Onderwerp: JAZZ
2 Augustus 2007
Onvergetelijke Tuck & Patti in Concertgebouw Amsterdam
Door Aukje met foto's van Michele Clement by courtesy of TuckandPatti.com
(klik voor vergroting). Gezien in Concertgebouw op 25 juli 2007
Jaarlijks vindt in het Concertgebouw de Robeco Zomerconcerten plaats. Een samenwerkingsverband tussen Robeco en het Concertgebouw, dat al ruim 17 jaar bestaat en resulteert in concerten tegen scherpe prijzen tijdens de zomermaanden. Naast klassieke muziek is er ook ruimte voor jazz en wereldmuziek. Op 25 juli trad het bekende jazzduo Tuck & Patti op in de Grote Zaal.
Hand in hand betreden ze de zaal via de trap achter het podium, waar de dirigent van een orkest ook altijd gebruik van maakt. Het publiek begroet hen enthousiast, en hult zich daarna in doodse stilte om goed te kunnen luisteren naar het geluid van Tuck. Tuck Andress speelt gitaar op een unieke onorthodoxe manier. Zijn gitaar hangt hoog om zijn lichaam, zodat hij letterlijk met zijn neus op de snaren zit. Gitaar spelen heeft hij vooral zichzelf geleerd. Daarbij heeft hij een aantal unieke technieken ontwikkelt, zoals o.a. tegelijkertijd een baslijn, akkoorden én melodielijn spelen, en slappen, wat bassisten veelal doen. Een muzikaal wonder op de gitaar. Na het intro van Tuck laat Patti haar donkere en zuivere door de zaal galmen. Vaak zijn versterkte concerten een probleem vanwége die galm. Maar niet bij dit duo. Waarschijnlijk zijn zij in hun voordeel met maar één begeleidingsinstrument én hun ruime ervaring met optredens waardoor ze weten hoe ze hun instrumenten op elkaar moeten afstellen.
De twee worden op het grote podium, dat normaalgesproken orkesten huisvest, opgeslokt door de immense zaal. Maar door te kiezen voor subtiel blauw licht is er toch sprake van een intieme sfeer. Die sfeer wordt versterkt door hun samenspel. Ze ontmoetten elkaar 29 jaar geleden toen ze beiden in dezelfde band speelden. Al snel lieten ze de band voor wat het was en gingen samen verder. Niet alleen muzikaal, maar ook op liefdesgebied. 26 Jaar geleden gaven ze elkaar het ja-woord.
De liefde die ze voor elkaar voelen ("Most of the time we get along, sometimes not") stralen ze uit op het podium. Het is je laten onderdompelen in hun liefde voor elkaar en de muziek. Maar het is je vooral laten overrompelen door de techniek die beiden zo goed beheersen. Waar Tuck een meester is op gitaargebied, is Patti groots op vocaal gebied. Ze bezit de techniek van het improviseren, het vertellen van een verhaal en het zachte zingen waardoor ze de liedjes klein kan houden. Dat betekent niet dat ze niet uit haar dak gaat. Ook dat kan ze. Het is op alle manieren perfect én ontroerend. Een bijzondere combinatie.
Op deze avond brengen ze een ode aan hun voorbeelden: de gitarist Joe Pass en de zangeres Ella Fitzgerald. Jazz-grootheden van het eerste uur. Tuck & Patti hebben highlights gekozen uit het repertoire van deze jazz-legendes en spelen klassiekers uit het Great American Songbook. In september zal hun nieuwe cd uitkomen gevuld met dit werk.
Tuck & Patti bezitten als geen ander de kunst om zich covers en standards eigen te maken. Op deze avond gebeurt dat met alleen jazz-nummers, zoals het swingende ‘A Foggy Day’ en de ballad ‘My Romance’. Na vijf nummers verlaat Patti het podium zodat Tuck uitgebreid kan laten zien wat hij kan op en met zijn gitaar. We horen hem ‘Somewhere over the Rainbow’, een ode aan Joe Pass, en ‘Autumn Leaves’ op meesterlijke wijze spelen. Wanneer Patti terugkomt kijkt ze trots naar haar man en verzucht “My husband”.
Het duo is zeer vereerd dat ze in het Concertgebouw optreden. Patti vertelt dat ze al jaren droomde om hier te zingen. Ze zal dit optreden dan ook nooit vergeten. “It will live in our memories forever”.
Het laatste nummer van de avond is het adembenemende ‘Take my breath away’. Wie nog geen traantje had weggepinkt op deze avond, doet dat bij dit nummer wel.
Dan verlaten ze de zaal, via de trap naar boven, maar het publiek blijft joelen tijdens de staande ovatie. Het k ¡n niet anders of ze komen terug. En ja hoor, na even wachten lopen ze de trap af. ‘Time after time’ wordt ingezet, hun meest bekende cover. Patti verdeelt het publiek in drieën, en ieder deel krijgt zijn eigen partij. We zingen meerstemmig ‘Time after Time’, een stuk of twintig keer. Het gebeurt wel vaker dat jazzzangers- en zangeressen tijdens een optreden het publiek mee laten zingen, en bijna altijd creëren ze daarmee een bijzondere sfeer. Zo ook deze avond.
Het publiek is enthousiast, geeft nogmaals een staande ovatie en blijft joelen wanneer Tuck & Patti de trap oplopen. Weer rijst de vraag of ze terug zullen komen. Dit keer duurt het iets langer, maar ze kunnen er zelf kennelijk ook geen genoeg van krijgen. Dus dalen ze weer af, voor het toepasselijke ‘Thank you’, door Patti zelf geschreven, en ‘In my life’, een cover van The Beatles. Wanneer ze na ruim anderhalf uur weer de lange weg naar boven bewandelen, blijven ze boven, ondanks het lawaai dat het publiek produceert.
Tuck & Patti hebben gezorgd voor een onvergetelijke avond. Niet alleen voor het publiek, maar ook voor zichzelf.
Tuck & Patti - website
Robeco Zomerconcerten - website
Concertgebouw - website