Onderwerp: JAZZ

29 Mei 2009

Geslaagde vierde editie The Hague Jazz

 
Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Voor de vierde keer was het één na laatste weekend van mei weer gereserveerd voor een keur aan nationale en internationale artiesten op het The Hague Jazz festival. Het sfeervolle World Forum Convention center bood ook deze keer weer onderdak aan het Haagse antwoord op het vertrokken North Sea Jazz festival. Met een additionele buitentent was er dit jaar ook extra ruimte voor een aantal populaire acts. De opener daar waren de Britse Brand New Heavies die met hun optimistische funk een niet onaangename greep uit hun catalogus deden met nummers als Dream on Dreamer en Never Stop. Tientonner Solomon Burke deed vanaf zijn kroonstoel een vertrouwde soul en preekset met een bont begeleidend gezelschap. Opgerakeld uit de oude doos waren Morris Day & The Time die door velen worden herkend als een satelliet act van Prince en ooit een grote hit scoorde met Jungle Love. Even flamboyant als in de jaren tachtig zetten Day & The Time een ouderwets funkfeestje neer.  

Dat ze in Nederland ook weten hoe een groove moet worden neergezet bewees het viermansgezelschap The Rare Groove Orchestra dat in een kleine zaal alle remmen losgooide en de adrenaline van de gemiddelde toeschouwer behoorlijk liet stijgen. Kenmerkend voor deze groep is het Hammond Organ geluid met catchy gitaarrifjes ondersteund door een pompende rimtesectie. De band heeft inmiddels twee CD’s op haar naam staan en vorig jaar gaven ze een aantal succesvolle optredens in Mexico. Deze heren mogen volgend jaar gerust in een grotere zaal worden geprogrammeerd zodat iedereen de ruimte heeft om te bewegen op deze heerlijke grooves. 

In dezelfde ruimte als The Rare Groove Orchestra speelde ook de Nederlandse Faya die een soepel pop/soul optreden neerzette waarbij een overheersend prettig gevoel werd overgebracht. Dat werd nog eens versterkt door de aangename verschijning die de 22-jarige Faya is en het stemgeluid van deze dame dat zowel passie als wat meer felheid herbergt.   

Soul van hoog niveau werd gepresenteerd door Frank McComb. Ooit de zanger van het gezelschap Buckshot Le Fonque waarmee hij een top tien hit scoorde met het prachtige Another Day. Tegenwoordig brengt hij zijn muziek in eigen beheer uit en geeft hij wereldwijd optredens. Zijn stem en lekker in het gehoor liggende soul muziek roepen Donny Hathaway en Stevie Wonder in herinnering. Absoluut een van de hoogtepunten. Soul hoeft echter niet persé door een Amerikaan te worden gebracht want sinds vorig jaar heeft Nederland het talent Sabrina Starke in huis wiens carrière behoorlijk in de lift zit met het binnen een half jaar goud geworden debuut Yellow Brick Road en het ontvangen van een Edison. Haar optreden trok een bomvolle zaal met nieuwsgierigen die een overtuigende Starke aan het werk zagen. De zangeres is qua live act de afgelopen tijd gegroeid en haar liedjes zijn nu ook hier en daar van andere arrangementen voorzien. Een overtuigend voorproefje voor haar optreden op North Sea Jazz.    

Oudgedienden Dee Dee Bridgewater, Hugh Masekela en de legendarische jazz- en beboppianist Hank Jones geven ieder prima concerten. Zangeres Bridgewater heeft in haar carrière al diverse projecten gedaan variërend van een hommage aan Ella Fitzgerald (waarvoor ze een grammy ontving) tot het zingen van werk van Kurt Weill. Op The Hague Jazz gooide ze het over een Braziliaanse boeg en zong ze met passie werk van haar laatste project onder begeleiding van een uitstekend kwartet met een fijne ritmesectie. Trompetist en zanger Masekela vierde zijn zeventigste verjaardag met twee concerten tijdens het festival en krijgt daarmee de bezoekers in een vrolijke stemming. De legendarische Zuid-Afrikaan bracht recentelijk een nieuwe plaat. Afrikaanse klanken vermengd met jazz en funk maakten er weer een avontuurlijk geheel van en de goede man met het rauwe stemgeluid blaast er nog lustig op los. De 90-jarige Hank Jones gaf een indrukwekkend optreden. Hij werd begeleid door het Metropole Orkest en het speciaal voor hem geschreven ‘Ivory;s Tower’ beleefde de première.

Wat minder toegankelijk maar daarom zeker niet minder interessant was het optreden van saxofonist Joe Lovano die niemand minder dan rijzende ster Esperanza Spalding in zijn band had staan. Langgerekte nummers waarbij ieder lid de ruimte kreeg om te soleren. En hoewel knap wat er gebeurde was het voor op het late tijdstip net iets teveel maar dat is puur een kwestie van beleving.   

Swingend was ook de New Cool Collective satelliet Sinas die een uiterst smakelijke fusie van jazz, funk, ska en Arabische invloeden neerzette. Vorig jaar bracht deze groep hun debuut CD uit. Het collectief onder leiding van Wouter Schueler stoomde op de planken en zette daarmee een smakelijk stukje muziek neer waar de vonken vanaf vlogen.   

Wonderschoon was het optreden van de Braziliaanse Ivan Lins die met het Metropole Orkest en gitarist Leonardo Amuedo een selectie van zijn liedjes presenteerde. Lins is een passievolle performer en dat voel je als toeschouwer. De begeleiding van het Metropole Orkest hierin doet eer aan zijn prachtige sensuele composities waarvan als altijd Comecar De Novo en Lua Soberana tot de hoogtepunten behoren. Speciale gast bij dit optreden was Trijntje Oosterhuis die twee Engelstalige composities vijlloos wegzong.  

De vierde editie van The Hague Jazz was een interessante programmering waar helaas ieder jaar net als op North Sea Jazz keuzes moeten worden gemaakt. Inmiddels begint The Hague Jazz een begrip te worden in de Residentiestad maar ook daarbuiten en staat de vijfde editie inmiddels gepland. De ambiance in het World Forum is prettig, de sfeer onder het publiek is vrolijk, je loopt zo nu en dan nog eens een muzikant tegen het lijf en er zijn voldoende voedsel -en drankvoorzieningen. The Hague Jazz 2009 is een geslaagd geheel geworden met een prima programmering.