CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer. In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.
In ons tag overzicht is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.
Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.
Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.
Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.
Wilt u een CD of DVD laten recenseren door één van de medewerkers van CultuurpodiumOnline, dan kunt u een exemplaar, liefst voorzien van achtergrondinformatie of persbericht opsturen naar ons postadres.
Uw productie op
CultuuurpodiumOnline
De redactie van Cultuurpodium Online ontvangt een grote hoeveelheid uitnodigingen voor voorstellingen, concerten en festivals. Jammer genoeg kunnen we niet van alles verslag doen in ons magazine. We proberen bovendien om een zo afwisselend mogelijk beeld te geven van wat er op de Nederlandse podia allemaal te beleven valt. We kunnen daarom niet garanderen dat we aandacht aan uw voorstelling zullen besteden. Wel kunnen we altijd een kort bericht over uw productie melden via onze twitterstream.
Onderwerp: POP-ROCK
26 10 08 - 13:13
Soul with a capital “S” op debuutalbum Sabrina Starke
Door Serge Julien met foto's van Jeroen van der Ent
Ruim een jaar geleden kreeg ik via MySpace een uitnodiging van Sabrina Starke. Nooit van gehoord. Toen ik op haar profiel de daar aanwezige liedjes beluisterde sloeg ik steil achterover bij het horen van haar stem. Een stem die me meteen deed denken aan Randy Crawford en Lauryn Hill. Muzikaal werd het ingevuld door soul met wat jazz en folk. Daarnaast bleken de teksten over liefde en leven van eigen hand. Vanaf dat moment ben ik deze dame in de gaten blijven houden, nieuwsgierig naar de release van haar debuut. Nu ruim een jaar later is het zover: Yellow Brick Road, het debuutalbum van Sabrina Starke ligt in de winkels.
De in Suriname geboren maar in Rotterdam wonende Sabrina Starke is al vanaf haar tienerjaren actief bezig met muziek op R&B terrein. Daarna verschuift het richting pop en reggae. Als ze ouder wordt krijgt ze een grenzeloze liefde voor soul. In het interview dat ik vorig jaar had met de 29-jarige zangeres vertelde ze erg veel te houden van oude soul muziek zoals Aretha Franklin, Otis Redding, Billie Holiday, Ray Charles en Nina Simone maar ook hedendaagse vertolkers als John Legend, Amy Winehouse en Alicia Keys.
Een combinatie van contrast, Laura Lopez Castro + Zuco 103
Door Ying Fang met foto's van Jeroen van der Ent (klik voor vergroting)
Vrijdag 10 oktober was het Paard van Troje in regentenstad Den Haag het decor voor een combinatie concert van 2 acts die niet verder van elkaar hadden kunnen staan.
Gelukkig was deze afstand niet in kwaliteit maar wel in sfeer af te meten. De eerste act is een zangeres uit Duitsland van Spaanse ouders. Zingend in het Spaans en Braziliaans Portugees. Stijlen varierend van Bolero tot Fado en Bossa Nova.
De kleine zaal van het Paard was muisstil, donker en goed gevuld. Laura Lopez Castro is een dame met een flinke uitstraling en haar ervaring met toneelspelen gebruikt zij goed om haar songs meer dramatiek en gevoel mee te geven op het podium. De bezetting van cello, gitaar en contrabas geven een warm en dramatisch geluid vol van liefdesverdriet, jaloezie en eenzaamheid. Het publiek bleef muisstil zitten gedurende het concert, bang om de fragiele maar intense sfeer te doorbreken. Uit het daverend applaus en een staande ovatie aan het einde bleek toch dat het publiek erg had genoten van deze act.
Cyndi Lauper, 80’s icoon is helemaal terug met eigentijdse songs
'Time after time', 'True Colors' en 'Girls just want to have fun'. Stuk voor stuk megahits die Cyndi Lauper in de jaren '80 groot maakten.
Daarna werd het stil rond de zangeres. De muziek die ze maakte bereikte het grote publiek niet meer. Maar na twaalf jaar verrast ze met nieuw, gedurfd materiaal. Werd ze in de jaren '80 al het alternatieve zusje van Madonna genoemd, haar nieuwe album 'Bring ya to the brink' heeft daar geen verandering in gebracht. Waar Madonna de dance-kant opging, ging Cyndi Lauper dat ook. Ze werkte o.a. samen met Basement Jaxx, Digital Dog, Kleerup en Dragonette. Met als resultaat een vrolijke danceplaat met melancholische teksten over het leven van de punky popster van de afgelopen 25 jaar.
Niets liever deelt ze de muziek live met haar publiek. In Nederland doet ze dat op zondag 2 november in de Melkweg in Amsterdam. Er is nog een beperkt aantal kaarten beschikbaar via www.ticketmaster.nl.
Door Aukje met foto's van Govert Driessen (klik voor vergroting) Melkweg 26 september 2008
Wanneer ik de oude zaal van De Melkweg binnenstap, verbaas ik me over het gemêleerde gezelschap dat de rockband Mêlée op vrijdagavond 26 september trekt. Ik had op zijn minst een zaal vol jonge en smachtende meisjes verwacht, maar de werkelijkheid wil dat er veel mannen en ouderen op de band zijn afgekomen. De muziek die de band maakt spreekt tegen mijn verwachting in verschillende leeftijdscategorieën aan.
Mêlée is een vierkoppige jongensband uit het surfstadje Orange County in California, USA. Ze maken vrolijke poprock muziek met af en toe een gevoelige ballad. Afgezien van de drummer kennen de jongens elkaar van high-school waar ze samen muziek maakten. Hun samenwerking nam serieuze vormen aan toen ze gingen studeren. Ze zetten hun handtekening onder een platenconctract en namen drummer Mike Nader in de arm.
Tekst en beeld van Michaela Meijer (klik voor vergroting)
Dag 3 Lowlands bestond voor mij voornamelijk uit “wat is hier nog meer te doen naast alle optredens in de diverse tenten”. En tijdens deze rondgang over het immense terrein heb ik natuurlijk wel het één en ander meegepakt aan optredens. Ik was er immers toch.
Laten we beginnen met de sublieme organisatie van dit festival. Overal is aan gedacht. Zo tref ik aan de rand van de camping een heuse Hema-campingwinkel aan. Je zou toch plots een lek luchtbed hebben of je tentharingen zijn vergeten. Geen probleem, de Hema biedt in dit geval uitkomst. Ook zie ik een supermarkt, een bar en een eetgelegenheid, allemaal aan de rand van de camping. Wie denkt dat Lowlands 3 dagen slecht eten is, zoals bijvoorbeeld een hamburger als ontbijt, heeft het goed mis. Een normaal ontbijt is gewoon goed mogelijk. Of er ook daadwerkelijk normaal wordt ontbeten, daar heb ik idee van. Ik sliep immers niet op de camping.
Door Michaela Meijer met foto's van Berbera van den Hoek
De tweede dag Lowlands begint voor veel mensen ontspannend, gezond en in balans. In de Lima-tent wordt het aanwezige publiek namelijk goed wakker gemaakt met een half uur durende Tai Chi-sessie. Dat daar animo voor is blijkt wel uit het feit dat de tent gewoon niet groot genoeg is voor het aantal Tai Chi-ende festivalgangers.
De energiebehoeftigden staan rijen dik tot ver buiten de tent, zichzelf rekkend, strekkend, buigend en “oehoeh” roepend. Om weer mens te worden na de eerste Lowlandsdag en –nacht of om weer rechtop te kunnen staan na een nacht slapen (of niet kunnen slapen) op een foam-matrasje of lek luchtbed. En tussen de Tai Chi-enden stonden, zaten en lagen de niet-Tai-Chi-enden. Die gingen door met waar ze een paar uur eerder mee waren gestopt: een biertje drinken. En zij bekeken de Tai-Chi-enden en dachten er het hunne van.
Onderwerp: DE PARADE, LOCATIETHEATER, FESTIVAL, MUZIEK, POP-ROCK
11 08 08 - 12:12
De G van Gezellig?
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
De nieuwe Paradeshow van Ellen ten Damme preludeert op het theatertour die ze volgend jaar gaat doen met een programma dat een hele andere Ellen ten Damme laat zien dan we van haar gewend zijn. Ze is nog steeds een rock & roll chick maar nu eentje die de ontroering opzoekt en emoties durft te laten zien.
Op het toneel staat een enorme G die door Ellen wordt gebruikt om op en af te gaan. Zij is - net als haar bandleden - gekleed in een witte overall. Geen verkleedpartijen meer en songs van Duitste diva's maar Nederlandse nummers, voor een belangrijk deel op teksten van Ilja Leonard Pfeiffer.
Door Leon van Maenen met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Vorig jaar is Mojo begonnen met het organiseren van een reeks openluchtconcerten in het cultuurpark Westergasfabriek. Dat was zo'n succes dat deze zomer in de eerste helft van juli wederom een serie concerten op deze locatie georganiseerd worden.
Op dinsdag 2 juli ligt de gemiddelde leeftijd van het publiek, veelal mid-dertigers tot vijftigers hoger dan van een gemiddeld concert. R.E.M. start hun Europese tournee in het Amsterdamse Cultuurpark. Iets later dan aangekondigd komt Michael Stipe het podium op, strak gekleed in een donker krijtstreep kostuum. Ze beginnen met ‘living well is the best revenge' , een nummer van hun nieuwe album dat 3 maanden geleden uitkwam. Het klinkt erg vertrouwd en met zijn charisma en karakteristieke stem geluid maakt hij meteen zijn reputatie van entertainer waar.
