Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK, ALGEMEEN

24 September 2017

Breda Barst 2017: Een warme muziekdeken

  
Tekst en beeld: Wim Barzilay

Het festivalseizoen loopt al weer zo’n beetje af maar zo aan het eind van de zomer is er gelukkig nog Breda Barst. In het weekend van 16 en 17 september barste een divers muziekprogramma los in het park Valkenberg in Breda.

Vooraf heb ik het programma al bekeken en de Spotify playlist van Breda Barst beluisterd en wat opviel was dat er veel Belgische acts geprogrammeerd stonden. Niet zo gek gezien de geografische afstand maar ook in Mezz Breda, de concertzaal van Breda zijn er geregeld optredens van bands uit België. Wordt het dit jaar een strijd tussen België en Nederland op Breda Barst?  In het voetbal hebben de Belgen ons al ingehaald maar nee laten we vooral genieten en de muziek op ons af laten komen. En er geen competitie van maken.

Heuveltje
We trappen af op zaterdag 16 september met At First uit Breda ze spelen muziekstijlen tussen Rock en Metal in en beschikken over een pittige en stoere frontzangeres die er alles uit haalt om een goede indruk achter te laten. Het einde van deze show loopt mooi over in de volgende act. Dit is even een stukje lopen naar het Indetto Podium, gelegen op een heuveltje wat meteen een mooi uitzicht biedt op dit podium.

  
Hier staat Wallis Bird al te spelen en bekoort ons met een mengeling van Folk, blues en pop. Een heerlijke dromerige stem heeft deze Ierse zangeres en ze neemt ons mee in mooie pakkende songs. Hierbij doe je even je ogen dicht en kan je weg dromen, maar ook mee deinen op de vrolijke noten.

Duister
Van een heel ander kaliber is het Belgische Whispering Sons, deze band bestaat nog niet zo heel lang, maar wat is dit lekkere muziek. Ze nemen je mee naar de jaren ‘80-sound van the Cure, the Cult maar dan wel op hun hele eigen wijze. Met hele sterke en pakkende gitaarpartijen en de lage diepe dreigende stem van zangeres Fenne Kuppens die je mee neemt naar donkere onheilspellende plekken. Ook als is deze muziek duister en zwaar het blijft onderhoudend, spannend en onvoorspelbaar.

  
Daarna is het even omschakelen, we zien inmiddels Awash spelen. Deze band klinkt mij als bijvoorbeeld Brother and Bones, met stevige melodieuze rock waar ook akoestische instrumenten aan worden toegevoegd. Het melodieuze kan ook gezegd worden van de band The Sore Losers al wordt bij hun het pedaal wat dieper ingedrukt en kan de term stevig ook wel aan hun muziek worden toegevoegd.

Indruk
En dat gaat uiteraard ook helemaal op voor onze Rotterdamse trots vandaag met de groep Dool, vreemd genoeg niet op het hoofdpodium, maar dat maakt hun show  er zeker niet minder op. We zien een energieke en goed geregisseerde show waarbij vooral het nummer ‘Oweynagat’ weer veel indruk achter laat.

   
Helaas heeft de regen Breda inmiddels ook ontdekt en spoeden we ons in het drassige gras naar het hoofdpodium Het Amstel Podium, waar Cut_ op het punt van beginnen staat. Deze twee koppige band heeft naam gemaakt met hun eigenzinnige cover van Stromae’s ‘Papaoutai’ en ga dit maar eens overtreffen. Gelukkig zijn ze daar toe in staat gebleken. Sterke pakkende liedjes verpakt in een spannende show waarbij zangeres Belle Doron over het podium zweeft en indruk maakt. Niet alleen door haar outfit, maar vooral door haar dromerige en zwoele sound die af en toe diep raakt.

Rauwe bluesmuziek
Dat geldt ook zeker voor de volgende band The Grand East zij spelen muziek die we vandaag nog niet gehoord hebben. Lekkere rauwe bluesmuziek die door merg en been gaat en waarbij je eigenlijk niet stil kunt staan. Een band om ook echt in de gaten te houden.

  
En alweer op naar het laatste optreden van de zaterdag. De afsluiter op het hoofdpodium is de Belgische act Compact Disk Dummies een band waar het vooral gaat om het visuele aspect. Niet dat hun muziek er niet toe doet, maar door wat er op het podium gebeurt ben je al snel geneigd om de muziek er bij te nemen.