Onderwerp: JAZZ
13 Juni 2009
Derde dag van IJjazz 2009
Tekst en Beeld Michiel Fokkema (klik voor vergroting)
In deze tijd waar alles wat geen pop is jazz heet, had het IJazz jazz festival ook weer een gevarieerd programma.
Van bigband tot hiphop, met daartussen, funk, soul, fado, jazz, free jazz, fusion, jazzrock, blues etc. Voor elk wat wils. Misschien vanwege de slechte weersverwachting of vanwege het feit dat er dit jaar voor het eerst entree werd geheven, het NDSM terrein bleef wel erg leeg. Aan de line-up kan het niet gelegen hebben. Bekende namen zoals Matt Bianco, Wouter Hamel, Carmen Souza en Terry Callier waren toch niet aantrekkelijk genoeg om het festival terrein vol te krijgen.
De dag begon om 12:30, toen het nog redelijk weer was met Edwin Rutten, AKA "Ome Willem". Hij is echter een begenadigd zanger. Hij zingt standards in het Engels en in het Nederlands. Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan en betrekt hij ook het publiek en de kinderen erbij, met een leuk verhaak over olifanten met witte en zwarte slagtanden. Daar komen de toetsen van de piano vandaan. Al met al dus een zeer vermakelijk optreden.
Daarna beginnen ook op de andere podia artiesten op te treden. Een en ander is slim geprogrammeerd waardoor je van eigenlijk elke band wel iets kunt zien en horen.De eerste band op het kleine podium binnen in een boot was het Sanne Landvreugd kwartet. Zij spelen aanstekelijke jazz. De band is uitstekend op elkaar ingespeeld en Sanne Landvreugd beheerst haar alt sax tot in de puntjes.
Op het grote podium op de helling speelde ondertussen Carmen Souza. Duidelijk van Afrikaanse afkomst met overeenkomstige muziek. Goed in het gehoor liggende muziek met een boodschap. Zij werd afgelost door Crisitna Branco. Een Portugese Fado zangeres die echter begonnen is als Jazz zangeres. Nu brengt zij de Fado in een modern jasje. Beiden waren echter niet echt gewend aan ons koude kikker klimaat.
Wouter Hamel, net terug van zijn tour door Japan, doet zijn ding zoals verwacht. Degelijk gespeelde main stream luisterliedjes. Opvallend is dat hij regelmatig een kleine megafoon gebruikt om te klinken als een oude 78 toeren plaat. Verder niet echt mijn smaak dus ik loop door naar Monsieur Dubois. Een zes mans formatie die ,zoals ze zelf zeggen, “Danceable hardjazz” maken. Hoe je het ook noemt het was erg goed. Strakke beat, strakke pakken, virtuoze solo’s en dat alles met zichtbaar en aanstekelijk plezier. Van harte aanbevolen.
De lucht begint te betrekken en veel mensen zoeken beschutting onder een overdekt podium, een paraplu of op de boot. Daar speelt ondertussen Mary Davis jr. met haar band. Een jonge frêle zangers met een diep soul zangstem.
Nu valt er een dikke regen met vette druppels. Polar Bear was zo vriendelijk om het publiek op het podium uit te nodigen zodat ze droog konden blijven. Dit creëerde de atmosfeer van een huiskamer. Polar Bear maakt experimentele jazz en word geleid door drummer Seb Rocheford. Opvallend zijn de twee tenor saxofoons en een muzikant op laptop. Hij gebruikt een laptop met een game controller om allerlei bizarre geluiden te maken. Ook sampled hij live geluiden van zijn mede bandleden om die dan gelijk te vervormen en weer in de muziek terug te brengen. Maar het raarste wat ik ooit heb gezien was zijn solo op ballon! Onovertroffen, als ze in de buurt zijn ga ik zeker weer naar ze luisteren.
Omdat het nog steeds regent worden The Ploctones verhuisd naar een podium met betere overkapping voor het publiek. Deze band is nu dus de laatste act van het festival en het aantal mensen is terug gebracht tot misschien slechts honderd. Wat jammer is voor de wegblijvers want The Ploctones waren voor mij het hoogtepunt van de dag. Zij hebben net een nieuwe CD uitgebracht genaamd “050”. Dit is het kengetal van Groningen en slaat op het feit dat het grootste deel van de band uit Groningen komt. Deze CD is al erg goed maar het live optreden slaat echt alles. Ze gaan volledig uit hun dak! Ze zijn maar met hun vieren maar het klinkt als een big band. Weliswaar is Anton Goudsmit de voorman maar alle vier de muzikanten staan hun mannetje en doen zeker niet voor elkaar onder. Bij elkaar zijn ze een solide groep die uitstekende muziek maken en het experiment niet schuwen.
En toen, toen de laatste tonen vervaagden in de wind, was het droog en konden we naar huis na een zeer geslaagde laatste dag van IJjazz festival in Amsterdam.