Onderwerp: WERELDMUZIEK, POP-ROCK, MUZIEK, JAZZ, FESTIVAL
27 September 2006
Crossover van culturen door internationale toppers in Vredenburg
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor groter)
De avond eindigde in een grand finale waarbij de Eritrese krarspeelster/zangeres Tsehaytu Beraki samen met de virtuoze fluitspeler van Taraf de Haïdouks en de gitarist van de Soul Makossa Gang uit Kameroen musiceerde terwijl Tania Maria, Gerda Havertong en Manu Dibango zongen en Liesbeth List en de anderen Haïdouks hen aanmoedigden. En het publiek? Daarvan zat op dat moment niemand meer op zijn/haar stoel maar stond iedereen te swingen voor het podium en mee te klappen na een avond fantastische muziek.
Dit alles vond plaats in het kader van het World Granny Festival. World Granny is een organisatie die ouderen steunt in ontwikkelingslanden ondermeer middels het programma 'sponsor een granny, steun de gemeenschap'. In veel ontwikkelingslanden bestaat een grote cultureel verankerde solidariteit tussen generaties maar die wordt door modernisering, economische stagnatie en ziekten zoals HIV/aids aangetast. Juist is deze landen is de vergrijzing daarom een groot probleem dat op termijn grote gevolgen kan hebben ondermeer voor de voedselproductie. Voor meer informatie over de activiteiten en de plaatsen waar World Granny actief is kun je terecht op de site van World Granny. Het World Granny Festival, dat georganiseerd was om aandacht te vragen voor het werk van de World Granny organisatie, had een keur aan internationale 'old' stars naar Utrecht gehaald. Jammer genoeg was de grote zaal van Vredenburg nog niet eens half vol en hebben te weinig mensen kunnen genieten van deze topacts. Is het omdat het woord Granny in onze maatschappij ook allerlei associaties oproept waar mensen niet bij willen horen? Is het omdat het publiek het doel niet belangrijk genoeg vindt? Is het omdat men niet geconfronteerd wil worden met de ellende van de rest van de wereld? Ik weet het niet maar wie er niet was heeft echt wat gemist!
Het programma begon met een introductiefilmpje over het werk van World Granny waarna door Caroline van Dullemen, directeur van World Granny, samen met de 10-jarige Esmée geprobeerd werd live verbinding te krijgen met een granny in Malawi. Even leek het te lukken maar toen Esmée haar eerste vraag in het Engels had gesteld, werd helaas de verbinding verbroken.
Presentatrice Gerda Havertong, voor de gelegenheid gekleed in een schitterende outfit met hoed, nam hierop het heft in handen om de muzikanten van de dag aan te kondigen en informatie te geven over waar ze vandaan kwamen en wat voor muziek ze maken.
Daarna was het podium voor de Tsehaytu Beraki uit Eritrea die haar krar (een soort harp-gitaar) bespeelde en protestliederen zong. Het was bijzondere muziek met een enigszins hypnotiserende werking van een evenzeer bijzondere vrouw. Ik hoor later mensen in het publiek zeggen dat het jammer was dat ze niet meer begrepen van waar haar muziek over ging. Voor meer informatie over haar kun je hier klikken voor een tekst over Tsehaytu Beraki van het televisieprogramma Vrije Geluiden dat in maart vorig jaar een item aan haar wijdde.
Vervolgens op het programma de Taraf de Haïdouks die op volle sterkte naar Utrecht waren gekomen al leek dat niet zo tijdens het eerste nummer toen er maar vijf muzikanten op het toneel stonden. Net als in Tilburg eerder dit jaar was het weer een feest om deze geweldenaars te horen en te zien. Hun naam betekent letterlijk 'charmante bandieten' en dat zijn het inderdaad. Stuk voor stuk! Maar spelen kunnen ze, deze mannen uit het Roemeense dorpje Clejani waarvan de leeftijden variëren tussen de 20 en 80 jaar. Ze spelen alsof hun leven er vanaf hangt en het ene nummer nog virtuozer dan het andere. Het publiek genoot! Een daverend applaus klonk dan ook na het laatste nummer. Dat lieten de bandieten niet op zich zitten en ze gingen er nog even flink tegenaan. Tot drie keer toe kwamen ze terug om nog een nummertje te spelen. Wat een energie bij de muzikanten en dat brengen ze ook over op het publiek. Met een gelukzalige glimlach om de lippen gingen we dan ook met zijn alleen voor een half uurtje pauze naar boven om een kopje soep en een broodje te bemachtigen.
Na de pauze was het podium grondig verbouwd voor La Grand Vedette die net het eerste Vedette gala in Carré achter de rug heeft: onze eigen Liesbeth List. Over haar optreden en het gesprek dat ik na afloop met haar had in de kleedkamer kom ik in een apart artikel wat uitgebreider terug. Duidelijk was wel dat Liesbeth List op eenzame hoogte staat in haar vak en zowel de ouderen als de jongeren weet te raken met haar muziek. Natuurlijk zong ze ook een aantal nummer van Shaffy, dat kon niet uitblijven, en die werden - even vanzelfsprekend - door de hele zaal uit volle borst meegezongen.
Daarna was Tania Maria, het Braziliaanse fenomeen aan de beurt. Haar optredens zijn wisselend van kwaliteit naar mijn ervaring. Soms is het fantastisch en andere keren valt het tegen. Dit was één van de beste performances die ik ooit van haar heb gezien.
De Kameroense saxofonisit Manu Dibango met de Soul Kamossa Gang stond als laatste geprogrammeerd en maakte er een swingende party van. Het publiek dat de hele dag al niet stil kon bljiven zitten op de stoel hielden het nu niet langer uit en binnen no time stonden allerlei mensen met elkaar te swingen in de paden tussen de stoelen en veranderde het voor het podium in één grote dansvloer. Ik had Manu Dibango nog nooit zien optreden maar was zeer onder de indruk van zijn spel, zang en buitengewoon charmante voorkomen. De man is 73 jaar maar dat zie je hem absoluut niet aan! Hij mag zich dan de Leeuw van Kameroen noemen, zijn muziek is niet Afrikaans maar eerder een crossover van Afrikaanse traditie, jazz en funk. In de grand finale bleek overigens dat zich dat uitstekend liet combineren met Braziliaanse pop, blues en latin of Roemeense zigeunermuziek die afstamt van Turkse dansmuziek en Indiaase klanken. Of zou het een oerritme zijn dat deze giganten gisteren in Vredenburg met elkaar deelden? De ritmes van het muziek maken, de universele waarde waarin grenzen tussen landen en culturen vervagen? Laten we het hopen want dan is het gelukt om met muziek de grenzen te passeren en werkelijk aandacht te vragen van deze geweldige muzikanten voor de World Granny organisatie.
En voor wie het dit jaar gemist heeft: volgend jaar is het weer. Ik zou nu maar vast een kaartje reserveren want ik denk dat het na de ervaringen van dit jaar storm gaat lopen in 2007.
World Granny (Festival) - website
