Onderwerp: DANS
28 Februari 2010
Schweigman's 'Tussen' galmt na in je hoofd
Door Ad Aerts met foto's van Boukje Schweigman
Ik droom. Toch? Het is donker. Ik voel dat er mensen om me heen zijn. Ik hoor ze ademen. Maar ik zie ze niet. Dan hoor ik ets vallen. Ik kijk om me heen en zie iemand in een bundel licht op de grond liggen. We schuifelen voorzichtig dichterbij, want het is nog steeds donker je ziet alleen de gedaante op de grond. Geen beweging.
We doen niets. We kijken alleen. En wachten. En dan weer een geluid van vallen. Ergens anders in de duisternis weer een bundel licht. En weer iemand die op de grond ligt. Terwijl het licht op de vorige gevallen gedaande langzaam wegvaagt, schuifelen we langzaam naar de nieuwe lichtbundel. In de hoop dat we daar antwoord vinden. Antwoord? We weten de vraag nog niet eens. En intussen blijft het donker…
Boukje Schweigman heeft samen met Japanse danser en choreograaf Kenzo Kusuda, vijf jonge performers, haar vaste ontwerper Theun Mosk en altviolist Oene van Geel een intrigerende voorstelling gemaakt rond beweging en muziek, maar vooral tussen licht en duisternis. Soms moet het publiek moeizaam in de duisternis turen naar wat er op het speelvlak gebeurt, op andere momenten neemt een verblindend licht het over.
Alles grijpt in elkaar, alles past, en toch kun je niet plaatsen wat er gebeurt. Maar het grijpt je, neemt je mee. Deze voorstelling laat je als publiek niet op afstand staan. Je maakt er deel van uit. De voorstelling begint met het publiek op het speelvlak, en eindigt met de performers op de tribune. En na afloop ga je naar huis met een verzameling indrukken die blijven nagalmen in je hoofd.