Onderwerp: DANS, VERWACHT, TONEEL, MUZIEK
19 Februari 2008
Ik zit als een kip naar het onweer te kijken...
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Aan het woord is Maarten Wansink op de eerste repetitiedag voor de nieuwe voorstelling die in het Utrechtse Beatrixtheater gaat spelen: Dirty Dancing. De uitspraak in de titel is zijn antwoord op mijn vraag hoe zijn ervaringen tot nu toe zijn op deze persdag. Wansink is een 'klassieke toneelspeler' die nooit eerder betrokken was bij een dergelijke grootschalige productie al stond hij wel eens eerder in een musical.
Maar hij heeft er zin in!
Wat zijn Wansinks indrukken tot nu toe?
"Het spannendst wordt het om met de andere spelers te proberen het verhaal op poten te krijgen want veel aandacht gaat natuurlijk naar de dans en de muziek maar het verhaal van Dirty Dancing gaat over de vrijheidsstrijd van een puber die zich tegen haar ouders afzet." In Hamelen, de musical waarin hij eerder speelde ging er zo veel aandacht naar de mise en scene, de dans en zang dus de vorm van de voorstelling dat Wansink zich op een bepaald moment afvroeg wanneer het eens zou gaan over WAT er gespeeld moest gaan worden in plaats van HOE. Maar dat is natuurlijk ook de werkwijze van de klassieke acteurs die een hele andere invalshoek (en over het algemeen ook andere omstandigheden) hebben dan musicalacteurs.
Ook de mentaliteit in het musicalvak is anders en dat spreekt Wansink erg aan. "In dit vak is men blij dat men een klus heeft en wordt er keihard gewerkt. Toneelspelers daarentegen hebben heel vaak wat te klagen omdat ze vaak iets anders willen dan dat wat ze kregen. Hier is men blij dat men werk heeft terwijl toneelspelers altijd iets anders willen dan ze hebben en in een enorme klaagcultuur leven. Wellicht is dat een rudiment van de grote gezelschappen. Als er bij een gezelschap 25 acteurs werken dan zijn er daarvan maar enkelen die krijgen wat ze willen en de rest moet zich maar voegen. En dat is voor een kunstenaar niet simpel om iets te moeten creëren maar geen invloed te hebben op het wat en hoe".
Hoe kwam Dirty Dancing dan op het pad van deze klassieke acteur?
"De allereerste aanleiding was dat we allemaal tegenwoordig enorm moeten auditeren. Daar wilde ik wat ervaring in opdoen dus ben ik begonnen met een auditie voor de rol van Doolittle in My Fair Lady. Daar heb ik kennis gemaakt met Carline Brouwer en Mariannne van Wijnkoop en op een gegeven moment vroegen ze me hiervoor. Toen heb ik al die rondes doorlopen en ben mijn mijn dochters die film gaan kijken. Zo ben ik me er steeds verder in gaan verdiepen en uiteindelijk zitten we nu hier. Ik vind het heel spannend om voor het eerst in mijn leven een hele lange productie te gaan doen en dan op een vaste lokatie in het Beatrix Theater.
Er komen steeds meer toneelacteurs die in gaan musicals spelen. Wat vind je daarvan?
"Dat is een goede onwikkeling want het acteren in musicals is lange tijd een beetje een ondergeschoven kindje geweest. Het is goed dat daar de laatste tijd meer aandacht voor is gekomen. Bovendien is het voor acteurs leerzaam om in andere settings te werken dan het klassieke toneel naast het feit dat de arbeidsmarkt in het vak zo vergroot wordt."
En nu voel je je als een kip die naar het onweer zit te kijken?
"Zo'n perscircus van deze omvang is voor mij ook de eerste keer maar ik vind het wel erg leuk om mee te maken. Het fenomeen van die massale aandacht in de media loopt een beetje hand in hand met de aantallen bezoekers die verwacht worden. Veel media weten natuurlijk al dat er een massa toeschouwers naar zo'n enorme productie getrokken wordt dus publiceert men er graag over. En dit bedrijf (Van den Ende Theaterproducties) kent niet alleen haar klantenkring goed maar weet ook heel goed hoe samen te werken met de media. Daar kan de toneelsector nog wat van leren".
Dirty Dancing gaat op 9 maart aanstaande in première in het Beatrix Theater in Utrecht en voor meer informatie kunt u terecht op de website.
Dirty Dancing - website