Onderwerp: DANS
12 Augustus 2006
Iris Reyes, (niet meer zo heel erg) beginnend choreograaf
Door Mieke Kreunen
We schreven in het kader van het Oerolfestival al over haar nieuwe voorstelling 'Amore Traditore' en afgelopen week spraken we met danseres/choreografe Iris Reyes over haar werk en haar toekomstplannen. Iris volgde haar dansopleiding in haar geboorteland Venezuela waar ze aan de Bellas Artes Ballet School in Caracas niet alleen klassieke maar ook moderne dans studeerde. Ze danste vervolgens zeven jaar als soliste bij het Nationaal Ballet Teresa Carreno (Caracas) en volgde ondertussen moderne dans bij Paul Douglas en Sacha Roubicek in Amsterdam en aan het Limon Dance Institute in New York. Hoewel ze ook overwogen heeft om zich in New York te vestigen, koos ze uiteindelijk voor Nederland als het land waar haar toekomst lag omdat het dansklimaat hier zo goed is (al wordt het wel minder helaas door alle bezuinigingen). Ze woont hier ondertussen ruim 15 jaar en heeft ondermeer gedanst bij Ted Brandsen, Voortman en De Jonge, Danstheater Arena, Nannine Linning en heel veel bij Conny Janssen Danst. Maar ze doet meer zoals het begeleiden van de deelnemers aan het Prix de Lausanne in twee solo's die Conny Janssen voor deze prestigieuze competitie maakte (2001-2003). Haar talent blijft niet onopgemerkt want in oktober 2001 verleendt de Vereniging van Schouwburg en Concertgebouwdirecties (VSCD) Iris de Zilveren Dansprijs voor de beste danseres van het jaar.
In 2002 maakte Iris haar choreografiedebuut met de solo Soy Yo Otra Vez (vertaald: ik ben steeds bij je) bij Conny Janssen Danst en met deze voorstelling stal ze ook vele harten op het Oerolfestival van 2004. Na 'Olga's true soul' dat ze maakte in Ekaterinburg en 'The Drive', een onderzoek naar een vervolg op Soy Yo Otra Vez, is 'Amore Traditore' (oftewel verraderlijke liefde) haar vierde choreografie. Dit is tevens haar eerste choreografie voor een duet dat ze danst met de jonge danser Jesús de Vega Gómez. Als één van de grootste winsten van het werken aan Soy Yo Otra Vez op Oerol noemt Iris het feit dat ze participeerde in de produktiewerkplaats waarin de nieuwe generatie theatermakers met steun van het VSB een volgende stap kunnen zetten in hun ontwikkeling. In deze produktiewerkplaats werkte Iris samen met Aus Greidanus, regisseur en artistiek leider van Toneelgroep De Appel. De toegevoegde waarde van die samenwerking tussen choreograaf en dramaturg is iets waar Iris heel graag mee verder wil in haar toekomstig werk. Wat zijn haar plannen dan precies? Ze gaat in ieder geval werken aan een theaterversie van 'Amore Traditore' hetgeen beslist geen sinecure is vanwege het feit dat de voorstelling zich afspeelt op vier verschillende lokaties en het publiek in twee groepen verdeeld ²f de man ²f de vrouw volgt. Een ambitieus maar interessant project dus! Ook wil Iris met 'Amore Traditore' naar andere festivals in Nederland of het buitenland. Er zijn al contacten met een straatfestival in Hamburg dat zeer geïnteresseerd is in de voorstelling maar ook in Spanje, Tjechië en Portugal zijn er mogelijkheden. Naast haar werk met de eigen voorstellingen gaat Iris als repetitor werken bij Introdans, één van de grootste balletgezelschappen van ons land dat dit jaar maar liefst zijn 35-jarige jubileum kan vieren. We praten nog even door over choreografie en wanneer je ophoudt een beginnend choreograaf te zijn. Iris is van mening dat dit te maken heeft met het ontwikkelen van een eigen idioom als choreograaf. In dat verband vallen de namen van choreografen Hans van Manen en William Forsythe die allebei bekend zijn vanwege hun geprononceerde eigen taal. Van Manen wordt wel de 'Mondriaan van de dans' genoemd omdat hij zo'n strak lijnenspel hanteert in zijn balletten. die ontdaan zijn van overbodige opsmuk en emotie. De Amerikaan Forsythe zorgde indertijd voor heel wat opschudding met een bewegingsstijl die veel complexer en hoekiger was dan was tot dan toe gebruikelijk en doe de grenzen van het fysiek coördineerbare probeerde te overschrijden. Beide choreografen beschouwen de dans als vorm van denken - Van Manen noemt het 'statements' - en die opvatting zie ik trouwens ook terug in het werk van Iris Reyes. Haar vormtaal is in ontwikkeling. Als volgende stap in haar werk ziet Iris na haar solo en het duet met Jésus, het maken van een choreografie voor vier dansers. Wellicht krijgt ze de kans om dat nog een keer te doen in het kader van de werkplaats op Oerol zoals ze graag zou willen, maar daarover zijn nog geen afspraken gemaakt. Wij houden Iris in ieder geval in de gaten en zijn zeker van plan de indoor-versie van Amore Traditore te gaan bekijken als ze daarmee gaat touren. We zijn trouwens ook benieuwd wanneer haar website online zal zijn zodat we daar kunnen volgen hoe het haar vergaat met haar enthousiaste plannen.