Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL, DANS, OEROL
27 Juni 2007
The Language of Walls door Club Guy & Roni
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Of het er nou aan lag dat heel veel toeschouwers via mond op mond reclame bij Club Guy & Roni terecht waren gekomen of dat, zoals Guy Weizman mij voor de voorstelling vertelde, er te veel kaarten waren verkocht voor het formaat van de tribune, het was overvol in de Loods BoeM. Veel mensen hadden lang in de rij gestaan om de voorstelling The Language of Walls vanaf de voorste rij te kunnen zien en waren absoluut onblij (zacht uitgedrukt) met het feit dat er op het laatst nog bankjes voor hun neus werden gezet (waar weer anderen die daarvan wisten op hadden staan wachten). Er was daarom veel ruis voor de voorstelling dus het duurde even voordat alle aandacht was gericht op de zes danseressen en de drummer op het podium.
Zowel Guy Weizman als Roni Haver zijn van Arabisch-Israëlische oorsprong en dat verklaart wellicht waarom zelfbevrijding een terugkerend thema is in hun werk. Ze maken aansprekende en inspirerende voorstellingen waarmee ze een groot publiek weten te bereiken. De voorstelling The Language of Walls - met als ondertitel 'on the other side of day' -gaat over vrouwelijke expressie en 'sisterhood'. In het klassieke ballet worden vrouwen vaak heel fragiel en zwak voorgesteld maar Club Guy & Roni zet de vrouw neer als stoer, sterk en strijdbaar ondanks soms bijna onoverwinnelijke belemmeringen.
De voorstelling begint met een solo van Roni Haver waarin veel staccato bewegingen waarmee de toon wordt gezet voor het hele stuk. De danseressen zijn beurtelings op het podium en wisselen elkaar schijnbaar achteloos af. Door de hele voorstelling komen veel krachtsexplosies voor, soms ingeperkt door anderen of omstandigheden zoals in de kast waarin meerdere dansers tegelijk in bewegen tegen een hel verlichte achtergrond. Daarmee bereikt niet alleen de beweging een hoge concentratie maar is ook een schitterend beeld, helemaal als in het bovenste deel ineens twee roofvogels te zien zijn.
De voorstelling zit vol aansprekende en soms ook aangrijpende beelden zoals wanneer twee vrouwen met hun haren aan elkaar vast zitten en proberen zit van de ander los te worstelen of het spel met de schaduwen op de achterwand met een nietig origineel daarvoor. Ook zitten er kwetsbare onderdelen in zoals het moment dat één van de danseressen haar slipje uittrekt vanonder haar jurk om vervolgens in spagaat letterlijk met al haar intimiteit op de grond te vallen.She takes a step
She gets there
She tells her line
She steps down
She bows
She bends
She kneels
She lies
She buries her face in the earth
She closes her eyes
She stops
She flies
- Guy Weizman -
Prachtig zijn de opzwepende delen waarin het leven gevierd wordt en de livemuziek van Elad Cohen en de dans elkaar versterken om naar een climax toe te werken. Het publiek wordt daardoor aangestoken en begint luidkeels met de danseressen mee te joelen als er een kwartier voor het einde zo'n heftige dans wordt ingezet. Een logische einde dacht ik en met mij velen gezien het applaus dat opklonk als de dans tot een einde komt. In het ingetogener deel dat daarna volgde lukte het niet helemaal meer om die spanning nog vast te houden en dat een klein minpuntje bij een overigens prachtige voorstellling.
The Language of Walls is nog te zien op 29 juni a.s. in het Vondelpark in Amsterdam, op het Jacob's Pillow Festival in Berkshire Hills (VS), op het Crec Festival in Barcelona en in oktober van dit jaar in Berlijn. Klik hier voor precieze speeldata.
Oerol - website
Club Guy & Roni - website
Choreografie
Guy Weizman & Roni Haver
Dans
Roni Haver, Emilie Birraux, Eva Puschendorf, Dunja Jocic, Yvonne Weschke en Melanie Lane
Productie
Grand Theatre Groningen