Onderwerp: JAZZ, POP-ROCK, MUZIEK
18 Februari 2007
Bill Evans & Randy Brecker SoulBop Band “ Oppervlakkige Krachtpatserij
Door René de Hilster met foto's van Govert Driessen (klik voor groter)
Gezien in de Melkweg Amsterdam, 13 februari 2007
Soms zijn je verwachtingen gewoon te hoog. Enige jaren terug zag ik een tv-opname van de SoulBop band die mij erg beviel. In die bezetting, met onder meer Ronnie Cuber op bariton en bassist Victor Bailey, werd waanzinnig goed gespeeld, stevige grooves, boeiend solowerk, mooie blaaspartijen en een afwisselend repertoire.
In de huidige bezetting van de SoulBop band hebben ze Ronnie Cuber weg bezuinigd, is Victor Bailey vervangen door Tom Barney en wordt de drumkruk nu bezet door recht-door-zee-rocker Rodney Holmes. In alle gevallen geen verbetering. De band lijkt maar één doel te hebben: krachtpatserij. Alles zo hard, snel en zo hoog mogelijk. Voor een korte periode best leuk maar voor een heel concert erg vermoeiend. Het zal nauwelijks verbazing wekken dat het concert energiek begon. Het eerste stuk kenmerkte zich door een strak gespeeld thema, chasechorussen tussen trompet en tenor en een dynamische pianosolo. Vooral die pianosolo, gespeeld door David Kikoski, is het vermelden waard. Kikoski is een meesterpianist. Voor het Criss Cross label heeft hij een aantal mooie pure jazz-cd’s opgenomen die de moeite van het beluisteren zeker waard zijn. Verder heeft hij al een grote naam opgebouwd. Zo was hij een tijdlang de vaste pianist van drummer Roy Haynes, speelde hij met de Brecker Brothers Band, bij de Mingus dynastie en werkte met vele andere jazzmuzikanten van naam.
Terug naar de SoulBop band. Die waren ondertussen aan het tweede stuk begonnen. Dat was eigenlijk alleen te merken aan de aankondiging die tussen de twee stukken zat, qua ritme en structuur was er weinig nieuws te ontdekken. De tenorsolo van Bill Evans was niet onaardig, de solo van Randy Brecker werd ontsierd door het elektronische effect wat hij op zijn trompet gebruikte. Niettemin waren zijn bijtende en sterk ritmisch georiënteerde lijnen sterk en toont hij zich een echte powertrompettist. Ook gitarist Hiram Bullock mocht zijn solistische zegje doen. Bullock heeft een duidelijk rockverleden en dat is in zijn bijdrage goed te horen. Veel scheurwerk maar harmonisch weinig te melden. Verder is hij het aandachtsorgel van de band; op allerlei manieren wil hij alsmaar de aandacht op zich vestigen en dat is behoorlijk irritant op den duur.
En zo ging het door. Elk stuk weer dezelfde krachtpatserij. Halverwege de show bracht Randy Brecker zijn alterego Randroid voor het voetlicht om ons al rappend te verhalen over 'Hangin’ In The City'. De enige boodschap die Randy ons gaf is dat hij maar beter trompet kan blijven spelen. De door Bill Evans gespeelde ballad ‘SoulBop’ was het enige punt van rust na al het voorgaande stampwerk.
Het in grote getale aanwezige publiek vond het blijkbaar allemaal prachtig. Met veel gejoel en geroep vuurden de toeschouwers de musici aan. Die konden aan het eind dan ook niet om een toegift heen. Dat werd het overbekende ‘Some Skunk Funk’. "Played as fast as humanly possible", wist Randy Brecker ons te melden.
Opvallend afwezig waren verwijzingen naar de onlangs overleden broer van Randy: Michael. Dat zou je toch wel verwachten want deze SoulBop Band is eigenlijk toch een soort Brecker Brothers Revisited maar dan net een maatje kleiner. Maar nee, Michael werd niet te berde gebracht.
Line up:
Randy Brecker “ trompet
Bill Evans “ tenor & sopraansax
Hiram Bullock “ gitaar
David Kikoski “ toetsen
Tom Barney “ bas
Rodney Holmes “ drums
Randy Brecker - website
Bill Evans - website
David Kikoski - website
Luistertips:
 Soulbop Band Live Evans, Bill |  The Maze David Kikoski | David Kikoski |