Onderwerp: JAZZ
19 Mei 2007
Jean ‘Toots’ Thielemans in het Bimhuis: what a wonderfull world!
Door Hans Frederiks
Met wie speelde Jean ‘Toots’ Thielemans eigenlijk niet? Hij speelde met Charlie Parker, Miles Davis, Shirly Horn, Peggy Lee, Ella Fitzgerald, Jaco Pastorius, Paul Simon, noem maar op! Iedereen kent de klassieke filmmuziek voor Midnight Cowboy of The Getaway. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ruim voor aanvang van het concert in het uitverkochte Bimhuis de mensen al om kwart voor zeven staan te dringen om toch maar een goed plekje in de zaal te krijgen. Het is ook bijzonder om Toots Thielemans in de intieme sfeer van het Bimhuis te kunnen zien en horen spelen. Vaak speelt hij in veel grotere zalen. Thielemans is een fenomeen “ 85 jaar al weer “ en hij speelt die avond met een energie en enthousiasme die ongekend zijn voor iemand van die leeftijd. Voordat de muzikanten het toneel oplopen zie ik vanuit mijn ooghoek Thielemans de drie muzikanten elk een kusje geven. En dan beginnen ze te spelen. De begeleiders kijken liefdevol naar hem op. Het is duidelijk leuk, lekker om met Toots Thielemans te spelen en dat is wederzijds. Hij vuurt met kreten zijn pianist aan, hij lijkt soms wel te flirten met de drummer en de bassist staat het hele concert gewoon breed op de achtergrond te glimlachen.
Na een inzinking vorig jaar was Thielemans een tijdje depressief. Hij moest een tournee afzeggen, waardoor hij niet in het Bimhuis kon komen spelen. Hij is er nu toch en daar is hij dankbaar voor: ‘Dank u Mr. Bim!’ roept hij, ‘of is het mevrouw Bim?’ Hij kletst graag en veel tussen de nummers door. Over de vele muzikanten met wie hij gespeeld heeft, van wie er al heel veel dood zijn. Hij is nog in leven, hij zegt: ‘I am still here to tell about them.’ Hij vertelt over hoe hij, toen hij naar Amerika emigreerde, veel op Jewish weddings speelde, en dat hij in zijn smoking voor geld in de subway speelde. Je babbelt teveel, had zijn manager gezegd en vervolgens zet drummer Hans van Oosterhout een nieuw nummer in. De zaal moet er om lachen. Spelen kan hij nog als de beste. Elk nummer van het concert is mooi, of nog mooier. Natuurlijk houdt het publiek van deze man. Hij vuurt zijn muzikanten aan, gebaart dat er een solo moet beginnen en roept luid ‘Yeah!’ als ie het mooi vindt. Hoogtepunt in de tweede set is Midnight Cowboy (over het maken van filmmuziek zegt hij tussendoor dat mensen vonden dat hij zich daarmee prostitueerde, maar ach ‘de huur moest betaald worden’). Hoe vaak heb je deze muziek al niet gehoord, maar het blijft magisch en er is een echt kippenvelmoment als bassist Hein Van de Gein zacht aan zijn bas begint te plukken en het van de mondharmonica “ zijn ‘broodje’, zoals Toots die noemt “ overneemt... Hier is minder meer, er wordt heel spaarzaam gemusiceerd. Pure melancholie is dit. De zaal is muisstil “ nou, een glas dat valt lijkt de sfeer te verstoren, maar Toots roept opgewekt naar aanleiding van de klank van het vallende glas: ‘Good key!’ De toegift is What a wonderful world en dat kan de zaal alleen maar beamen. Wat een prachtige wereld waarin je zo oud kunt worden en nog zo kunt spelen, nog zo kunt ontroeren met dat ‘broodje’. Zo oud worden... Wie wil dat niet? Op je 85ste nog een zaal in vervoering brengen! Muzikanten gaan nooit met pensioen, in ieder geval niet die van het kaliber van Jean ‘Toots’ Thielemans... Line-up Jean Toots Thielemans - mondharmonica, Karel Boehlee - piano, Hein Van de Geyn - bass, Hans van Oosterhout - drums