Onderwerp: JAZZ, POP-ROCK, MULTIMEDIA, WERELDMUZIEK
23 April 2007
Finale eerste editie van de Prix du Port
Door Mieke Kreunen met foto's van Roy Beusker en Mieke Kreunen
(klik voor vergroting)
De Prix du Port is een nieuwe prestigieuze prijs voor muzikaal toptalent van het Rotterdamse conservatorium Codarts. Op zaterdag 21 april vond in het nieuwe Luxor Theater de finale plaats van het concours in een avondvullend programma dat gepresenteerd werd door cabaretière Brigitte Kaandorp. Gastoptredens werden verzorgd door Tania Kross en Henk Meutgeert, die het Rotterdam Symphonix Jazz Orchestra dirigeerde.
De avond werd geopend door Brigitte Kaandorp die zich presenteerde als finaliste van de Prix du Port met haar geheel eigen versie van Die Walk ¼re, van Richard Wagner in een arrangement van Willem Friede. Kaandorp neemt daarbij alle rollen op zich en dat is met de wisselingen van hoofddeksels beslist geen eenvoudige zaak. Wel zit door de luchtigheid van deze opening de stemming in de zaal er meteen in. En dan is het de beurt aan de vijf èchte finalisten.
Erminia Fernandez Cordoba is geboren in Argentinië en naar Codart gekomen vanwege de latinafdeling. Ze zingt, begeleid door haar trio, een aantal gepassioneerde latinnummers en laat zien dat ze zo jong als ze is toch haar eigen stijl in de muziek aan het ontwikkelen is: melancholisch en doorleefd maar toch vol hoop en levenlust.
Jornt Jan Bras is drummer maar wel een hele bijzondere. Hij mixt de geluiden op zijn drumstel met die van allerdaagse dingen die hij als samples in zijn laptop heeft opgeslagen. Niet alleen laat hij deze 'sounds of the city' horen maar hij maakt ze ook nog visueel door de bijbehorende beelden te laten zien op een enorm scherm tegen de achterwand. Hij 'speelt' met het beeld en het geluid en we zien allerlei geluiden langs komen: stromend water, het afstempelen van een strippenkaart, het openen van een blikje, afstrijken van lucifers, het knakken van een HEMA-worst en nog veel meer. Een verrassende combinatie van beeld en ritme.
Lori McKenzie is geboren in Winnipeg (Canada) en kreeg tien jaar klassieke zangles. Ze heeft een prachtige stem die - zoals Brigitte Kaandorp opmerkte - in de verte inderdaad een beetje doet denken aan die van landgenote Joni Mitchell. Ze zingt een tweetal prachtige ballads die ze schreef samen met haar gitarist Inger. Wellicht door haar klassieke achtergrond heeft ze een fantastische stembeheersing waardoor ze haar muziek een extra dimensie kan geven en heel heel sfeervol optreden neerzet.
Sachiko Ueyama komt uit Japan en maakte in Finland - waar ze klarinet studeerde - kennis met basklarinettist Henri Bok van het Rotterdamse Conservatorium. Ze was meteen helemaal weg van de basklarinet en besloot in Rotterdam verder te studeren. In haar optreden brengt zij samen met een drietal Japanse dansers een sprookje uit haar moederland in beeld. Betoverend is wellicht het woord dat het beste past bij haar performance waarin ze met haar basklarinet, die bijna net zo groot is als zijzelf, danst en musiceert over de witte slang die regen gaat brengen. Een heel actueel thema gezien de droogte die er op dit moment is in Nederland. De prachtige warme klanken van haar basklarinet vormen de basis voor een indrukwekkende theatrale voorstelling.
Kilke van Buren wiens droom het is om ooit te schitteren op West End, sluit de rij met drie nummers waarin ze laat zien dat musical haar op het lijf geschreven is. Haar expressieve vermogen is groot en ze kan haar nummers met de nodig overtuiging neerzetten. Ze brengt een ode aan Rotterdam waarvan zij de tekst schreef en haar vader de muziek. Ze sluit af met een aandoenlijk nummer dat ze zelf schreef en dat gaat over haar vader.
Na de pauze gaat het programma verder met twee swingende nummers gespeeld door het Codarts Symphonic Jazz Orchestra onder leiding van Henk Meutgeert. Daarna betreedt Tania Kross het podium en zij brengt samen met het orkest Habanera (uit Carmen), My Man is Gone Now (uit Porgy and Bess) en het beroemde Caravan van Duke Ellington. Tijd genoeg voor de jury om zich te kwijten van de ingewikkelde taak om uit de vijf totaal onvergelijkbare optredens van de finalisten een winnaar aan te wijzen.
De jury van de Prix du Port bestond in deze eerste editie uit: fadozangeres Cristina Branco, toetsenist Mike Garson (o.a. David Bowie), programmeur Neil Wallace (Concertgebouw De Doelen), orkestdirecteur John Floore (Limburgs Symponie Orkest) en theaterregisseur Gijs de Lange. Samen met de kandidaten betraden zij het podium voor het grote moment. Nadat alle kandidaten een penning, ontworpen door beeldhouwer Eric Claus, overhandigd was werd de verdiende winnaar bekend gemaakt: Sachiko Ueyama. Zij wint niet alleen een beeld van Eric Claus maar ook een geldbedrag van 10.000 euro.
Hoewel ik absoluut aangenaam verrast was van het niveau van de kandidaten en van alle optredens zeer heb genoten kan ik het met de keuze van de jury helemaal eens zijn om de prijs te geven aan de kandidaat die met haar totale performance de meeste indruk maakte.
De Prix du Port heeft een waardig winnares in de Japanse Sachiko Ueyama en de finale avond bood een compleet avondvullend programma van hoge kwaliteit. Dat is mede te danken aan regisseurs Jos Thie en Pieter Athmer die niet alleen de finalisten begeleidden op weg naar de finale maar ook verantwoordelijk waren voor de regie van de finale-avond.
De Prix du Port is een initiatief van het Nieuwe Luxor Theater, Codarts en het Havenbedrijf Rotterdam (klik hier voor meer foto's).
Prix du Port 2007 - website