Onderwerp: JAZZ, POP-ROCK
7 April 2008
Band of Gypsys Reloaded “ Mixed Emotions
Tekst en beeld van Louis Obbens
Bimhuis, Amsterdam - 24 maart 2008
Halverwege het jaar 1969 formeerde Jimi Hendrix zijn nieuwe volledig ‘zwarte’ groep: de Band of Gypsys. Naast het gitaarfenomeen bestond deze band uit basgitarist Billy Cox en de recent overleden drummer Buddy Miles. Hendrix wilde met deze groep, na de Jimi Hendrix - Experience, een nieuwe muzikale weg inslaan. Het live debuut vond, na een relatief korte voorbereiding, plaats in het fameuze Fillmore East (NY). Op de scheidslijn van ’69 “ ’70 werden gedurende twee avonden en nachten legendarische shows opgevoerd. Tijdens deze shows, eerder een soort van jam-sessions, werden overwegend nieuwe nummers ten gehore gebracht. In tegenstelling tot de psychedelische rock van weleer werd de muziek losser, meer geïmproviseerd en met een onmiskenbaar Blues/ Funk gevoel, neergezet. Opvallend was de stevige ‘groove’ en langduriger solowerk van de ‘meester’ zelf. Aansprekend was vooral het nummer Machine Gun. Dit nummer stond symbool voor zowel de interne rassenstrijd in de VS als voor de ‘blanke’ Amerikaanse oorlog in Vietnam. Het gold als een eerbetoon aan de jongeren die hetzij in het ‘Homeland’ dan wel in Vietnam, strijd voerden. Overtuigend simuleerde de band helikoptergeluiden, explosies, vallende bommen en vanzelfsprekend machinegeweren. Beelden die het nummer opriepen waren die van angst, frustratie maar ook die van hoop. De Band of Gypsys werd kort daarop door de manager na een reeks van incidenten ontbonden. Kort na aanvang van een nieuwe bandsamenstelling, stierf Hendrix, verdacht, een vroegtijdige dood. Het postuum verschenen album van de Band of Gypsys, bestaat uit een selectie van een zestal nummers, later uitgebreider vastgelegd op Live at the Fillmore East (2 CD’s).
Aan de Band van Bourelly de ondankbare taak om, zoals hij het zelf verwoordde, toekomstgericht en met een open mind, de composities van Band of Gypsys verder te ontwikkelen en verrijken. Voorzichtig voegde hij er aan toe dat dit soms tot gedenkwaardige dan weer tot minder geslaagde momenten zou kunnen leiden. Het concert op 24 maart 2008 gaf mijns inziens hier op één avond al blijk van. In het begin van de eerste set werd geheel in lijn met de Hendrix historie geput uit zijn psychedelische periode via het vervreemdende Voodoo Chile en het introspectieve ‘Manic Depression’. Pas met het derde nummer volgde Bourelly en consorten het Band of Gypsys’ pad met Message of Love.
Jammerlijk en geheel in stijl van zijn voorganger Hendrix, werden technische problemen met de gitaareffecten op het podium verholpen. Na een funky deel en een effectvolle solo herhaalde dit probleem zich aan het einde van dit nummer. Who knows bracht uiteindelijk voor de pauze het jongensjaren gevoel met betrekking tot muziek bij mij terug. In dezelfde dampende/stomende sfeer, en voor het eerst in vloeiende stijl omspeelde Bourelly, in hoog tempo, The Power of Soul. Naadloos overgaand in een machtige ‘groove’ werd de Buddy Miles compositie Changes gespeeld, waarin ook de onderlinge interactie ontzag afdwong. Helaas keerde de band daarna terug naar de zwaar op de hand zijnde psychedelica, omlijst met freaky, te ver doorgevoerde solo’s. De apotheose van de avond zou het zeer legendarische Machine Gun moeten worden. Het nummer, inclusief de dreigende oorlogseffecten, werd veelzeggend gedragen door drummer Weston. Vreemd genoeg had niet Bourelly in het koningsnummer de hoofdrol maar bassist Gibbs, in een te lang doorgevoerde solo.
Band of Gypsys Reloaded: een risicovolle operatie, met spaarzame funky hoogtepunten, ontdaan van de sociale context uit een geëngageerde tijd, was krap aan de reis waard.
Line Up:
Jean-Paul Bourelly - gitaar
Melvin Gibbs - basgitaar
G.Calvin Weston - drums