Onderwerp: WERELDMUZIEK, MUZIEK, DANS
22 Januari 2007
Flairck na dertig jaar weer helemaal terug en hoe!
Door Mieke Kreunen
Flairck is een instrumentaal akoestisch muziekgezelschap dat in 1978 met hun eerste album meteen volop in de belangstelling stond. Deze LP, 'Variaties op een Dame', kreeg platina, won allerlei prijzen waaronder een Edison en werd grijs gedraaid door muziekliefhebbers uit alle lagen van de bevolking. Vanaf dit album heeft een keur van musici deel uit gemaakt van dit illustere gezelschap met één constante factor: gitarist Erik Visser. Nu, zo'n beetje dertig jaar na de succesvolle start, tourt Flairck (een samenvoeging van 'flair' en 'vlerk') weer langs de Nederlandse theaters met de oorspronkelijke bezetting. Ze doen dat niet alleen maar samen met muziektheatergroep Zenga die voorgekomen is uit Flairck. Afgelopen zaterdag was de première van het nieuwe programma Flairck Reunion in Theater De Flint in Amersfoort. Flairck maakt muziek die zich niet zo gemakkelijk laat categoriseren in een bepaalde stijl al zijn er wel invloeden te herkennen van Keltische muziek tot Oost-Europese zigeunermuziek en alles er tussen in. Er worden voornamelijk eigen composities gespeeld en de groep staat bekend om de grote variëteit aan instrumenten die bespeeld worden.
De show opende met Oost-West Express van het tweede album en het was aan de zaal te merken dat de klanken herkend werden. Nog meer nummers van de eerste Flairck albums kwamen voorbij in het programma zoals Aoife, Voorspel in Sofia en natuurlijk het schitterende Variaties op een Dame, een lang nummer met geïmproviseerde delen en een lange solo voor violiste Judy Schomper. Ik heb zelf ook erg genoten van het nummer Dubbelspel een duet voor de broers Erik en Hans Visser. Toch was er niet alleen maar oud werk te horen maar ook nummers van jaar of tien later (toen de groep een andere samenstelling had) zoals 'The Emigrant', 'Blacksmith' van het album 'Sleight of Hand' en 'Houten Bruiloft' van het 'Flairck 10' album. De nummers werden afgewisseld en aangevuld met nummers met en van Zenga. Annet Visser (ja inderdaad, de zus van) en echtgenoot Peter Weekers spelen muziek op zo'n beetje alles wat los en vast zit met een sterke voorkeur voor fluitende geluiden en percussie. Door de inbreng van de drie dansers (door Erik Visser aangekondigd met de tekst "het oog wil ook wat") ontstaat een aansprekende mix van muziek en kijkspel die voor verrassende intermezzo's zorgde tussen de Flairck composities. Een klein voorproefje van hun kunnen is te zien op de filmfragmentjes van het nummer met de fluitketels en dat met het kantoorritme.
Voor de pauze was het een prettige afwisseling maar wat mij betreft was het Zenga-deel meteen na de pauze wel erg uitgebreid en moesten de Flairckfans in de 'tweede helft' daarom lang wachten voordat ze weer aan hun trekken kwamen. Niet dat het een straf is om Zenga voorgeschoteld te krijgen, integendeel zelfs want hun nummers zitten fantastisch in elkaar met inventieve muzikale grappen, originele vondsten en acrobatische dans maar of diegenen die voor de Flairckre ¼nie kwamen daarop zaten te wachten is de vraag. De titel van het programma suggereert absoluut meer accent op het Flairckdeel dan het programma blijkt te bieden. De tour had wat de verdeling tussen de twee groepen betreft beter 'Dubbelspel' kunnen heten. Toch moet ik zeggen dat ik de gedachte van de mix tussen Flairck en Zenga, mits beter gedoseerd en geïntegreerd, wel aantrekkelijk vind. Het zet de Flairck 'hits' in een moderne eigentijdse context die met name in de gezamenlijke nummers goed uit de verf komt zoals bij de klompendans op het einde waarbij het Amersfoortse (èn Austerlitze) publiek - daartoe uitgenodigd door Erik Visser - syncopisch meeklapte in de hoop daarmee het Veghelse publiek naar de kroon te steken. Gezien het enthousiasme in de zaal weet ik zeker dat Amersfoort nu bovenaan staat. Omdat Flairck - zoals Erik Visser na het laatste applaus meedeelde - nog niet over een echte toegift beschikt werden tot slot nog even een aantal klassiekers muzikaal op de hak genomen. Mozart en H ¤ndel hebben zich wellicht in de respectievelijke graven omgedraaid maar het publiek genoot!
Wij hadden in maart vorig jaar al een klein voorproefje gehad op een benefietvoorstelling in het Beauforthuis, toen ons werd verteld dat Flairck met de Reunion terug zou komen op het podium, en wisten dus een beetje wat ons te wachten zou staan. Muzikaal zit het bij Flairck nog steeds als een huis en het blijkt dat de muziek van het eerste uur de tand des tijds uitstekend heeft doorstaan (zie ook filmfragmentjes hier en hier). Het gitaarspel van de gebroeders Visser rechts op het podium is een genot om naar te luisteren en dat geldt ook voor violiste Judy Schomper die fantastisch stond te spelen. Peter Weekers en Annet Visser zijn allebei virtuoze fluitisten die aan de linkerkant van het podium zo druk zijn als wat want enerzijds in de frontlinies meespelend met de Flaicknummers en anderzijds het voortouw nemend in de Zenga-onderdelen. Er valt veel te genieten in dit programma en dat brengt mij tevens op het puntje van kritiek dat ik hierboven ook al aanstipte. Ik had een beetje het gevoel dat ik twee programma's had zitten bekijken in plaats van één en dat heeft te maken met de balans die wat mij betreft beter moet maar ook met de samenhang in het programma. Voor de rest alleen maar lof voor deze Reunion die absoluut een aanrader is voor oude en nieuwe fans. Flairck - website Zenga website Line-up Erik Visser - gitaar Hans Visser - basgitaar Judy Schomper - viool Peter Weekers - fluiten Annet Visser - fluiten en harp