Onderwerp: LOCATIETHEATER
19 Juni 2015
Framing, nu met suspense
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen
Vorig jaar waren we er al, bij de voorstelling Framing, die Johannes Bellinkx binnen het Oerol Atelier ontwikkelde. Of beter: we waren bij de experience. Nu staan we weer op een duin op West-Terschelling met zijn 50-en op vier rijtjes met een kap over ons hoofd in een van steigerbuizen opgetrokken bouwwerk en kijken ieder door een houten kijkgat naar de omgeving. We volgen de bewegingen langs bos, dorp, lucht en zee. Het is een prettig weerzien. De beelden van vorig jaar inmiddels bekende verschijningen in onze dromen.
Wat zijn de verschillen met vorig jaar? Ditmaal is de installatie tweemaal zo groot en hebben de kijkdozen kleine klepjes die open en dicht kunnen. Terwijl we kijken, krijgt de ons bekende omgeving een andere betekenis. Door de kijkgaten zien we steeds losse stukjes, die je niet meteen kunt plaatsen. Een soundscape van geluid, gemaakt door Dennis van Tilburg, begeleidt deze vervreemdende ervaring. Want hoe duid je de omgeving als ie uit zijn context wordt gehaald?
De maker laat ons dwalen. Langs het geluid van een metaaldetector, langs toeristen, mensen die opdoemen in het bos. Zijn ze echt, of gespeeld? Waren ze er al? Of uitkijkend over het strand en de zee. Het geluid, eerder opgenomen in deze omgeving en daarna bewerkt, dwaalt met ons mee.
Het oorspronkelijke idee van Bellinkx is meer naar de achtergrond gedreven. Vorig jaar lag de nadruk op de indeling die mensen maken, bijvoorbeeld van de ons omringende natuur. Door te categoriseren maken we de natuur begrijpelijk, zelfs als deze indeling misschien totaal willekeurig is. Gekartelde blaadjes naast gekartelde blaadjes. Bomen en struiken en mossen.
De huidige sequence legt de nadruk iets meer op de suspence. Wat doet die rookwolk ineens daar? Bewoog er iets op de grond? Was er een klapwieken? Theatraal sterk en heel vervreemdend. Maar ook verwarrend. Het publiek weet niet wat het ziet en ook niet waarom. Het oorspronkelijke doel gaf het project een leidraad. Zonder dat is het fijn zeilen, maar missen we soms anker. En toch, en toch. Het blijft een bijzondere ervaring. En wat is het een een uniek project dat vraagt om meer. We zijn benieuwd wat deze talentvolle maker volgend jaar voor ons in petto heeft.