Onderwerp: DANS
25 Januari 2008
Andres Marin | Un noche en el Ultimo café
Door Mieke Kreunen met vervangend beeld (klik voor vergroting)
Hoewel ik me afgelopen week heb laten uitleggen dat klassieke flamenco niet bestaat, had ik wel een beeld van wat je van - laat ik het dan maar traditionele flamenco noemen - kunt verwachten. Het is muziek en dans (afkomstig uit Andalusië) die niet alleen temperamentvol en theatraal is maar ook moet de artiest 'duende' bezitten, de bezieling en bevlogenheid waardoor muziek en dans een eenheid worden en magie ontstaat. Andrés Marin wordt wel 'De Picasso van de Flamenco' genoemd en dat staat dan voor het feit dat hij één van de grootste vernieuwers is ervan. Zijn flamenco is innovatief en modern met een geometrische dansstijl. Marin heeft adembenemend voetenwerk en zijn choreografie is - hoewel gestoeld op de meer traditionele flamenco - steeds verrassend. Flamenco lijkt hem in het bloed te zitten maar dat is niet echt verwonderlijk als je weet dat hij de zoon is van de beroemde Andrés Marins Senior en flamencodanseres Isabel Vargas.
In 'El Ultimo Café' trekt Marin langs de beroemde fablaos, de cafés cantantes waar de flamenco eind 19e eeuw en begin 20e eeuw tot grote bloei kwam. De muziek en zang zijn daarbij de bron van zijn dans net als in die tijd toen de flamenco nog niet zo was vastgelegd in clichés, do's en don'ts. De ruimte die er toen was om te experimenteren en te zoeken naar nieuwe vormen is hetgeen Marin nu ook creëert in deze voorstelling. Afgelopen woensdag trad deze meester van de moderne flamenco op in Vredenburg Leidsche Rijn voor een bescheiden gevulde zaal. Aanvankelijk leken de tengere man en zijn muzikanten wat verloren te gaan op het enorme grote kale toneel van de enorme rode doos die het tijdelijke theater is. In de voorstelling wordt geen gebruik gemaakt van decor (op wat tafels en stoelen na), wel is er (spaarzaam) licht en zijn er sfeervolle projecties op de achtergrond. Die beleving van een kaal toneel was slechts van korte duur want binnen een mum van tijd viel die gedachte weg en werd het publiek 'gepakt' door deze charismatische danser en zijn musici. Kreten van aanmoeding en bewondering gingen door de zaal als de muziek, de zang en de roffelende voeten even verstomden en ook ik raakte steeds meer in de ban van deze meester van de moderne flamenco die zijn voeten kan laten schreeuwen, juichen en fluisteren.
Het is duidelijk te merken dat musici en danser enorm op elkaar zijn ingespeeld in de dialoog die geluid en beweging met elkaar voeren. Strakke en zuivere voetbewegingen, hoekige en scherpe armen en theatrale beweging die, hoewel niet voor de hand liggend, toch logisch uit de muziek lijken te volgen houden de aandacht gevangen. Volop genieten dus voor de liefhebbers in de zaal die Marin en zijn musici dan ook met een staande ovaties beloonden aan het eind van de voorstelling. Andrés Marin is vanavond nog te zien in Breda (Chasse Theater). Maar ook nog op 5 maart in Maastricht (heater aan het Vrijthof, op 9 maart in Groningen (Schouwburg Groningen), op 11 maart in Eindhoven (Parktheater), op 12 maart in Arnhem (Schouwburg Arnhem) en op 15 maart in Den Haag (Lucent Danstheater). Andrés Marin - website Andrés Marin - dans José Valencia - zang Salvador Gutierrez - gitaar Juan Antonio Suarez - percussie Pablo Suarez - piano