Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK, ALGEMEEN

11 Augustus 2015

Een warme maar spetterende dag tijdens Waterpop 2015

  
Tekst: Amber Dontje
Beeld: Wim Barzilay

Op 8 augustus was het zover, de 38^e editie van Waterpop ging in het Hofpark van start. Het was een zonovergoten dag met muzikaal talent en feestend publiek dat niet moe leek te worden.

Minicircus
Het festival begon met een groep muzikanten die de vroeg aanwezige kinderen moest entertainen. 4Beat, een multiculturele muziekgroep die vooral gebruik maakte van allerlei verschillende trommels, liet de kinderen meedansen en meespelen op de muziek en vermaakte ook de ouders. Het gezinsfestival had veel verschillende activiteiten speciaal voor de kleintjes, zoals de kinderhoek met knutselactiviteiten, zelf plaatjes draaien, een minicircus en nog meer om de junioren bezig te houden.

Het eerste serieuze optreden werd verzorgd door Paul Instance and The Magic Mumble Jumble, een hele mond vol waar ook de presentator moeite mee had. Een bijzondere band stond al springend en dansend op het podium, terwijl de temperatuur hoog opliep. De zanger, Paul Instance, zag eruit alsof hij net uit bed was gestapt met pyjamabroek en al, maar dat ging niet ten koste van het energieke optreden. De nummers die gezongen werden stonden in het teken van liefde en vrede, dat het vol rakende park leek te waarderen, langzaam ontstond er een gezellige sfeer. De toeschouwers stonden, weliswaar onder een boom in de schaduw, te kijken naar de opvallende danspasjes en de energieke bandleden. 

  
Heldere stem
Direct na Paul Instance and The Magic Mumble Jumble stond Sue the Night op het podium ernaast. Een hele andere verschijning. Singer-songwriter Suus de Groot had al een aantal hits gescoord in Nederland en dat liet ze graag nogmaals horen. Terwijl ze haar haren los gooide liet ze de mensen genieten van haar prachtige heldere stem en sprak ze het publiek vrolijk toe. De act was niet spetterend, maar er mankeerde niets aan deze muziek.  

Op het warmste moment van de dag kwam Orange Skyline het podium op, een pop-rockband die vaak op verschillende festivals te zien zijn. De jongeheren waren erg warm aangekleed en moesten wel last hebben gehad van de hitte, maar dit lieten ze absoluut niet merken. Stefan van der Wielen, een van de zangers, danste erop los en flirte met het publiek.

  
Net pak
Het Hofpark stond nu al behoorlijk vol en men kwam onder de bomen vandaan om dichterbij het podium te gaan staan. De Staat, volgens velen het hoogtepunt van deze dag, zagen er keurig uit en lieten het publiek uit hun dak gaan. Het publiek kwam nu echt los en de stemming zat er op dit moment goed in. Het optreden liep op rolletjes en het enthousiasme van de toeschouwers sprong er van af. Met De Staat hun hits zoals ‘Witch Doctor’ en ‘The fantastic journey of the underground man’, was het een top optreden. De wat ruigere muziek kwam naar voren, gespeeld in een net pak.

Nu was het de beurt aan de jonge rockers van Brother & Bones. Deze Engelse band speelde nummer na nummer en liet het publiek meezingen en rocken. Veel contact met het publiek was er niet, ze concentreerden zich op hun muziek en trokken zich niets aan van de complicaties met het geluid die tijdens het begin van het optreden aanwezig waren. Een prima optreden, maar onvergetelijk was het niet. 

  
Op het terrein was voldoende te doen. Op de foto gaan met twee steltenlopers, rondneuzen op de kleine markt en er was zelfs de mogelijkheid om met elkaar te trouwen voor één dag. In totaal hebben achttien koppels een festival bruiloft gehad. Vervolgens trad Dario Mars and the Guillotines op. Een opvallende en aparte band die de toeschouwers de stuipen op het lijf joeg. Dit was mede door zangeres Bineta Saware, die niet van de act leek te genieten maar eerder boos leek.

Het was een hele podiumpersoonlijkheid op zich. Ze maakte vreemde bewegingen met haar mond terwijl ze tussen de geluiden van de gitaar door in de microfoon stond te hijgen en gillen. Het levendige, vrolijke publiek was ver te zoeken en men zocht de schaduw weer op. De muziek klonk uitstekend maar was nét iets te uniek voor de meesten. 

  
Bang
Je zou verwachten dat men ook bang zou zijn voor Wolfskop, maar dat was niet helemaal het geval. Deze rockband neigt meer naar metal, maar paste ook goed bij het doorgaans publiek. De fans luisterden al headbangend naar de zuivere muziek, terwijl de bandleden hun lange haren lieten meebewegen. Wolfskop was sterk en pakte de boel goed op, het publiek werd bezig gehouden en was duidelijk geamuseerd. 

Daarna speelde Aaron Keylock. De 17 jarige en jongste muzikant van het festival werd nu al aangekondigd als een van de beste gitaristen ter wereld. Dit maakte hij tijdens zijn optreden helemaal waar. Het talent spatte ervan af wanneer hij zijn nummers onder begeleiding van een drummer en een bassist liet horen. Ja, gitaarspelen kan hij als een van de besten, zijn zangstem en nummers daarentegen waren niet al te bijzonder, maar op deze leeftijd kan hij nog veel leren.

 
Komisch duo
Een rap-duo was heel wat anders vergeleken met alle voorgaande zangers en gitaristen. De twee rappers, Dret & Krulle, hadden het dak eraf kunnen blazen met hun rapkunsten, mits ze het publiek goed aan hadden gesproken. Blijkbaar dachten de twee rappers dat ze in Wageningen in plaats van Wateringen waren, en dus werd het publiek een aantal keer toegeroepen met Wageningen, wat de toeschouwers ervan hield om vrolijk met de muziek mee te doen. De nummers werden telkens onderbroken door het roepen van het zinnetje ‘’Wij zijn Dret & Krulle’’, maar men zal ze niet anders onthouden dan als een komisch duo. Rappen kunnen ze, topografie niet.

De temperatuur nam af en de lucht werd donkerder, net zoals de band die volgde. De Belgische Magnus wist het enthousiasme weer goed te maken, de techno-muziek klonk foutloos. Zanger Tom Barman liet maar al te graag zijn danskunsten zien. Ook verwisselde hij telkens zijn outfit en zette hij een complete act neer. Magnus liet een verpletterende indruk achter, wat de lat hoog legde voor het afsluitende optreden. 

  
Lichtshow
De afsluiter van deze editie van Waterpop was Lyre le Temps, een Franse muziekgroep die zijn debuut maakte in Nederland. Ze hadden een prachtige lichtshow en setting, maar een échte afsluiter was het niet. Het publiek mee krijgen was gemakkelijk dankzij de afgekoelde temperatuur, het late moment van de dag en de voorgaande optredens.

Nergens was te merken dat het al laat was, of dat de energie een beetje op was na zo’n lange dag. De toeschouwers stonden nog steeds te springen en uit hun dak te gaan, terwijl Lyre le Temps vrolijke nummers speelden van verschillende muziekstijlen. Minder dan het vorige optreden, maar nog steeds een levendige en goede act.

Deze 38^e editie van Waterpop was met zo’n 25.000 een groot feest. Het weer was prachtig en de gehele dag hing er een gezellige sfeer. Dit festival was duidelijk geslaagd.