Onderwerp: FESTIVAL, OEROL, LOCATIETHEATER

17 06 06 - 22:55

OEROL: Beeldend en poëtisch Sparagmos in Hoornse Bos

Door Mieke Kreunen

Bij Sparagmos blijft het publiek niet op de tribune zitten maar wordt letterlijk deelgenoot van de reis van een groep landverhuizers, daar gaat Oerol dit jaar immers over. De tocht gaat door het Hoornse Bos en de eerste landverhuizer die ons pad kruist is een in vrolijk geel gekleedde vrouw. Ze is onderweg naar de zee, ze kan het al ruiken en de wind rukt aan haar haren. Op enige afstand van de vrouw volgt een stoet van zes mensen met een wagen waaruit het geluid klinkt van blazers.

Lees meer

Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER, STRAATTHEATER, OEROL

17 06 06 - 09:11

OEROL: Fotoroman opnieuw uitgevonden door Gran Reyneta

Door Mieke Kreunen

Dat een mooie voorstelling niet alleen maar met nieuwe ingrediënten gemaakt hoeft te worden dat bewees gisterenavond het Chileense Compa ±ia Gran Reyneta toen ze de openingsvoorstelling Roman Photo voor een overvol Geitenpark speelden. De voorstelling is een product van de Franse theatergroep Royal de Luxe en werd voor het eerst opgevoerd in 1987, nu bijna twintig jaar geleden. Wat een fantastische voorstelling en wat heeft het publiek genoten van de vliegensvlugge acteurs, dansers, acrobaten, musici en technici van Gran Reyneta!

Lees meer

Onderwerp: LOCATIETHEATER, Festival aan de Werf, FESTIVAL

27 05 06 - 22:04

Broedplaats van Studio Orka

Tekst en foto's Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

Vorig jaar bouwde Het Pakt! een campingflat (met de titel Hopper) van maar liefst vier etages op de Neude en dit jaar was het het Belgische Kunstenaarscollectief Studio ORKA dat de 5600 m3 tot zijn beschikking kreeg om lekker groots uit te pakken. Ze maakten voor dit Festival aan de Werf een vogelkathedraal, een tijdelijke haven voor trekvogels en mensen op doortocht, een oase om even op adem te komen. De kathedraal is al meteen te zien zodra je in de buurt komt van de Neude dus opvallen doet het zeker.

We besluiten om ook de voorstelling te bezoeken. Het is een individuele ervaring in de broedplaats. In het centrale ondergedeelte bevinden zich allerlei objecten met ingebouwde iPod Shuffles waarop verhalen te horen zijn van mensen die ooit huis en haard verlieten. Soms gaan de verhalen vergezeld van muziek. Ze zijn ingebouwd in vogelkooien, een soort mutsen of gewone koptelefoons. Overal hangen vogels, kooitjes en koffertjes. Bij de koptelefoon die speciaal voor kinderen een verhaal bevat ligt ook een verrekijker omdat er in de verte een vogel te zien is. Erg leuk gedaan!



Het bovenste gedeelte van de kathedraal is gevuld met de meest wonderlijke vogels in prachtige kleuren en schitterende dessins. Allemaal zitten ze hoog op balken in de nok van de cathedraal en er hangen touwen naar beneden vanaf een heleboel van deze grote vogels. Als je aan zo'n touw trekt hoor je een geluid. Ieder vogel zingt zoals hij gebekt is en als er een groepje mensen boven aan de touwen staat te trekken dan hoor je goed wat daarmee bedoeld wordt.

We vonden het leuk gemaakt en een verrassende combinatie van beeld en verhaal. Ook voor kinderen is de Vogelkathedraal beslist een leuke attractie (vooral omdat je er ¡ ¡n mag zitten).

Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL, Festival aan de Werf

27 05 06 - 12:00

Tocht van Tuig

Door Mieke Kreunen

Ook Tuig ontbrakt niet op het Festival aan de Werf in Utrecht waar ze vorig jaar nog aanwezig waren met hun project Tegenwind. Net als bij Tegenwind is ook dit jaar het thema oorzaak en gevolg van het menselijk handelen. 'Tocht' is een avontuur (een theatrale installatie noemen ze het zelf) waarbij het publiek (soms letterlijk) de touwtjes in handen heeft. Vanaf de Mariaplaats in Utrecht slingerde een meer dan 100 meter lange constructie van palen, doek, objecten, staal en hout zich langs het Conservatorium richting Hoog Catharijne. Bij de ingang van de geheimzinnig tunnel is een kontrakt dat de bezoekers moeten tekenen bij wijze van 'informed consent'. Wij zijn de eersten dus na het zetten van mijn handtekening (en het lezen van de kleine lettertjes) wurm ik mij door de kussens die de ingang van de gang blokkeren op de voet gevolgd door de andere leden van mijn gezelschap. Een wonderbaarlijk avontuur volgt met allerlei mogelijkheden die je kunt benutten of aan je voorbij kunt laten gaan, waar je zintuigen op de proef worden gesteld, geprikkeld of waar je juist dingen zelf kunt activeren en in gang zetten. Af en toe kom je iemand tegen die probeert je keuzes te beïnvloeden: "Weet je wel zeker dat je die deur in wilt? Echt?" Ook komen er allerlei barrières op je pad, moet je je evenwicht goed bewaren en gevaren trotseren die op de loer liggen. Af en toe is het ook wel even handig om stil te staan om te kijken hoe je een bepaalde hindernis het beste kunt nemen zodat je geen nat pak oploopt.

Lees meer

Onderwerp: FESTIVAL, DE PARADE, LOCATIETHEATER, OEROL

23 05 06 - 23:35

Visnijd - een muzikaal en maniakaal zomersprookje

Foto Ben van Duin
(klik voor vergroting)

VISNIJD is de eerste voorstelling die uitkomt onder de naam tg. BloodyMary, een nieuw (muziek-) theaterinitiatief van Marije Gubbels, Lies Visschedijk en Ilse Warringa. Marcel Osterop is hun eerste gastspeler. Het stuk gaat over twee bejaarde zussen, de blinde Mathilde en de lamme Elfride, die liever een ander leven hadden gehad. Nu zitten ze tegen wil en dank met elkaar opgescheept, in een afgelegen huis-je aan zee. Ze overleven dankzij hun vermogen tot ‘ver-bouquetreeks-ing’: een desperate manier om hun verleden “ en het grauwe heden “ te voorzien van romantisch-erotische franje. Op een dag spoelt er een aantrekkelijke jongeman aan. Dan slaan bij beide dames de stoppen door.

Lees meer

Onderwerp: OEROL, MUZIEK, LOCATIETHEATER, FESTIVAL, STRAATTHEATER

20 06 05 - 21:23

Oerol 2005: Afscheid en een traantje

Terwijl Hans zich een plaats had veroverd bij de voorstelling van Leonce en Lena (zie vorige logje) heb ik met mijn familie een heerlijke middag doorgebracht in West-Terschelling. Zij gingen met de half-zes-boot weer naar de wal en konden gelukkig de bagage naar de boot laten brengen door het bagagevervoer van het bungalowpark waar we verbleven. Stralend zomers was het op het strand waar je al kon merken dat de laatste dag van Oerol was aangebroken.
Het was eb en veel van de schepen die voor anker lagen op de west waren dan ook droog gevallen. Bovendien werd met man en macht de laatste hand gelegd aan de 'verdronken stad' die de hoofdrol zou spelen in het slotspektakel van Oerol 2005. In het dorp werden ondertussen de laatste straattheatervoorstellingen gegeven (extra spannend want daarbij gaat vaak iets mis) en konden wij genieten van de acrobatische jongleerkunsten van Mr. Spin.
Voor de veerbootterminal was het inmiddels zo druk dat lange rijen mensen buiten stonden. Gelukkig was er Andre Manuel die zijn doosconcerten een speciaal afscheidstintje had meegegeven voor Manon Ossevoort die met haar trekker (een Deutz 6808) zondagmiddag vertrok vanaf Terschelling naar Antarctica. Daarbij werd uitbundig meegezongen door het publiek dat voor de gelegenheid van een vlaggetje was voorzien. Er werd hier en daar wel een traantje weg gepinkt en niet alleen voor Manon want naast tien dagen fantastische voorstellingen zijn er op Oerol ook vele liefdes en vriendschappen voor het leven opgebloeid.
Als mijn familie uiteindelijk ruim op tijd met hun bagage in de rij aanschuift voor de boot voel ik me ook weemoedig omdat het al weer voorbij is. Het is intens, gezellig, je wordt beroerd en ontroerd, je deelt in een paar dagen veel dingen met mensen die je dierbaar zijn en dan sta je in je eentje op de kade te zwaaien. En op de fiets naar het huisje realiseer je je dat het is omgevlogen, deze eindeloze deining.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL, OEROL

20 06 05 - 16:50

Oerol: Slotspektakel Eindeloze Deining

Door Mieke Kreunen

De hele week was er gewerkt aan de verdronken stad op de Noordsvaarder in West-Terschelling. En om half 11 trok iedereen die nog op Terschelling was dan ook naar het slotspektakel dat daar plaatsvond. Toen wij er aan kwamen was het al behoorlijk druk en zat de hele berm bij het Groene Strand vol. Hans vond een plaatsje in het riet bij het orkest en ik vond een plek centraal waar ik het vrij goed kon zien. Het was een schitterend spektakel over Terschellings eigen Atlantis: de Noordsvaarder. Het stuk begon met een achterste voren gespeelde bruiloft, via een verovering van het dorp, een brandende strijdwagen, een onderzeeboot waarop de bemanning een schaap ving en slachtte, een vuurtoren die in een gezicht veranderde, een bootje dat aan kwam rijden met een kikvorsman erin en een grote brand van het dorp die uiteindelijk uitmondde in een gigantisch vuurwerk waarbij de ah's en oh's niet van de lucht waren.

Een afscheid dat Oerol waardig was en waar we enorm van hebben genoten. De makers en bedenkers van het spektakel (van ondermeer het Silot)eater, Tuig en de Dogtroep (bijeengebracht door Mr. Oerol Joop Mulder) werden bijgestaan door een koor en orkest van vrijwilligers en Oerolbezoekers. Minpuntje vonden wij dat er na dit geweldige feest niks meer te drinken verkocht werd op het Groene Strand. Dat is dan wel een kater hoor en land je meteen weer met twee voeten op de grond: Oerol 2005 - de eindeloze deining - is weer voorbij.

Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL, MULTIMEDIA

19 06 05 - 16:29

Oerol: 3600 Seconds

Door Mieke Kreunen

Een hi-tech spektakel in de open lucht werd gisterennacht verzorgd door de Franse theatergroep Metalovoice en het Schotse Boilerhouse. Op een leeg parkeerterrein tegen de duinrand van West aan Zee stonden op twee podia twee grote cirkelvormige schermen opgesteld. Het leken twee gigantische parabolen die op elkaar gericht waren. Toen de ruimte daartussen gevuld was met de toeschouwers begonnen mannen in zwarte pakken de twee podia te verbinden met karretjes die een soort catwalk vormden. Het zag er allemaal zeer futuristisch uit alsof we op de maan geland waren. Het silhouet van de duinrand stak af tegen het rode avondlicht. 3600 seconds is een unieke theatrale kijk op tijd. Wat kun je allemaal doen in een uur of beter gezegd wat kan er door je vingers glippen als je een uur zomaar voorbij laat gaan. Waarom duurt het ene uur langer dan het andere. Wat zou je doen als het je laatste uur was. Waarom leef je niet in het moment. Vier acteurs die Frans en Engels spraken en een percussionist die op Japanse wijze met zijn stokken jongleerden en die via dramatische elektronische percussie met handen en voeten het tempo aan gaf. Op de grote schermen zag je de tijd digitaal aftellen en er werden beelden op geprojecteerd die deels van aanwezige camera's kwamen. Het geheel was strak geregisseerd en er werd veel aandacht besteed aan de veiligheid van de acteurs dei continu tussen de twee podia renden op stoelen gingen staan en in een draaistoel rondgedraaid werden. De tekst was niet altijd goed te volgen maar het was alleen al een sensatie om op die verlaten plek in de open lucht dit multimedia spektakel te ondergaan. De vorm was indrukwekkender dan de inhoud, maar het was zeker een bijzondere ervaring.