Onderwerp: MUZIEK, JAZZ
24 December 2006
Saskia Laroo Kwintet
Door Mieke Kreunen
Er zijn niet zoveel vrouwelijke trompettisten en naar ik me heb laten vertellen heeft dat ondermeer te maken met de kracht die ervoor nodig is om het instrument te bespelen, zeker als het een avondvullend concert is. Trompet was ook niet het eerste instrument waarmee Saskia Laroo het podium op ging, net zo min als muziek haar eerste studiekeus was indertijd. Toch is het haar aardig gelukt in de jaren dat ze haar brood verdient met muziek maken naam te maken als trompetiste. In Amerika is haar bijnaam zelfs 'Lady Miles Davis of Europe' en dat klinkt wel stoer. Stoer ziet ze er ook uit als ze het podium opkomt in een mooie feestelijke zwarte outfit met om haar heupen een riem met een arsenaal aan effectkastjes vol knoppen. In het Beauforthuis laat ze zich zaterdagavond 23 december vergezellen door een interessant en illuster gezelschap: haar vaste pianist Warren Byrd, zanger en entertainmer Ingram Washington, drummer Gene Jackson (die o.a speelde bij Herbie Hancock, Wayne Shorter en Terence Blanchard) en contrabassist Joris Teepe (woonachtig in de USA en in Nederland directeur van het Gronings Conservatorium). De combinatie van deze vier heren en één dame leverde een interessant en boeiend muzikaal avondje op en het Beauforthuis zit dan ook lekker vol.
Saskia Laroo is lyrisch trompetiste die graag met effecten werkt (hoewel minder structureel dan bv Eric Truffaz) en speelt in zachte melodische lijnen. Ze speelt trouwens met een enorm gemak, vaak met één hand en wandelt tijdens het laatste nummer zelfs al spelend het Beauforthuis rond. Haar linkerhand lijkt vergroeid met het instrument (ze k n trouwens ook rechts spelen!) - dat soms tussen de bedrijven door als een handtasje aan haar arm bungelt - terwijl haar rechterhand ondertussen moeiteloos de knoppen om haar heupen weet te vinden voor de gewenste geluidseffecten. Dat is een prestatie waarvoor naast concentratie bovendien een goede coördiinatie nodig is en dat gaat haar erg goed af.
De ritmesectie was meer dan voortreffelijk verzorgd tijdens dit concert, niet alleen in het samenspel maar ook in de solo's. Een heerlijk ''bedje' voor het spel van Laroo die ondermeer 'Ya know how we do' van haar eerste CD, 'Good Vibes' en 'Spin' liet horen. Ik was aangenaam verrast door het voortreffelijke pianospel van Warren Byrd evenals over zijn scatkwaliteiten, waarover hij - net als Laroo - blijkt te beschikken zoals ze lieten horen in een nummer van Teddy Edwards. Zeer charmant was Ingram Washington die met zijn stem geluiden voort kan brengen die lijken op wat Saskia uit haar trompet tovert. Heerlijke standards kwamen voorbij zoals ''S Wonderful', 'Don't get around much anymore' en 'Route 66'. Washington is een echte publieksspeler die een prettig relaxt sfeertje weet te creëren, net als Laroo trouwens. Zij wist het publiek te bewegen het laatste nummer Jazzparty van het kwintet vocaal over te nemen en sloot het concert dan ook af met de conclusie dat de muzikanten niet meer nodig waren. Dat het concert het publiek niet onberoerd had gelaten was duidelijk toen achteraf een lange rij ontstond van mensen die graag een CD wilden aanschaffen. Een wat minder fraaie demonstratie van datt enthousiasme gaven de mensen die de zich posters van Saskia Laroo - die overal in het Beauforthuis hingen - ongevraagd toeëigenden. Saskia vertelde dat ze negen maanden bezig waren geweest dit concert met deze samenstelling voor te bereiden en genoot er zelf dan ook met volle teugen van. Dat en de muzikale kwaliteit op het kleine Beauforthuispodium zorgde voor een heerlijke swingende avond tussen alle kersttradities door. Saskia Laroo - website Beauforthuis - Beauforthuis Bezetting: Saskia Laroo - trompet en zang; Warren Byrd - piano en zang; Ingram Washington - zang; Joris Teepe - contrabas; Gene Jackson - drums