Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK, JAZZ, FESTIVAL
21 November 2006
Een geslaagde mix op Crossing Border
Door Lana de Wit met foto's van Eric van Nieuwland (klik voor groter)
Schrijvers, dichters en musici waren ook op de laatste avond van het Crossing Border festival goed vertegenwoordigd. Het publiek kon genieten uit diverse voordrachten, in gesproken of gezongen woord of iets poëtisch daartussenin. De musici van Arrested Development sloten deze bijzonder geslaagde 14e editie lekker funky af.
Het was gezellig druk die laatste zaterdagavond op het Spuiplein in Den Haag. In het Theater aan het Spui en in de diverse opgezette tenten op het Spuiplein liepen mensen af en aan om al het moois te zien maar vooral toch te kunnen horen. Deze laatste avond was vooral een avond van poëtische of vertellende voordrachten, van lekkere meedansmuziek en bijzondere muzikale optredens. Een van die bijzondere optredens was Susanna and the Magical Orchestra. De dromerige stem van de Noorse zangeres Susanna Wallumrod voerde de toeschouwers mee op de melancholische klanken van toetsenist Morten Qvenlid in het in donker gehulde theater. Alleen twee felblauwe lampen staan ons oogluikend toe af en toe een glimp op te vangen van de contouren van Wallumrod. Haar stem doet aan de IJslandse zangeres Björk denken alleen dan vele malen zoeter. Een dramatisch goed optreden.
Een ander niet alledaags optreden was dat van Nosfel bestaande uit de Fransmannen Labayala Nosfell en Pierre le Bourgeois. De twee zijn ware muzikale kunstenaars. Door middel van het dupliceren van geluiden die zij voortbrengen, hetzij door middel van een instrument of door de stem bouwen zij de meeste nummers op. Nosfell kronkelt ook nog eens zijn stemgeluid in allerlei hoge en lage toonaarden. Dan weer klinkt zijn stem laag en indringend dan weer hoog, schril en kras. Dit alles levert vervreemdende bizarre muziek op maar is toch zo intrigerend dat je wilt blijven kijken en dat je telkens benieuwd bent naar hetgeen er komen gaat. Een spel met felle gekleurde lampen complementeert deze bizarre maar bijzondere performance.
De band Richmond Fontaine met zanger Willy Vlautin trakteren het publiek op lekkere indie-achtige gitaarnummers. Door het gebruik van de steelguitar krijgen de nummers ook nog eens een country-achtige lading, ondanks een melodieuzer gebruik ervan. De bespeler van het instrument zit zwaar geconcentreerd gebogen te spelen. Een schril contrast met de haast headbangende gitarist naast hem. De vijfkoppige Amerikaanse band trakteert ons zelfs op een nieuw nummer van hun album. Het nummer moet wel twee keer ingestart worden omdat zanger Willy Vlautin de teksten vergeet. “Teveel Nederlands bier de avond daarvoor”, verklaard hij.
Nederlandse en buitenlandse schrijvers en dichters dragen voor uit eigen werk en in enkele zalen wordt inhoudelijk gediscussieerd. De cynische Engelse schrijver Will Self zorgt door zijn laconieke opmerkingen voor een amuserende talkshow.
Tot slot schudt Arrested Development iedereen nog even wakker met heerlijke funky reggae-achtige nummers in een strak geregisseerde show. De groep, die pas dit jaar na elf jaar afwezigheid weer bij elkaar kwam, staat vol overgave en met hernieuwde energie op de b ¼hne. Met hun bekende hit People Everyday sluiten ze een succesvol Crossing Border af.
Crossing Border - website