Onderwerp: DANS
8 Maart 2007
Vivaldi's Nightmare IV: Ice door Compagnie Thor
Door Rina Sanders met foto's van Marie-Fran §ose Plissart (klik voor groter)
gezien in Lantaren Venster op 1 maart 2007
De Belgische choreograaf Thierry Smits toont dit jaar een reeks van vier creaties, geïnspireerd op ‘De vier jaargetijden’ van Vivaldi. Uiteindelijk gaan ze samen één avondvullende voorstelling vormen. Elke afzonderlijke voorstelling speelt in het seizoen dat centraal staat om er een goede feeling mee te hebben. De choreograaf, vier dansers, decorontwerper en lichtontwerper vormen de vaste kern in de reeks.
De veranderingen van de seizoenen en de gevolgen op de natuur brengt de choreograaf in verband met de lichaamstoestanden van de mens. Bij de afzonderlijke seizoenen selecteert Smits één bepaalde lichaamstoestand. In ‘Vivaldi’s Nigtmare IV’ is het winterseizoen aanleiding om de dood te onderzoeken. De studie van het stoffelijke, minimale verfijning, spookachtigheid, hemels, sombere rituelen zijn sleutelwoorden in deze internationale dansproductie. ‘Vivaldi’s Nightmare IV: Ice’ is de eerste van de vier creaties. Smits heeft er bewust voor gekozen om te beginnen met het laatste deel van de totaalvoorstelling: de winter. Op die manier is het duidelijk waar hij naartoe werkt.
In elke seizoensvoorstelling ligt het accent op een materiaal dat bij dat seizoen past. IJs is dan ook in alle vormen te zien op het podium, van stuifsneeuw en schaafsel tot vierkante blokken. Het gekozen materiaal wijst op de meteorologische veranderingen en natuurverschijnselen. De draaiing van de aarde om de zon en de overhelling van de noord-zuidelijke as van de aarde die de seizoenen bepaalt, de veranderingen van klimaat in gematigde gebieden, hun invloed op flora en fauna zijn enkele thema’s. De gevolgen van de verandering van seizoenen op de natuur zijn in verband gebracht met de lichaamstoestanden van de mens.
Het thema ‘dood’ is al snel goed waar nemen. Terwijl strijkinstrumenten Vivaldi’s jaargetijden laten horen, zien we een levenloos lichaam op een aflegtafel. Dit is de meest concrete verwijzing naar de dood in de voorstelling. De strijkers veranderen al snel in elektronisch geronk dat een geheel gaat vormen met de bewegingen van de dansers. Zij laten verschillende elementen en stadia rondom de dood zien. Dit gebeurt niet in een concrete vorm, maar de gezichtsuitdrukkingen, bewegingen en de aankleding van de voorstelling brengen dit gevoelsmatig over. Duidelijk is ook dat de dood op de loer kan liggen en je overkomt, zoals de natuur haar gang gaat.
IJs is voordurend aanwezig in het decor, dat bestaat uit zwarte en witte elementen. Er is veel interactie tussen de decorelementen en de dansers. Op een bepaald moment staan de dansers ieder apart op een eigen manier in contact met een vorm van ijs. Dit is erg fraai om te zien. Het ijs wordt bewogen of beweegt zelf door te bijvoorbeeld te smelten. Een enkel zwart vlak wordt wit, doordat er heel fijn ijs op wordt geblazen. Dit maakt de hele podiumvloer effen wit. IJs kan veranderen van vorm, zoals mensen ziek kunnen worden en dood kunnen gaan.
Gedurende de hele voorstelling zijn de dansers zichtbaar voor het publiek. Zij zorgen zelf voor veranderingen en bewegingen in het fraaie decor. Er is veel techniek zichtbaar, zoals licht, projecties en geluid ter plekke. De veranderingen, die veelal tegelijkertijd plaatsvinden, hebben onderlinge connecties. Er is dus steeds heel veel te zien. De interactie met het decor is vrijwel evenveel aanwezig als de getoonde dansbewegingen.
In tegenstelling tot de muziek van Vivaldi is in deze voorstelling ‘de winter’ vertaald zonder veel drama of grote emotionele lading. De dood in ‘Vivaldi’s Nightmare IV: Ice’ is op een afstandelijke, beeldende manier weergegeven. Een voorstelling met heel veel beelden die knap zijn uitgedacht en uitgebeeld, door de dansers én de decorelementen.
Een aardig filmpje over de voorstelling is hier te bekijken.
Compagnie Thor -website
Choreografie - Thierry Smits
Dans - Benjamin Bac, Lucius Romeo-Fromm, Michael Sears, Erica Trivett
Muziek - Antonio Vivaldi, De vier jaargetijden