Onderwerp: DANS
11 Oktober 2007
Waveland
Door Rina Sanders met foto's van Scapino (klik voor vergroting)
Première gezien in de Rotterdamse Schouwburg op 4 oktober 2007-10-06
In Waveland vertolken 20 dansers van het Scapinoballet de ontboezemingen van de choreografen Ed Wubbe, Marco Goecke en Georg Reischl.
In afwachting van de voorstelling, in de hal van de schouwburg, maakt het publiek gelijk kennis met de setting van de eerste voorstelling ‘Geraum’ van Georg Reischl. We zien de dansers bewegen en praten tussen tafels, stoelen en ander meubilair. De bewegingen zijn vooral met gebogen armen en open handen. Ze communiceren onderling en direct met de toeschouwers. Het is niet duidelijk waar het over gaat, maar het valt op dat iedere individuele danser zijn eigen ding doet. Een dynamisch geheel. Het eerste stuk in de zaal ‘Geraum’ wordt gedanst door dezelfde groep. Doordat je eerst de dansers van dichtbij heb kunnen zien is het net of je ze al een beetje kent. Vanuit de grote zaal lijken de dansers op het vrij afstandelijke podium extra zichtbaar en je krijgt er meer gevoel bij. In ‘Geraum’ zien we verschillende groepjes bewegen over een groot wit vierkant. Achtergrond is een lang wit doek. Het geheel is vrij onrustig door de continue wisselingen en de live gesproken losse teksten. Accent lig op de bewegingen van de groep, de contouren van het geheel zijn mooi om naar te kijken. Ondanks de wisselingen van koud en warm licht komt het stuk vrij kil over. Dit wordt versterkt door een fris briesje vanachter het witte doek. ‘Quartet’ is het tweede stuk, een choreografie van Ed Wubbe. ‘Quartet’ wordt gedanst door twee mannen en twee vrouwen. Het viertal laat elkaar niet los. Er is steeds een afwisseling van verschillende duetten en trio’s. Emotionele spanning van liefde en aversie is voelbaar. Deze spanning wordt versterkt door de elektronische muziek. Spannend is ook het decor van Pamela Homoet. Een reusachtige schuine wand die de dansers relatief klein en kwetsbaar maakt.
‘Bravo Charlie’ van Marco Goecke is het derde en laatste deel. We zien een mysterieus sprookjesachtig beeld. De belichting zorgt voor grote contrasten op de lichamen waardoor de spieren goed te zien zijn. Dit accent is een van de weinige goed herkenbare elementen van het menselijke lichaam. De broeken met veertjes, geluiden en houdingen werken vervreemdend en brengen soms gegniffel teweeg bij het publiek. Het bijzondere beeld op het podium is sterk bepalend voor deze choreografie en intrigeert. Na een tijdje verslapt dit verrassingseffect, waardoor de aandacht verschuift naar de dans zelf en het verhaal daarbij. Deze omschakeling kost enigszins moeite aan het einde van deze avond.
Alles bij elkaar laat het Scapino Ballet een voorstelling zien met durf in beweging en beeld. Drie compleet verschillende choreografieën vol bevlogenheid voor dans en theater.
Scapino Ballet - website