Onderwerp: DANS
22 April 2007
Utopeace door Union Suspecte
(thumbnail)
Door Rina Sanders met foto's van Union Suspecte
Nederlandse première gezien op 19 april in Lantaren/Venster Rotterdam
Twee meiden zitten op een bankje gezellig te babbelen. Iets verderop ligt een jongen met een knaloranje overal aan. Er klinkt Arabische muziek. Door de combinatie met de oranje overal moet ik denken aan Guantanamo Bay. Wat krijgt het publiek mee na de danstheatervoorstelling Utopeace? Een politiek statement? Ik ga het eerst zien en horen.
“Utopeace is mijn persoonlijk verwerkingsproces. Ik ben geboren in Bagdad en woon in Gent. Ik probeer de wereld rondom mij te begrijpen, mijn plek erin te zoeken. In dit zoeken moet ik constant keuzes maken, beslissingen nemen die ik niet nemen wil. Een bombardement van beelden komt op mij af, niet wetend hoeverre dit mijn visie kleurt. Utopeace is een menselijk verhaal. Mijn individuele zoektocht naar de mens an sich, naar de mens, levend in een iedere dag complexer wordende wereld.” (Haider Al Timimi) De tegenstelling tussen de meisjes en de jongen is direct zichtbaar. De beide meiden bevinden zich in een luchtige speelse omgeving, terwijl hij meer serieus zoekende is. Tijdens het stuk neemt de interactie tussen de drie allerlei vormen aan; afstoten, aantrekken, achterna lopen. De meiden zoeken op een verleidelijke manier de aandacht op van de jongen, maar ook van het publiek. Hun blikken, benen en bewegingen zijn verleidingspogingen, uitnodigingen voor een spelletje. Op deze vrij puberale manier weten ze de jongen te boeien. Het is steeds duidelijker dat de meiden de touwtjes in handen hebben. Ze weten de jongen vast te binden en hij is aan hen overgeleverd. Het spel van de meiden gaat ver, te ver voor de jongen. Als de meiden met hun vingers draaiend in hun haar het podium verlaten blijft hij geschokt achter.
(thumbnail) (thumbnail) (thumbnail)
Een specifiek stukje uit Utopeace is een zeer fraaie vondst. Een van de meiden zit op het bankje en hij ligt eronder, tegen de zitting aangedrukt. Hun poses vormen een spiegelbeeld, ze hebben contact met elkaar terwijl ze elkaar niet kunnen zien. Dit is absoluut het mooiste beeld uit de voorstelling, die verder niet om het esthetische van dans of beweging draait. Tijdens de langere dansstukken is het moeilijk om je te laten raken door de bewegingen. De dans van de twee meiden komt vaak net iets te uitgedacht over, de fysieke expressie lijkt niet uit henzelf te komen. Het publiek raken en meevoeren is op deze manier een moeilijke opgave. Al Timimi zelf danst boeiend, invloeden van breakdance zijn zichtbaar. Hij combineert dit genre met andere dansstijlen en dagelijkse bewegingen. Dat levert een paar interessante moves op.
De tegenstellingen tussen de twee werelden blijven bestaan en worden gedurende de voorstelling uitvergroot. Het einde is niet hoopgevend. Gaat het nu om een politiek statement of om een individuele ervaring? Het lijkt het laatste te zijn. Door de veelvuldige omslag in scènes met steeds andere muziek, lonkende meiden en hun enigszins voorspelbare misbruik, komt de voorstelling vrij oppervlakkig over. Waarschijnlijk gaan de bedoelingen van de choreograaf verder dan dat, maar dit wordt niet voldoende ondersteund door het spel. Al Timimi is op het podium in zijn element. Zijn individuele bewegingsstijl en uitdrukkingsvermogen blijven het beste hangen.
De artistieke kern van het Gents-Brussels collectief Union Suspecte bestaat uit vijf theatermakers. Ze hanteren theater, dans en muziek in een zoektocht naar identiteit, met het emancipatieproces van allochtonen en autochtonen in het bijzonder. Haider Al Timimi speelde in verschillende jongerenproducties van Union Suspecte. Met Utospace zet Haider Al Timimi een nieuwe stap: zijn eigen dansproductie.
Union Suspecte - website
Choreografie: Haider Al Timimi
Spel en dans: Haider Al Timimi, Gwen Haemerlynck, Mieke De Ley
Muziek: Zouzou Ben Chikha