme sfeer. Dat kan, zelfs in zo’n enorme zaal als Chez Ella. Haar achtergrondzangeressen zijn alle drie vrouwen die ze van jongs af kent. Ze zijn goed op elkaar afgestemd en aan elkaar gewaagd. De dames dagen Trijntje uit om het beste uit zichzelf te halen.

Vooral Trijntje’s versie van ‘Human Nature’ geeft me nog kippenvel als ik eraan denk. Ze heeft echt de stem om de warmte te geven die het lied verdient. Leonardo maakt zijn reputatie meer dan waar. Op drie verschillende gitaren zoveel kracht in die songs blazen in je eentje...petje af. Aan het einde wordt hij nog even geholpen. En wel door Candy Dulfer! Eerder die avond trad Candy zelf op en de laatste tien minuten van Trijntje’s show geeft ze nog wat extra soul aan de show met haar saxofoon. Het dak gaat eraf! Mensen joelen, juichen, en gaven hun zitplaatsen op om zo dicht mogelijk bij het podium te komen.

Enige kritiekpunt was dat het natuurlijk minder Jazz is dan de andere shows op The Hague Jazz. Maar als deze show het alternatief is...anytime!


Gebruikte Tags: , , ,

=================


(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spam in reacties te voorkomen stellen we je een eenvoudige vraag.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.