Onderwerp: DANS, LOCATIETHEATER
18 Januari 2007
Dogtroep geeft Het IJspaleis kleur
Door Lana de Wit met foto's van Joris Jan Bos (klik voor vergroting)
24 loketten telt de gemeente Den Haag in haar witte stadhuis, in de volksmond Het IJspaleis genoemd. Dogtroep bedacht er een bij, Loket 025. In een dynamische voorstelling in het Haags gemeentehuis ontdekt de toeschouwer welke wereld er schuil gaat achter dit loket.
Loket 025 is dan ook geen standaardloket waar de Hagenaars hun paspoort komen verlengen of hun parkeervergunning aanvragen. Het vertelt de persoonlijke verhalen van de mensen die naar het stadhuis toekomen voor zo’n gemeentelijke dienst bij één van de 24 loketten. De nadruk ligt hierbij op multiculturaliteit, de diversiteit van de mensen en de verhalen die zij vertellen. De schijnbaar beheersbare orde van de gemeente steekt koel af tegen de dynamiek van haar multiculturele inwoners. De hagelwitte locatie van het Haagse stadhuis leent zich dan ook uitstekend om deze gemeentelijke ordelijkheid weer te geven. Dogtroep heeft in deze locatieproductie samenwerking gezocht met dansers van het Nederlands Danstheater en meer dan honderd bewoners van de Haagse binnenstad. Deze laatste zorgen met name voor de multiculturele beleving door middel van dans, zang en muziek.
Al bij binnenkomst word je als toeschouwer door een gemeentelijke beveiliger tot een nummer gebombardeerd. In de gemeentelijke wereld verdwijnt het individu. De foto die van je gemaakt wordt, drukt je er nog even met je neus op dat Big Brother je in de gaten houdt. Onder leiding van een ‘gemeenteambtenaar’ wordt de toeschouwer in kleine groepjes naar diverse plekken getroond. Het is dus zaak je gids goed in het oog te houden! (Wat deze recensist niet geheel lukte)
In het atrium wordt de toeschouwer uitgebreid getrakteerd op muziek, dans en zang. Indonesische dansers, breakdansers, trommelaars, een buikdanseres; de hele multiculturele samenleving trekt in een bonte stoet voorbij. Een ieder die een beetje cultureel nieuwsgierig is aangelegd, heeft deze uitspattingen al eens gezien. Terwijl het publiek in het atrium naar kleurrijke culturele uitspattingen kijkt, houdt een leger van ambtenaren ons nauwlettend in de gaten.
In diverse kamertjes zitten mensen die ons een persoonlijk verhaal vertellen (dan wel rappen). Een man vertelt een indrukwekkend verhaal over een asielzoekend gezin die in zijn ogen naar Oude Pekela wordt gedeporteerd na een verblijf van tien jaar in Den Haag. Een Marokkaanse tiener uit zijn ongenoegen in een rap over zijn situatie en het beeld dat de maatschappij van hem heeft. Dit zijn mooie stukjes persoonlijk leed dat het publiek hier voor geschoteld krijgt. Deze korte voorstellingen en het visuele bewegingstheater vormen de kracht van de voorstelling. In een korte mimische voorstelling wordt de gemeentelijke inefficiëntie en wanorde mooi neergezet.
Ook maakt Dogtroep op vindingrijke en creatieve wijze gebruik van het Haagse stadhuis. Zo verworden de balustrades bij de lift de balkonnen van een flat met elk een ander individueel aangezicht (en bewoner). Overlopen worden straten waarop mensen hun weg vinden. Van bovenaf kijkend op het atrium, krijgt het publiek een strakgestroomlijnde individualistische maatschappij te zien waarin een enkeling de weg kwijt lijkt te zijn. Al deze ‘voorstellingen’ worden mooi uitgelicht en zelfs het witte ijspaleis krijgt een rode kleur van deze multiculturele dynamiek!
Dogtroep - website
Nederlands Dans Theater - website